René Passet’s filmreview: Million Dollar Baby

Rechts Amerika spreekt schande van de nieuwe film van Clint Eastwood. Niet over het feit dat Million Dollar Baby een boksfilm is (en een hele goede boksfilm ook nog eens). Ook niet over het feit dat er twee vrouwen in korte broekjes in de ring staan. Nee, de conservatieven winden zich vooral op over het laatste half uur van de film. Als Million Dollar Baby een dramatische en verrassende wending neemt.
Die wending verklappen zou ontzettend flauw zijn. Snoer vrienden die deze film eerder zien dan jij dan ook resoluut de mond. En probeer krantenartikelen over het bewuste onderwerp zoveel mogelijk te mijden. Ga in plaats daarvan naar de bioscoop. En ontdek het geheim zelf.
Dat Million Dollar Baby komende zondag Oscars in de wacht sleept, staat vrijwel vast. Want behalve dat ‘ie een gevoelig onderwerp aansnijdt, is het ook gewoon een hele goede film. Over boksen. Maar ook over twee oude mannen: boxtrainer Frankie (Clint Eastwood) en zijn rechterhand en beste vriend Eddie ‘Scrap’ (Morgan Freeman, in zijn beste rol sinds The Shawshank Redemption).
Samen runnen ze een matig lopende, enigszins ouderwetse boksschool, die de plaatselijke jeugd van de straat houdt en een enkele kampioen herbergt. ‘Winners are simply willing to do what losers won't’, staat er op een bordje aan de muur.
Als de arme serveerster Maggie Fitzgerald (Hilary Swank uit Boys Don’t Cry) op een dag aan Frankie vraagt of hij haar wil trainen, wijst die laatste haar resoluut af. Hij traint geen ‘girlies’.
Maar uiteindelijk kan de botte en rechtlijnige Frankie (Eastwood kent zijn beperkingen als acteur en buit die ten volle uit) niet anders dan het fanatisme van Maggie onder ogen zien. Wat volgt is een vrij traditionele maar smaakvolle film, waarin de eigenwijze actrice langzaam wordt klaargestoomd voor het Grote Gevecht.
Regisseur Eastwood (die ook voor de muziek tekende) doet dat in een beheerst tempo, zonder special effects of grote gebaren. En met veel aandacht voor detail. Amusant is bijvoorbeeld het gekibbel tussen Frankie en Eddie over het de prijs van het chloor waarmee ze de toiletten schoonmaken. “Dat goedkope merk stinkt”, sputtert Eddie. Later in de film volgt een geniale dialoog tussen de twee over sokken met gaten.
Zonder het te weten gedragen Frankie en Eddie zich als een getrouwd paar. Ze kennen elkaar al jaren, zijn samen opgegroeid in de bokswereld en hebben lief en leed gedeeld. Frankie is vakman maar ook binnenvetter, onwrikbaar en voorzichtig. Eddie is zijn geweten: hartelijk, levenswijs en warm.
Langzamerhand ontwikkeld zich ook een band tussen de ontdooiende Frankie en zijn jonge pupil, maar geen moment wordt het seksueel van aard. Dat zou ook onwaarschijnlijk zijn. Immers, de opvallend fit ogende Eastwood wordt binnenkort 75! Wijsheid komt met de jaren, zo blijkt. Want na Mystic River levert regisseur ‘Dirty Harry’ opnieuw een prachtfilm af. En speelt zelf één van de sterkste rollen.
De kracht van Million Dollar Baby zit vooral in de chemie tussen de drie hoofdrolspelers, in de geloofwaardigheid van het verhaal en in dat verpletterende laatste half uur.

René Passet