PS Interview: Akufen

Tekst: Jesse Voorn

‘Musique Pour 3 Femmes Enceintes’. Vanwaar die titel?
Marc: “Ik wilde eer bewijzen aan het fenomeen van zwangerschap. Mensen van mijn generatie worden gezien als de generatie X, de vergeten generatie en ik wilde een positief signaal afgeven. Ik ben zelf zeven jaar geleden vader geworden en we hebben kinderen in onze omgeving nodig. Het leven is al dramatisch genoeg en kinderen maken dat leven een stukje lichter.”

Is het maken van een plaat ook zoiets als geboorte geven aan?
Marc: “Maar dan een stuk minder zwaar. Dit album was voor mij ook een stuk makkelijker om te maken dan een Akufen album. Daarbij experimenteer ik meer met nieuwe dingen en als Marc Leclair flirt ik meer met de artiesten, zoals Matthew Herbert, die mij hebben beïnvloed. Een soort hommage aan hen.”

Waarom produceer je graag onder verschillende namen?
Marc: “Verschillende namen geven je de vrijheid om nieuwe dingen te proberen, die misschien riskant zouden zijn onder dezelfde naam. Als je alles onder één naam zou maken, dan verlies je mensen. Als ik dit album als Akufen had uitgebracht, dan was ik waarschijnlijk een aantal Akufen-fans verloren. Je moet een alias zien als een acteur, die steeds een ander kostuum of masker aan doet. Maar achter dat masker zit altijd dezelfde persoon. Mijn muziek is wel altijd herkenbaar als het mijne, want ik vind het wel belangrijk dat mensen weten dat achter die verschillende aliassen één persoon schuilgaat. Het is goed om te weten wat je krijgt als je een Akufen-album koopt.”

Is dat niet juist heel saai?
Marc: “Absoluut niet en bovendien wil ik wel continuïteit bieden. Je weet wel wat je krijgt, maar je weet nooit hoe de muziek klinkt. De handtekening eronder is hetzelfde, maar je kent het verhaal niet.”

Waarom is muziek zo belangrijk voor je?
Marc: “Omdat het het enige is wat ik kan doen, 24 uur per dag. Ik kan maaltijden overslaan, stoppen met drinken of niet meer naar de wc gaan en me pas dagen later realiseren dat ik mezelf dan verwaarloos, maar met muziek kan dat nooit gebeuren, dat moet ik gewoon doen. Muziek is heel direct en emotioneel en als ik muziek schrijf, dan wil ik gelijk resultaat, want ik ben heel ongeduldig. Maar ja, ook daar moet je soms een punt achter durven zetten.”

Je muziek is erg abstract en je maakt al je samples zelf. Is dat om een eigen identiteit te behouden?
Marc: “Ja, maar het is ook een ’nee’ naar de software- en synthesizer industrie, die de jongere generatie dicteert wat ze moeten doen en gebruiken. Die bedrijven weten donders goed dat de jeugd geluiden etc gebruiken die op dat moment heel populair is. Mensen moeten zich meer concentreren op de geluiden die ze gebruiken, want als je in een track hoort welke sampler er gebruikt is, dan is dat niet goed. Teveel muziek refereert aan te bekende dingen. Daarom sample ik graag van de radio, of ga ik het land in met een microfoon.”

Maar dat maakt die muziek toch niet slecht?
Marc: “Niet persé nee, maar het is altijd het beste om je eigen geluiden te maken. Je hebt dan meer vrijheid dan andere producers en het maakt je geluid uniek. Iedereen wil toch een uniek geluid hebben? En het is makkelijker dan je denkt. Die vrijheid krijg je ook pas na een tijdje, als je veel geëxperimenteerd hebt, maar je moet er wel voor werken. Dan vinden mensen je als artiest ook interessanter.”

Imiteren jonge producers jou vaak?
Marc: “Yeah, dat gebeurt al een tijdje en het is erg vleiend. Slechts enkelen gaan er alleen op hun eigen manier mee verder en anderen maken gewoon gebruik van het moment, omdat het geluid op dit moment erg populair is. Maar die zullen het nooit lang volhouden. Maar ik ben alweer een stap verder, want ik wil altijd in de voorste linie werken. Je moet daarbij erg goed naar jezelf luisteren en doen wat je hart je ingeeft en niet wat andere mensen zeggen dat je moet doen. Ik wil niet dezelfde platen maken die ik al gemaakt heb, zoals ‘My Way’, hoewel ik weet dat het goed zou werken.”

Op wat voor manier heeft de geboorte van je zoon invloed gehad op je muziek?
Marc: “Als mijn zoon niet geboren was, dan zou mijn muziek nooit zo geklonken hebben zoals het nu klinkt. Sterker nog, dan zou Akufen nooit bestaan hebben. Dan zou ik gewoon nog de baan hebben die ik had, maar omdat ik een kind had wilde ik daar bewust voor zorgen. Als je kind geboren is dan moet je keuzes maken en dingen veranderen. Ik wilde muziek maken. Ik heb m’n hele levensstijl omgegooid en ben fulltime muziek gaan maken. Zo was ik ook veel thuis. Alles in het leven is met elkaar verbonden. Het is net een spelletje domino.”