ADE verslag part 3

Partyscene Redactie | 26 oktober 2004
headlines



Tekst: Chris Dekker

Dat minimal techno op dit moment de muziek van het moment is is geen nieuws. Dat Matthew Jonson al een tijd lang strakke producties maakt in die richting is ook geen nieuws. Mits je niet onlangs naar een feestje binnen het "minimal kader" bent geweest, is het onwaarschijnlijk dat zijn Decompression EP nog niet aan je voorbij gekomen is. En sinds vorige week heeft Jonson nu een voet op Nederlands grondgebied staan, maar hij is zeker niet de eerste minimalist. Misschien is Ricardo Villalobos wel de man waardoor het clicktechno gedoe opgepikt werd door een breder publiek, je kunt het als godslastering beschouwen om een feest te geven zonder deze man te boeken. Misschien wat overdreven, maar Villalobos is gewoon heel erg hot op dit moment. In Cineac werd hem nog de award voor beste dj toegekend door de vakjury van de Dutch Dj Awards. En vrijdag was het weer tijd voor een 4 uurs setje van hem. Jammer genoeg moest dit gebeuren in Hotel Arena.

Begrijp me goed, Hotel Arena zit geweldig in elkaar, gezellige hokjes, hoekjes, bedden en banken, alleen bij ieder feest daar is het zo geregeld dat het binnen te druk is. En na een overladen Traffic de avond daarvoor in de Melkweg had ik daar nou niet op gehoopt.

Iets na middernacht stond er een aardige rij voor de deur die gelukkig redelijk snel binnengesorteerd werd, en vanaf de ingang naar de zaal begon het feest der herkenning al; weer die overladen kroegsfeer. Matthew Jonson stond als een bezetene knopjes te draaien en schuifjes te trekken. Lekker live, en dat deed hij goed, zeer goed. Een lekkere muzikale electro-techno sessie van de Amerikaan ging in als zoete koek. Maar de overvolle hoofdzaal stond er bij en keek er naar. Misschien was het de drukte, misschien ligt het aan het licht, misschien is het publiek wat mat omdat ze dachten dat ze gewoon ergens een biertje gingen drinken, maar de meeste mensen stonden er bij en keken er naar. Met een verknipte versie van eerder genoemde plaat eindigde Jonson zijn set rond half 2 en Villalobos schoof achter de draaitafels.

Terwijl iedereen zich de grote zaal in probeerde te worstelen om de Chileen te beluisteren, draaide Melon en Bart Skils een fijn zwoele en langzame technoset in de andere ruimte. Raar dat hier dan ook niet meer mensen te vinden waren, dansruimte genoeg en de bar was ook lang niet zo overcrowded. Jammer voor deze heren dat ze dan ook naar mijn idee niet de credits gekregen hebben voor de lading geilheid die ze lieten horen. Ach, 'we don’t need a crowd to have a party', het ging er in ieder geval heftiger aan toe dan bij Villalobos.

Hij liet zich weer eens van de andere kant zien met een afwisselende technoset, van minimal naar funky, en altijd subtiel. Maar nog steeds hing de matte passiviteit als een vervelende deken over de dansvloer. Hier en daar werd er wel een pasje gewaagd, maar als je probeerde te knallen was de kans groot dat een vervelende cokehead je een elleboog gaf en geirriteerd sneerde dat je maar beter kon stoppen met dansen. De avond werd dan ook het beste afgesloten in de kleine zaal met Skills, Villalobos is wel weer te checken op zijn nieuwe album.

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws