Recensie: Techno Rumba

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
headlines


Goed. Vrijdagavond en we gaan rumbaen in de Powerzone. Op het programma Djs die het stevigere werk niet schuwen dus benieuwd wat we kunnen verwachten.

Elf uur, stipt aanwezig bij de Daniel Goedkoopstraat. Beetje te stipt blijkt al gauw want niet alleen zijn we de eerste bezoekers, de deur maakt ook nog even geen aanstalte open te gaan. Ik ging al op zoek naar het lint dat ik waarschijnlijk zou mogen doorknippen. Nou ben ik normaal ook wel aan de vroege kant maar dit is duidelijk een nieuw record en als de deur dan ook uiteindelijk open gaat realiseer ik me dat ik letterlijk als eerste binnen ben. Ook wel eens leuk opzich, als eerste jas kwijt als eerste binnen als eerste de barkeepers aan het werk zetten maar het maakt het wel lastig om te vertellen of dit allemaal soepel was geregeld. Het betreft hier de Powerzone dus ik neem aan dat het allemaal wel vlotjes verliep. Mochten mensen andere ervaringen hebben dan hoor ik dat graag.

Dit gaf me wel mooi de kans m eens rustig te bekijken wat de organisatie allemaal had gedaan qua aankleding. God bless techno is het credo van technorumba en dit leidde tot een aankleding met veel religieuze items als standbeelden, engelen, you name it: The works. Verder grote projectie schermen waar later op de avond veel manga op te zien zou zijn en achter de DJ booth twee schermen waarop de naam van de draaiende DJ stond. Hier kwam ik echter pas achter toen ik de organisatie had laten rondrennen voor een timetable. Ik moest en zou een timetable hebben en toen ik hem eindelijk in ontvangst had genomen realiseerde ik me dat de naam Greg Martini nogal erg groot, laten we zeggen 3 bij 3 meter, achter de DJ booth werd geprojecteerd. Wat was ook alweer dat gezegde? Eerst kijken dan zeiken?

Enigszins beschaamd voerde ik mijn eerste danspasjes uit op de techhouse achtige set van Greg Martini. Vrij stevig maar soulful en melodieus. Wat valt er verder te vertellen over de inrichting? Veel chill areas met witte kussens op ophogingen en overal vers fruit en lollys het ademde een sfeer uit die typisch is voor de Powerzone. Classy. Bovenop dit alles ook een schommel. Schommel? Ja inderdaad. Een schommel. Dat was dan ook meteen het gesprek onder de rustig binnendruppelende bezoekers: Waarom hangt daar een schommel?

Het werd langzamerhand wat drukker en men leed een beetje aan het brugklassyndroom. Men neme een dansvloer, plaats daaromheen alle aanwezigen die vragend naar elkaar kijken wie als eerste de stap waagt. Over het algemeen is het wachten op de eerste vrouwen die het erop wagen en al gauw volgen de mannelijke bezoekers vanzelf en ook dit keer volgde dit scenario. Greg Martini was op het einde van zijn set gekomen en dat deze goed was bevallen bleek wel aan de positieve feedback die het publiek gaf. Vooral gezien het feit dat het nog erg rustig was maar er toch aardig wat decibellen werden geproduceerd. Wat mij meteen bij het volgende brengt: het Geluid. Loepzuiver en hard maar niet zo hard dat het pijn aan je oren deed. De beurt was aan Xanno Gallois die rustig doorging waar zijn voorganger was gebleven: opzwepende techhouse met een all time classic: Billy Jean.  Wqat blihjft dit een geweldig nummer! Je kan van Michael Jackson vinden wat je wilt maar laten we deze man voor altijd dankbaar zijn voor deze bassline! Iedereen was het hier roerend mee eens gezien de drukte die ondertussen was ontstaan op de dansvloer. Het zou de hele avond rustig blijven maar het publiek dat er was kwam voor 1 ding: feesten en lol hebben. Geweldig sfeertje en hoewel ik niet weet of daarom ook de schommel was opgehangen maar hij droeg zeker bij aan de feestvreugde. Ooit wel eens volwassen mensen als kinderen zien gedragen? Moet je een schommel ophangen. Ik heb de nodige apenkooi taferelen gezien in dat ding. Wil je nooit meer gevechten op feesten zien? Hang in iedere hoek een schommel! Trotse blikken alsof de K1 net was beklommen als iemand er weer inzat, wat natuurlijk ook tot mooie taferelen leidde als iemand er net zo hard weer uit vloog.

Xanno was ondertussen een stuk steviger aan het draaien en dat dit werd gewaardeerd bleek wel uit het feit dat er werd geknald op de dansvloer: mooi detail ook: de barkeepers deden net zo hard mee. Stuk prettiger dan een paar stoicijnse blikken achter de bar die chagerijnig kijken als je drank besteld.

Op een gegeven moment werd er dusdanig hard en daarmee ook flink monotoon gedraaid. Naar mijn mening ging de set net even een kwartiertje te lang door. Hij zat aan zijn top en begon daardoor erg eentonig te klinken. Het was dus een mooi moment om gebruik te gaan maken van de lounge gedeelte. Temperatuur was overal uitermate aangenaam maar waarom die warme lucht blowers op sommige plaatsen mensen? Kreeg iedere keer dat ik de dansvloer afging het gevoel alsok ik de Bijenkorf op een winterse dag inliep! WOESH! En weer een hete golfstroom over je heen.

Emilio Fereira was ondertussen aan de beurt en gezien het einde van de vorige set, Moest hij wel hard door. Ik vreesde eigenlijk het ergste: dit wordt rammen om te rammen. Boy was I wrong: Hard? Zeker. Rammen om te rammen? Zeker niet! Heerlijke diepe set uptempo, flink melodieus, niet overstuurd, gewoon goed. Hety deed me erg denken aan een set van zijn naamgenoot Cisco fereira aka the advent en gezien het feit dat hij Fantasy Bitch draaide van The advent geloof ik ook dat dit precies de bedoeling was.  Iedereen ging als een gek op zijn set en overal waart je keek blijde gezichten die joelde bij ieder ingezet nummer aan het gezicht van Fereira te zien iets waar hij erg blij mee was gezien de grijns. Vanaf een verhoging keek ik over de zaal uit en wat een prachtig gezicht was dat: allemaal handjes omhoog meeknallend op de bass. Zo hoort het.

Ondertussen was het raadsel van de schommel ook opgelost. Een dame verkleed als engel was aan het schommelen geslagen. Dit was vast goedbedoeld maar het geklauter van de bezoekers trok toch meer aandacht en bekijks. Goede tip: volgende keer meer schommels maar zonder schommelende engelen SVP.

Ondertussen was het de beurt aan alweer de laatste DJ van de avond. Met een daverend applaus werd Emilio Fereira bedankt en mocht Alec Marqx aantreden. Helaas heb ik deze DJ niet meer mogen meemaken omdat andere verplichtingen de volgende dag mij deden beslissen de auto op te zoeken. Bij de uitgang nog een laatste blik over de dansvloer en hij zag dat het goed was.

Raptor

Fotos staan zeer binnenkort in onze picture gallery!

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws