Report: Speakerplay

Partyscene Redactie | 4 augustus 2003
headlines

Afgelopen vrijdag was de eerste editie van Speakerplay een feit. Georganiseerd door M-O-D (bestaande uit o.a. de dj’s Steve Rachmad, Dimi, Bart Skills en Estroe), een collectief dat na de ommezwaai in de Mazzo op zoek ging naar een reguliere technoavond in Amsterdam.
Voor de opening waren T-Quest, resident van Fuse, en Jeff Mills als grote namen gestrikt.

De aankomst bij Hotel Arena bood een mooi beeld. Een ellenlange rij die buiten al stond te trillen wegens het gebeuk binnen. Verlate hotelgasten die verdwaasd en soms zelfs angstig vanuit de lobby de arenagasten gade sloegen.
Het beeld dat binnen in de club overheerste was die van grote drukte. Die (bijna) allesoverheersende drukte lieten we de drukte om het feestje zelf eens even goed uit te checken.

De hoofdzaal was ingeruimd voor Bart Skills, T-Quest en als afsluiter drie uur lang Jeff Mills. T-Quest was netjes bezig en was het niveau van opwarmen al voorbij. Klokslag één uur stond Jeff Mills op het programma, de man waarvoor zo’n beetje iedereen kwam en die geen verdere introductie behoeft. Jeff Mills was op tijd, alle koppies in de zaal gingen één richting op staan en er klonk een lang orgasmisch gejuich nog voordat hij was begonnen. Hoezo superster?
De ruim drie uur lange rit die volgde was er eentje vol afwisseling. Ook kwamen klassiekers voorbij, swingende percussieplaten en tot slot een salvo knallers van de bovenste plank.
Boven op het balkon was het goed toeven want dit was één van de weinige plekken waar er ruimte was om te dansen en te sjansen. Verder had je ook nog een leuk uitzicht op de joelende fans van Mills die iedere scratch en nieuwe plaat uitbundig ontvingen.
Naast het balkon had je de zolder, die verder niet gedecoreerd was, maar op zich al een heerlijke ruimte is om te chillen. Alleen kwam ook op de zolder de drukte om de hoek kijken zodat deze chillout iets minder chill was dan hij zou kunnen zijn.

Voor de tweede zaal waar gedanst kon worden moest je weer met de trap naar beneden. En hier was het houseclassics wat de klok sloeg. De stemming kwam hier redelijk laat op gang en liet eigenlijk wachten tot Steve Rachmad kwam afsluiten met een paar echte 'gouwe ouwe'. Ik noem een Cybersonik – Technarchy (1988) of een Joey Beltram – Energy Flash (1991) en u weet wat er voorbij kwam.
Het bood in ieder geval een leuke afwisseling op de inmiddels gemeengoed geworden electrozaaltjes bij een technofeest.

Wat echter als een rode draad door deze nacht liep was de extreme drukte. De locatie kon het aantal mensen slecht aan, een feit waar de organisatie zich eens flink voor achter de oren moet krabben.
Want om voor 21 euro voorverkoop naast goede dj's ophopingen voor het toilet, drank uit plastic glazen en beestachtige taferelen bij de garderobe mee te maken kan echt niet meer.... Mag het ietsje minder?

Tekst: Ruben Maase

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws