René Passet’s filmreview: Saw

Partyscene Redactie | 27 oktober 2005
headlines

saw“Help! Someone help me!

Is Someone there?

Hey!!

Oh shit, I’m probably dead.”

De eerste woorden in Saw die Adam uitschreeuwt in de openingsscène van Saw zijn aardig wanhopig. De jonge fotograaf komt proestend boven in een bak met smerig water. Het is pikkedonker. Aan zijn enkel zit een stalen ketting.

Als Adam (gespeeld door Leigh Whannell, die ook het script schreef) bij zijn positieven is, blijkt hij niet alleen. Aan de andere kant van de vieze toiletruimte zit nog een vastgeketende man: arts Lawrence Gordon (Cary Elwes). Tussen hen in ligt een halfnaakte man in een poel van bloed, het pistool nog vastgeklemd in zijn rechterhand.

Zelden zo'n huiveringwekkend begin van een film gezien. Je zit gelijk op het puntje van je stoel met het zweet in je handen. sawWat is dit? Wat hebben die mannen misdaan? En wie heeft dit bedacht?

De twee ongelukkigen blijken in de handen van een sadistische onbekende, leren ze van een cassettebandje en een dictaphone die ze in hun broekzak vinden. Het duo krijgt de opdracht elkaar binnen een paar uur te vermoorden. Mislukt dat, dan gaat hun familie eraan.

Als enige attribuut krijgen ze allebei een ijzerzaag. Die blijkt te slap voor de stalen boeien, maar kan wel door vlees en bot.

Saw begint lekker ziek, is hoogst origineel en zeker het eerste kwartier bloedstollend spannend. Het gegeven dat de moordenaar niet zelf moordt maar alleen het scenario bedenkt, is natuurlijk briljant.

sawSaw is het debuut van de jonge Amerikanen Amerikanen James Wan en Leigh Whannell en wordt omschreven als een kruising tussen Se7en, Pulp Fiction en The Silence of the Lambs. Dat is beslist teveel eer voor deze in achttien dagen gemaakte film, maar spraakmakend en spannend is Saw zeker. Althans, dat de eerste kwartier dus. Gaandeweg zakt de film weg in clichés en flashbacks.

Die flashbacks halen de vaart uit het verhaal en zijn bovendien onnodig. 

Tuurlijk, het geeft de regisseurs de gelegenheid om nog een paar gruwelijke scenario’s af te draaien, waaronder die in een kelder met een kooi vol scheermesjes. sawEen man die ooit een mislukte zelfmoordpoging met scheermesjes deed, kan de uitgang van die kooi alleen bereiken als hij zich door een kluwen dodelijk prikkeldraad wurmt.  De afloop staat al vast.

Irritant is bovendien de razendsnelle speedsnuiver-montage die een paar keer opduikt en die de spanning verder onderuit haalt. Die edit-techniek is leuk in videoclips, maar dodelijk in spannende horrormovies.

Voeg daarbij de ongelooflijke domheid van de agenten (waaronder een matig spelende Danny Glover) en de superslimheid van de moordenaar, en Saw dreigt uit te gaan als een nachtkaars. Al maakt de schok van de onverwachte finale veel goed.

sawOnlangs verscheen Saw op dubbeldikke DVD in de zogenoemde ‘steelbook-editions’ van Dutch Filmworks. De extra’s bevatten het gebruikelijke: een aardige behind the scenes, een flink aantal interviews en liner notes van regisseurs.

Dit najaar al verschijnt Saw 2 in de Amerikaanse bioscopen, met een andere regisseur aan het roer. In die sequel sluit Jigsaw een paar ongelukkigen op in een kelder vol booby traps en zenuwgas. Inderdaad, dat klinkt verdacht veel als een andere horrorculthit: The Cube. Niettemin zijn we benieuwd.

René Passet

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws