Het René Passet IFFR Journaal, dag #7

De voorruit van Vincent
Eindelijk heb ik hem dan gezien gisteren, het Bruine Konijn van de Amerikaanse alleskunner Vincent Gallo. Na afloop sneeuwde het.

The Brown Bunny is sinds het debuut op het Filmfestival van Cannes een omstreden film. In Frankrijk zagen de mensen een nare film over een narcistische, trieste man (Gallo zelf, die ook de camera hanteerde, de regie deed en het script schreef) in een busje onderweg naar nergens. Hij werd uitgefloten. Een getergde Gallo (die sommigen van jullie ook kennen van de prachtig droevige muziek die hij voor het elektronica-label Warp maakt) verdedigde zich door te stellen dat zijn film nog niet af was. Hij monteerde The Brown Bunny de film opnieuw, en zie: de filmpers draaide in sommige gevallen 180 graden om. Toch een goede film!?

Wellicht. Een ervaren filmkenner leerde mij ooit om niet te snel weg te lopen bij een slechte film. De laatste vijftien minuten kunnen zo'n kutfilm helemaal goed maken.
Hij had gelijk.

Het gaat in ieder geval op voor The Brown Bunny, waarin een geheim wordt onthuld die de hele film doet kantelen. Een geheim wat ik natuurlijk hier niet ga verklappen.
Toch steekt Het Bruine Konijn bleekjes af bij hilarische debuutfilm Buffalo '66 (uit '98). Het mist visuele vondsten, is (waarschijnlijk opzettelijk) onscherp, met lelijk licht gefilmd en vergt een hoop van ongeoefende kijkers. Minutenlange shots door de met vliegen bedekte voorruit van Gallo's busje worden afgewisseld met Gallo in het urinoír, Gallo in het tankstation en Gallo voor de spiegel in zijn hotelkamer. Waarom is hij zo verdrietig? En waarom heeft hij vluchtige maar intieme contacten met vrouwen die in naamkettinkjes om hun hals dragen? Pas na anderhalf uur krijg je een antwoord op die vragen. Na een pijpscene van drie minuten.

Als ik weer buiten sta, blijkt er vijf centimeter sneeuw te zijn gevallen in die anderhalf uur.

Nog naar Dave Clarke geweest?", vragen vrienden die ik bij de ingang van Pathé tegenkom. Nee, ik kijk vooral films, antwoord ik bijna verontschuldigend. En wie veertig films ziet in een week tijd, is blij dat 'ie z'n bed af en toe ziet. Mijn vrienden waren uiteindelijk ook afgehaakt, omdat de rij voor Off-Corso zo lang was dat het leek alsof de party afgelopen maandagnacht (maandag, mind you!) gratis was.
Het scheelde iet veel overigens. De toegang was 1 Euro.
Naast het overvolle filmprogramma is er deze week dus nog veel meer te doen in de Maasstad. Wie niet kan of wil slapen kan deze week tot diep in de nacht dansen. En wees niet verbaasd als je niet de enige bent. Er zijn goedbezochte party's in clubs als Calypso, Off-Corso en het gloednieuwe Hyper Hyper terwijl er ook dj's draaien in de Schouwburg. Allemaal tenten die -niet toevallig- vlak in de buurt van de bioscoopzalen liggen.
Aanstaande vrijdag kun je naar DJ Sneak in Las Palmas, terwijl de Detroit-techno dj Carl Craig zaterdag de muren van Off-Corso zal doen scheuren. Verwacht van mij geen recensie, want ik moet het komend weekend gewoon weer werken, na een vrije week. Tot die tijd staan er nog twaalf films op het programma. Waarover morgen meer.

The Brown Bunny draait vrijdagavond nog op het Filmfestival, maar die voorstelling is vrijwel uitverkocht. Later dit jaar krijg je een kans in de reguliere bioscopen, al zal deze curieuze film geen lang leven beschoren zijn, vrees ik.