PS Interview: Nathan Fake

Nathan Fake, het is zijn echte naam, komt uit het Britse dorpje Norfolk, waar weinig tot niets gebeurt. Maar toen The Sky Was Pink werd uitgebracht en mede door de remix van James Holden een denderende hit werd, stond het gehucht ineens op de kaart, net als de maker zelf. Het verhaal dat er aan vooraf ging is ook simpel. De verlegen Fake dropte zijn demo bij James Holden, die zo enthousiast was over de tracks, dat hij de jonge producer gelijk tekende voor zijn Border Community label. Daarop verscheen onlangs zijn debuutalbum Drowning In A Sea Of Love.

Tekst: Jesse Voorn

Je maakt van jongs af aan al muziek, ineens is daar The Sky Was Pink en ben je beroemd. Rare overgang lijkt me?
Nathan: “Het was erg vreemd ja. Ik heb niet zoveel binding met de mensen die mijn muziek kopen en draaien. Maar het was inderdaad een verrassing voor ons allemaal en het is erg grappig dat die track zo populair geworden is, dat had niemand verwacht. Ik leef ook ver weg van de scene en ik ga zelf nooit uit, omdat ik er niets aan vind. Ik zit liever ergens voor een goed gesprek, dan dat ik ergens in een ruimte sta met veel lawaai. Ik treed nu wel regelmatig live op, maar dat is toch anders.”

Wil je dan in Norfolk blijven wonen of toch een keer richting Londen gaan bijvoorbeeld, waar veel gebeurt op het gebied van dance en muziek?
Nathan: “Ik denk dat er wel een punt komt waarop ik echt naar Londen zal moeten verhuizen. Het is een coole plaats, maar erg duur. Ik kom nu voor optredens op veel plaatsen, maar ik vind het altijd erg fijn om weer terug te keren in het rustige Norfolk. Dat contrast is goed en die rust heeft op een bepaalde manier een positieve invloed op mijn muziek. Dat heeft mijn tracks wel gevormd. Ik ben altijd alleen met muziek bezig geweest, want ik had geen vrienden die er mee bezig waren. Niemand vertelde me wat goed of slecht was en ik heb nooit een scene gevolgd. Er was ook helemaal geen scene, daar waar ik vandaan kom.”

Hoe waren de reacties op je album? Veel mensen bleken er door verrast, omdat het geen dance album geworden is?
Nathan: “Ik heb die muziek gemaakt zonder er veel bij na te denken, heel ongedwongen, en over dance moet je echt nadenken. Ik wilde geen album maken dat binnen de clubscene zou passen of dat een dj-tool was, want dat is doorgaans enorm saai. Ik hou van muziek die je echt kunt ontdekken, waarin meerdere lagen zitten en ik hou ervan om verschillende stijlen door elkaar te gooien. Ik denk dat zoiets heel natuurlijk is voor een artiest. Misschien dat mensen meer house hadden verwacht, maar ik volg alleen mijn eigen agenda en niet die van anderen.”

Is Nathan Fake een hype geworden? The next big thing?
Nathan: “Dat lijkt er wel een beetje op ja, maar ik heb dat nooit gewild en het is vreemd dat zo veel mensen nu op me af komen. James heeft die remix gedaan en die sloeg enorm aan. Maar we zijn er nu behoorlijk moe van om mensen daar steeds over te horen, dat mensen steeds tegen ons zeggen hoe goed ze die plaat wel niet vinden. Het is leuk dat ze dat zeggen hoor, maar ik heb nog veel meer dingen gedaan. Als ik optreed dan verwachten mensen ook dat ik die remix van The Sky Was Pink speel, maar dat is de versie van James en die ga ik niet spelen. Ik doe het origineel en die is veel psychedelischer en vreemd.”

Je muziek klinkt heel divers. Waar haal jij je inspiratie vandaan?
Nathan: “Ik denk bij groepen als Orbital, Boards Of Canada, Aphex Twin en vooral ook Mogwai, een Schotse rockband met hele epische geluiden, daar hou ik van. Ik luister graag naar een afwisselende mix van stijlen, van elektronische muziek tot rock. Daar ben ik ook mee opgegroeid. En ik vind Radiohead een te gekke band.”

Vandaar dat je je eigen muziek omschrijft als rock ’n roll???
Nathan: “Hahaaa, ach, dat is gewoon een geintje, maar ik denk dat mijn tracks ergens wel de geest van rock ’n roll hebben. Het is namelijk heel goed mogelijk om rock ’n roll te maken met elektronische instrumenten. Ik speel gewoon wat met een hoop geluiden en dan zie ik wel wat er gebeurd, maar het belangrijkste voor mij is dat mijn track spontaan tot stand komen.”

Speel je daarom ook alleen maar live?
Nathan: “Dat komt meer doordat ik er nooit aan gedacht heb om te gaan draaien. Ik heb ook geen contact met dj’s. Ik was dus helemaal weg van Orbital en zij traden ook altijd live op. Dat wilde ik ook. Je nummers gaan dan ook anders klinken dan op het album en dat vind ik het mooie eraan. Maar het is wel een grijs gebied. Je kunt namelijk alles op je laptop zetten en op een knopje drukken. Ja, ik ben die jongen achter de laptop, maar ik doe wel live mijn dingen en het moet er ook wel uitzien alsof je het naar je zin hebt. Ik stop er veel energie in. Maar ik maak verder weinig contact met het publiek, daar heb ik de ballen niet voor. Ik ben heel verlegen, zeker als er veel mensen zijn die naar je kijken. Ik hoop dan ook altijd maar dat ze het leuk vinden.”

Hoe ga je dan met al die aandacht om?
Nathan: “Het is vreemd, maar aan de andere kant ook weer erg leuk. Het is grappig dat mensen je herkennen. Ik ben gisteravond naar een feest geweest in Winston, in Amsterdam en mensen kwamen naar me toe om te vragen hoe laat ik ging optreden, maar ik zei dat ik slechts op bezoek was. Ik ben niet gewend aan al die aandacht en dat mensen overal waar je komt tegen je beginnen te praten. Ik probeer er ook niet teveel bij na te denken. Je moet je voeten op de grond houden en ik ben echt geen grote, internationale ster.”

Wat vind je tot nu toe van de dance scene, die zo nieuw voor je is?
Nathan: “Het is ok, maar ik vertoon mezelf er niet zoveel, behalve als ik moet optreden. Ik begrijp er ook niet veel van. Het meest interessante vind ik nu de mix tussen elektronische muziek en rock. Het is leuk om rond te lopen in die wereld, maar ik blijf gewoon mijn eigen ding doen en ga nergens in mee, zoals in iets als minimal. Want dan kun je alleen maar populair zijn voor een paar maanden en dat wil ik niet. Maar ik weet ook niet goed wat ik wel wil. Ik weet niet eens of ik dit de rest van mijn leven wil doen. Je moet nou eenmaal steeds dingen veranderen, dat is gezond. Je moet vooral niet proberen het teveel mensen naar de zin te maken en bijvoorbeeld een electro plaat maken omdat mensen dat willen horen. Misschien ga ik binnenkort wel keiharde techno maken. Ik zie het allemaal wel.” 

Meer info vind je op www.nathanfake.co.uk en op www.bordercommunity.com.