Ronald Molendijk: boos

Mijn werk als optredend artiest bij Soulvation wordt mij de laatste jaren steeds lastiger gemaakt. Niet omdat ik een gebrek heb aan aanvragen om op te treden, maar omdat er steeds meer belachelijke eisen worden gesteld op het gebied van geluid tijdens een festival of op een evenement dat wordt georganiseerd op een feestdag.

De verschillende gemeenten geven aan de ene kant een vergunning af voor een feest in het centrum van de stad, omdat dat belangrijk is voor het imago van die stad, en omdat er dan veel mensen op zo’n stad afkomen. Tegelijkertijd geven ze een dusdanige geluidseis af waaraan het festival moet voldoen dat er bijna niet meer mee valt te werken.

Resultaat is dat het publiek staat te kijken naar een band die zich in het zweet staat te spelen maar waarvan de boodschap niet overkomt omdat het geluid op het gebied voor het podium zo zacht staat dat ze er niets van begrijpen. De boodschap komt gewoon niet over.

Wanneer we dit aankaarten bij de organisatie van zo’n evenement dan krijgen we altijd te horen dat er een aantal bewoners afgelopen jaar had geklaagd en dat de gemeente daarom deze eis af had gegeven. Ik verbaas me hier nu al geruime tijd over, en afgelopen weekend was de spreekwoordelijke druppel bereikt.

Het stond er toch echt afgelopen week in bijna alle kranten. Er werd er melding gemaakt van het feit dat de Nederlandse politie “bekeringen” (nee dat is geen spelfout) zal gaan uitschrijven aan burgers der Nederlandse staat wanneer zij de auto radio hard hebben aan staan. Dit gaan zij doen naar aanleiding van klachten welke zij ontvangen hebben. Klachten over o.a. “boomcars” welke zich zichtbaar en hoorbaar langzaam kruipend door het verkeer begeven. Het doel van deze auto’s is dat ze gezien en gehoord worden, er zijn zelfs wereldkampioenschappen in. Deze boomcars zorgen er dus schijnbaar voor dat er mensen zijn die hier van schrikken, zich eraan ergeren en dus de politie bellen.

Ik vraag me af hoe zo’n klacht in z’n werk gaat trouwens:

“Goedemiddag, politie.”
“Ja goedemiddag, met Van Puffelen, ik heb een ernstige klacht.”
“Zo, dat is niet zo mooi, wat is er aan de hand.”
“Er kwam net een auto voor bij en daar stond de muziek echt heel hard meneer de politie agent.”
“Zo, we komen er direct aan, want dat kan natuurlijk niet!”
“Dank u wel meneer agent, de auto is al doorgereden, maar ik schrok echt wakker toen ik voor het stoplicht stond.”

Nu leven we in Nederland op een relatief klein stukje aarde met op sommige gebieden een grote concentratie bewoners bij elkaar. Daar willen we met z’n allen graag blijven wonen, in die mooie stad, waar altijd wat te doen is. Waar zo’n mooi museum staat, een fijn park is, waar winkels zijn, waar de voorzieningen zo prettig zijn, en waar dus ook andere mensen wonen. Maar wordt het niet zo langzamerhand eens tijd dat we ook leren accepteren dat als je in een stad woont, en daar kies je tenslotte zelf voor, dat je daar af en toe muziek zal horen. Muziek uit een auto, met daarin lachende mensen, muziek afkomstig van een festival dat een paar 100 meter verderop plaats vind, muziek uit een iPod, muziek, gewoon muziek, muziek, muziek, in alle soorten en maten. Wordt het niet eens tijd dat die kant van het klachtenverhaal ook eens aan bod komt?

Wanneer we bezig blijven met het uiten van deze kunstvorm aan banden te leggen omdat er een aantal mensen zich niet kunnen vinden in de soort muziek waarmee zij geconfronteerd worden, dan, dan, dan, ... wordt het stil..... Dan hebben er volgens mijn bescheiden mening veel meer mensen last en kunnen we iedere dag oneindig veel klachten indienen. Klachten dat het zo'n saaie boel is, dat er nooit eens iets is waar je naar toe kan gaan om lekker te dansen, om jezelf als mens heerlijk te verliezen in de... MUZIEK!

Ronald's site: www.soulvation.com
Het nieuwe album Motivated ligt overigens net in de winkels.