PS Interview: Swayzak

Tekst: René Passet

Wat hebben jullie met Frankrijk?

Brun: "Om te beginnen woont James er sinds vorig jaar. Hij is met zijn gezin naar een plaatsje in de buurt van Caracassonne verhuisd. En we hebben ons nieuwe album er opgenomen. Frankrijk is voor ons Britten altijd een exotische plek geweest. Associaties die ik met Frankrijk heb zijn hoofdzakelijk sexy. Dan denk ik aan Brigitte Bardot, aan Françoise Hardy en zo. De sensuele invloeden die de muziek van Serge Gainsbourg kenmerkte, hoor je volgens mij ook terug in ons nieuwe album.
Voor de opnames van die nieuwe album hebben we ons een maand lang teruggetrokken in een landhuis in Zuid-Frankrijk. We hebben daar al onze apparatuur naartoe verhuisd en een complete studio ingericht. De rustieke locatie heeft beslist een rol gespeeld in de toon van het album. Midden in de natuur, boven op een heuvel, een rivier vlakbij. We zaten daar van god en alleman verlaten, want er was geen telefoon en onze mobieltjes werkten ook niet. We moesten minimaal een kwartier lopen om bereik te hebben!"

Jullie vorige langspeler Dirty Dancing kwam uit tijdens het hoogtepunt van de electroclash-gekte. Hoe kijken jullie terug op dat album?

Brun: "Zelf hebben we het nooit als een electro clash-album beschouwd. I Dance Alone is eigenlijk het enige nummer dat duidelijk dat stempel kan dragen. Toen we Dirty Dancing maakten, zaten we in een overgangsfase. James stond al met één been in Frankrijk. Dat zorgde voor een hoop onrust. Loops kwam in alle rust tot stand. Omdat we een maand de tijd hadden, was er ook meer ruimte om te experimenteren.
Het grootste verschil is, dat Dirty Dancing voornamelijk uit de laptop kwam. Dat wilden we niet opnieuw doen. Dit keer hebben we de laptop alleen gebruikt als recorder en met oude synthesizers en drumcomputers gecomponeerd. We wilden terug naar het organische, soulvolle geluid van de eerste twee albums."

Lange tijd was Swayzak een duo. Maar met de komst van de zanger Richard Davis en engineer Kenny lijkt het een volwaardig band geworden. Heeft dat geen gevolgen voor de chemie?

Brun: "Die is inderdaad veranderd. James en ik werken veel op intuïtie. Onze kennis van apparatuur is weliswaar beperkt, maar we komen er altijd uit. Kenny heeft veel meer een studio-achtergrond. Hij is het gewend om twaalf uur non stop in een studio te werken. Hij heeft ook enorm veel kennis van software en instrumenten. En terwijl ik vrij snel ben afgeleid, kan Kenny uren geconcentreerd doorwerken aan een nummer. Het feit dat we nu met zangers en zangeressen werken heeft onze manier van componeren ook aangepast. Het blijkt een grote uitdaging om songs schrijven. En we vinden dat de warmte van onze muziek goed samengaan met de warmte van vocalen. Of juist met de kilte daarvan."


Jullie songteksten op het album zijn heel fragmentarisch. Meer schetsen dan echter verhalen. Is dat bewust?

Brun: "Jazeker. Ik weet nog dat ik de vocalen in de eerste houseplaten van vroeger vreselijk vond. Die waren vaak heel tacky. Dat wilden we absoluut voorkomen. Bij ons is de zang meer een soort chanting element. Slogans die telkens terugkomen in kleine variaties, net zoals groepen als Front 242 en Cabaret Voltaire dat vroeger deden."

Voor de Londense Club Fabric maakten jullie vorig jaar een geweldige minimal mix-cd. Wat me verbaasde, want in eerdere interviews gingen jullie er altijd prat op geen deejays te zijn.

Brun: "Vroeger waren we inderdaad geen dj's, maar tegenwoordig draai ik regelmatig."

Wie heeft die mix gemaakt dan?

Brun: "Die was hoofdzakelijk het werk van James, die er Tractorsoftware voor gebruikte (besmuikt lachend). Ik denk wel dat onze mix een hele bijzondere is geworden omdat we meer muzikanten dan deejays zijn. Die jongens selecteren voor hun mix-cd's hoofdzakelijk wat er in hun platentas zit op dat moment. Wij hebben echt zorgvuldig alle nummers bij elkaar gezocht."