Drielandenpunt op Filmfestival

"Je ziet wat bleekjes", zei een goede vriendin gisteravond tegen me. Toen had ik er al drie films op zitten en nog een te gaan. Inderdaad is het Filmfestival een aanslag op m'n gezondheid. Urenlang breng ik door in donkere zalen, mijn bed zie ik zelden voor twee uur 's nachts en voor een warme maaltijd is eigenlijk geen tijd.

Films, films, films.

Nog een paar dagen en dan is het gedaan. Vrienden beginnen al te morren dat ik 'alleen maar in die suffe bioscoopzalen zit'.

Wat niet waar is, want de afgelopen twee dagen bezocht ik maar liefst drie verschillende landen: Tideland, The Forsaken Land en Frozen Land.

Publieksfavoriet

Met Frozen Land wordt Finland bedoeld. Regisseur Aku Louhimies maakte een grimmige en inktzwarte film waarbij een vals 500 euro-briefje als estafettestokje van het kwaad dient. Het loopt slecht af met de mensen die met de eigenaar van het valse geld in contact komen. Een aan lager wal geraakte stofzuigerverkoper pleegt een afschuwelijke moord, een jonge politieagente raakt overspannen, een computerwizzard belandt in de bak. Er komt geen einde aan de ellende.

Desondanks is Frozen Land een hele sterke film die door het filmfestivalpubliek hoog gewaardeerd wordt. De film staat al de hele week in de toptien van publieksfavorieten.  Naast het sterke acteerwerk is vooral het slimme script daar debet aan. Net als bijvoorbeeld 21 Grams komen mensen door een speling van het lot met elkaar in aanraking en hebben gebeurtenissen grote gevolgen hebben voor anderen. Het is ook niet toevallig dat leraar Antti het in zijn klas over de chaostheorie heeft. Verder leren we dat veel Finnen een serieus probleem met alcohol hebben (niets nieuws) en dat de bijstand in het Scandinavische land niet goed geregeld is (wel nieuws).

Tamil Tijgers

Ook bijzonder somber is The Forsaken Land. Een Sri Lankaanse film die op andere filmfestivals al veel prijzen won en die de levens laat zien van drie mensen die in het niemandsland tussen de Tamil Tijgers en het regeringsleger wonen. Van de oorlog merk je weinig. Af en toe rijdt er een verdwaalde tank door het hoge gras of komt een militair gebruikmaken van het toilet. Maar door de unheimische sfeer voel je dat er wat ergs staat te gebeuren.

Nee, het enige land waar wat meer vrolijkheid heerst is Tideland, de nieuwste film van Terry Gilliam. Hoewel er ook in deze film een paar doden vallen en een verschrikkelijk treinongeluk de film uitluidt.

De elfjarige Jodelle Ferland is de revelatie van Tideland. Het meisje speelt de rol van het dagdromende meisje Jeliza-Rose met volle overtuiging. Haar junkie-ouders (waaronder 'Dude' Jeff Bridges) sterven al vrij vroeg in de film, waarna Jeliza-Rose er alleen voor staat in het oude landhuis van haar oma.

Niet helemaal alleen, want ze voert hele gesprekken met barbiehoofdjes die ze op haar vingers meedraagt. Soms krijgt Jeliza-Rose gezelschap van een pratende eekhoorn, of van een achterlijke buurjongen die een onderzeer in de tuin heeft gebouwd.

De film is gebaseerd op een boek van Mitch Cullin, waarin Alice in Wonderland nog eens zachtjes wordt overgedaan. Maar Tideland is half zo sterk niet als het boek. Het langdradige verhaal kabbelt en kabbelt, maar geen moment komt de snelheid er in of wordt het werkelijk spannend. Jammer, want ik had veel verwacht van Gilliams nieuwste. De man is toch een held, met briljante films als Brazil, Twelve Monkees en Fear And Loathing in Las Vegas op z'n naam.

Tegenover zo'n teleurstelling staat dan weer de ontdekking van een juweeltje als Frozen Land. En dus reis ik nog even door, langs de zalen van het Filmfestival. Die kleur op m'n bek komt straks heus wel weer terug.

• The Frozen Land: http://www.imdb.com/title/tt0388318/
• The Forsaken Land: http://www.imdb.com/title/tt0413358/
• Tideland: http://www.imdb.com/title/tt0410764/

Tekst: René Passet