Dit report hebben wij te
danken aan n van de 5 prijswinnaars van vorige week, Jos thanks!
…
ik sluit mijn ogen. Ik ga terug in de tijd. Extrema 2002. Het regent katten en
honden. Het festival is over. Maar er is nog een after. In de Rechter,
Eindhoven. Dimitri gaat er draaien. Of toch niet? Nee, hij wordt vervangen. Maar
door wie? Ik kijk achter de decks. Althans, dat probeer ik. Alles is wazig en
troebel. Ik moet focussen. Langzaam maar zeker wordt mijn beeld scherper. En
langzaam maar o zo zeker wordt het mij duidelijk: Gene Farris staat achter de
decks! Vanaf dat moment vallen alle zorgen van me af. Want van een
onvergetelijke avond waren we nu wel verzekerd.
… en dan gaan mijn ogen weer open. Het is 29
november 2002. Ik sta in Nighttown. Tijdens Smirnoff Future Stars. Met diezelfde
Gene Farris achter de draaitafels. En ook deze keer draait hij weer de sterren
van de hemel. De uit Chicago afkomstige dj, producer en labeleigenaar kwam met
een fijn gevulde platentas naar Rotterdam. De ene na de andere heerlijk plaat
kwam voorbij zweven op die heerlijke Chicago sound. En zo te zien had Farris er
zelf ook zin in. Regelmatig gingen zijn handen als een ware dirigent de lucht
in, wat echter niet automatisch resulteerde in een hevig enthousiast reagerend
Rotterdams publiek. Integendeel. De Rotterdammers waren vrij mat. Maar dit was
deels te wijten aan een vrij lege Nighttown. En tja, je kan natuurlijk niet als
enige uit je dak gaan. Stel je voor dat anderen je raar gaan aanstaren... Al
vroeg telde de grote zaal dan ook slechts een handjevol toeschouwers. Zonde,
want Farris draait letterlijk en figuurlijk toch al wat jaartjes mee. De ‘Farris
Wheel’ EP op Relief Records (1994) was zijn eerste release. Relief, het label
van Cajmere (Green Velvet), is op dat moment nog een in de kinderschoenen staand
project. Toch kon het naast Gene ook nog een ander aanstormend talent
contracteren: hedendaags ‘house zwaargewicht’ dj Sneak. Naast Relief bracht
Farris ook werk uit op vele andere prestigieuze labels als Defected, Soma
Records, Siesta, Force Inc., 83 West, Communique, Defmix, Doubledown, en
Static.
Maar waar waren nou al die mensen gebleven? Dan
maar even de basement checken. Terwijl ik de trap naar de donkere kelder van
Nighttown neem, schieten de stevigere beats me al flink om de oren. Waar Farris
en Francesco Pico de wat meer up-tempo houseklanken ten gehore brachten, dreigen
daarbeneden in de basement de echt hardere en snellere dreunen de boventoon te
voeren. Wanneer ik uiteindelijk beneden ben, bevind ik mij dan plotseling ook in
een ouderwets basement feestje: het is redelijk druk, lekker warm en met het
volume op 10 erg uitbundig. Hoofdverdachte in deze zaak is toch wel Paul
Hazendonk te noemen. Dit jonge, aanstormende talent staat hier namelijk de
toekomstige sterren van de hemel te draaien. Hazendonk die vorige maand nog in
Las Palmas zijn eigen Technique cd-releaseparty mocht voorzien van diverse
heerlijke deuntjes, krijgt ook hier het publiek weer helemaal plat. Ja, in de
basement is het op vrijdag vaak stoom afblazen. Lekker die zware week eraf
dansen. Sommigen namen dit wel erg serieus. Ik heb namelijk een kwartier met
mijn handen vooruit rond gelopen en God wie weet wat aangeraakt. Ik zag echt
helemaal niets meer. Jongens, die nieuwe stoommachine kun je toch overdag ook
wel testen…
Het eindoordeel van deze avond wordt door Hazendonk
uiteindelijk toch flink omhoog gehaald. Want, afgezien van Gene Farris, gebeurde
er niet veel spannends in de grote zaal. Al met al was het een heerlijke
vrijdagavond. Met Farris en Hazendonk als partners in crime nog vers in het
geheugen, stappen we voldaan Nighttown uit. Het donker in. Waar de kou zich
meester van ons maakt. Op naar huis, waar je moe maar voldaan kunt nagenieten
van een heerlijk avondje techno. Techno, as clear as your conscious…
Jos van der Hoek