Impulz, the other side...

Partyscene Redactie | 12 november 2002
headlines

Deze indoor editie van Impulz stond duidelijk in het teken van 2 overheersend aanwezige stromingen: Hardhouse en Trance/ progressive. Techno, Soulfulhouse en Retro moesten het dit keer namelijk stellen met een bescheiden zaaltje terwijl de eerst genoemde stijlen de mainstages bezetten…

Als je vroeg binnenkomt op een feest is het vaak grappig om te zien dat iedereen nog ‘in het feest’ moet komen. De frisse, vers binnengestroomde bezoekers bewegen zich dan nog een beetje onwennig door de gewelven van de feestlocatie, in dit geval de Brabanthallen in Den Bosch en proberen zich aan te passen aan de sfeer, de mensen en de muziek. Ieder doet dit op z’n eigen manier. Jas ophangen, drinkmunten halen, nog snel naar het toilet voordat het druk begint te worden, het programma checken en positie kiezen; voor de meesten het gebruikelijke voorbereidingsritueel voordat men het slagveld op gaat.

22.00 uur: de feestgangers houden zich nog tamelijk rustig, op een enkele stuiterbal na die waarschijnlijk thuis de snoeppot al leeggegeten heeft.

Voor mij was het na mijn voorbereidingsritueel linea recta naar de techno en progressive zalen. In de techno zaal stond Blackhole jockey Montana een ouderwets funky set weg te geven. Hij begon met uplifting proggy sfeermakers die al snel overvloeiden in de stijl die we van hem gewend zijn: raw en g.damn funky! Prima om hiermee onze Impulz avond in te leiden. Een perfectere inleiding kon opvolger Laidback Luke ook niet hebben. Daar LL altijd al het grote voorbeeld is geweest van Montana, sloten de sets naadloos op elkaar aan.

In de naastgelegen progressive zaal konden we net het einde van de set van Ton TB meepikken en maakte Misja Helsloot zijn opwachting. Rond middernacht slingerde de enthousiaste Misja zijn eigen productie “Different World” over de speakers en vervolgde hij z’n set in een meer trancy stijl dan dat dit progressive mocht heten. Het overwegend Brabantse publiek kon dit zichtbaar waarderen en het handjes in de lucht percentage naderde dan ook al snel weer de 100%. De sfeer zat er goed in.

Intussen haastten we ons naar een nieuw, prijzenswaardig concept van UDC: de zaal voor rookies. Hier kreeg nieuw opkomend talent de kans zich te presenteren. Een van de rookies was een nieuwe Nederlandse progressive koningin in spe, Patriek Paap. Deze Amsterdamse draaitafel amazone liet zien dat de diepe Global Underground sound niet alleen maar door (Engelse) mannen gecreëerd kon worden. Echter moest ze concurreren met grootheden zoals Michel de Hey, JP en Misja Helsloot die in de andere zalen het publiek lieten knallen, waardoor de rookie-room redelijk vacuum getrokken werd. Erg jammer, want als er ooit een Global Underground ‘Den Bosch’ uitgegeven zou worden, dan zou Patriek één van de potentiele kanshebbers zijn geweest.

Om half twee was de progressive zaal het domein van een van de hoogtepunten van de avond, de Engelsman Seb Fontaine. Eigenlijk spreekt de naam Seb Fontaine voor zich en is verdere uitleg in principe overbodig, maar voor de thuisblijvers dan toch maar even een kleine beschrijving: hij knalde er aardig stevig op los met diepe, uplifting progressive, afgewisseld met vocals die op de juiste tijden gekozen waren om het publiek in vervoering te brengen. Dit was helemaal Seb…

Guy Ornadel zette de progressive trein onverminderd voort met kleine tussenstops in trance-land, tot groot genoegen van het publiek.
Een andere jockey uit de Blackhole stal, Cor Fijneman, zette het progressive geluid om in een soort van hardtrance waar flink op gestampt kon worden. Over het algemeen een tikkie uit de boot vallend als je het hebt over echte progressive maar absoluut goed aanslaand bij het aanwezige publiek, en daar doe je het toch voor.

En toen was het tijd voor Mistress Barbara. Deze ruige en hardwerkende technokoningin zette de hele technotent op z’n kop. Ze draaide stevig, funky en met een uitstraling van “don’t f… with me, het is mijn feessie”. De zorgvuldig opgebouwde hoogtepunten werden als salvos de zaal in geblazen waardoor de set oneindig zou kunnen duren zonder dat het eentonig zou worden. Voor velen was ze de technoheldin van de avond, zo ook voor mij.

07.00 uur: Inmiddels is er niets meer te bespeuren van de frisheid en onwennigheid waarmee de bezoekers in het begin binnen kwamen. Ze gedragen zich nu alsof ze al jaren in het gebouw wonen en overal om mij heen zie ik mensen met verlopen hoofden. De één staat nog met een vuurrood aangelopen hoofd te dansen, de ander staat lijkbleek tegen een muurtje geleund.

07.45 uur: het feest is afgelopen maar een aantal feestgangers staat nog steeds te springen, ook de stuiterballen die ik al om 22.00 uur zag stuiteren…Is er nog ergens een after hoor ik van alle kanten roepen?

Tekst: Geoffrey

(toegevoegd:11-12-2002/15:50)

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws