"Dance-organisaties worstelen met de media"

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
headlines

Dat Designisfunky langs de zijlijn staat van de Dancescene is al gelange tijd bekend. We bekijken de Dancescene objectief en beleven het vanuit een kritisch oogpunt. Zo staan we er ook om bekend dat we zeggen wat we denken. Nu is een zeer gewaardeerde collega ons voor geweest. In het volgende artikel spreekt Joost Baaij (Go magazine) zijn mening uit over de vrijheid van meningsuiting als het gaat om partyreports. Trek zelf uw conclusies...

  Essay: dance-organisaties worstelen met de media Shoot the messenger   Na twintig jaar begint de Nederlandse dance-industrie volwassen te worden. Toch is de 'scene' nog erg gesloten: zo vertoont de omgang met publiciteit nog de nodige problemen. Onlangs werd dit bevestigd door partyorganisatie Q-Dance, die zeggenschap eist over alle geschreven artikelen over hun feesten. Hoofdredacteur Joost Baaij van GO Magazine trekt de grens. Door Joost Baaij De Nederlandse dance-industrie vertoont, na twintig jaar, tekenen van volwassenheid. Een groeiend aantal organisaties en personen verdienen tegenwoordig hun brood met het produceren, uitgeven of ten gehore brengen van dance. Daarnaast zijn er veel bedrijven en bedrijfjes die direct afhankelijk zijn van electronische dansmuziek en –feesten. Ondersteunende bedrijven, zoals cateraars, security en schoonmakers, verdienen een goede boterham aan deze 'scene'. Dat alles is mogelijk door grote aantallen bezoekers en genteresseerden, in combinatie met een verjonging die nog steeds aanhoudt. Dance is nog steeds vet en grof, ook onder veertienjarigen. Deze volwassenheid in aantallen wordt echter niet altijd ondersteund door volwassenheid in gedrag. Hiervan zijn tal van voorbeelden te noemen. Neem het Dancevalley-drama van vorig jaar, dat een paar honderd verkleumde mensen opleverde. Een aantal bezoekers moest zelfs in het ziekenhuis worden opgenomen. Dit was, zo concludeerde het Nibra, onder meer resultaat van een inefficinte organisatie. Ook op andere feesten is de dienstverlening vaak onder de maat. Maar juist als er problemen zijn, stokt de communicatie naar de media volledig. De pers wordt vrijwel uitsluitend gezien als pr-firma, die alleen goed is voor het promoten van een feest. Dance-organisatie Q-Dance is deze veronderstelling letterlijk gaan nemen. Media krijgen geen gratis toegang meer tot hun evenementen, tenzij ze accoord gaan met autorisatie van geschreven stukken, wat wil zeggen: het recht van Q-Dance om artikelen te wijzigen. Een ramp hoeft dit niet te zijn: je kunt als medium alsnog gaan, als betalende bezoeker, om verslag te doen van het evenement. Maar Q-Dance laat er geen misverstand over bestaan dat er geschreven dient te worden zoals zij dat willen. Mijn stelling is dan ook: veel dance-organisaties gaan verkeerd om met de media. In dit betoog laat ik wat praktijkvoorbeelden voorbijstuiteren, die wij op de redactie van GO Magazine met grote regelmaat zien. Het mag niet onvermeld blijven dat GO de gulheid van organisaties wel degelijk waardeert, en er nooit een probleem van maakt als toegang voor een bepaald feest niet tot de mogelijkheden behoort. Als een feest leuk, interessant of aanlokkelijk is gaan we toch en kopen, eventueel ook tegen soms absurde prijzen, ons eigen kaartje waarna alsnog een verslag volgt. Gratis toegang, accreditatie zoals dat zo mooi heet, is echter wel de beste en meest zekere manier om een verslag gepubliceerd te krijgen als redactionele inhoud. Entree betalen als verslaggever stuit ook op praktische bezwaren: wat doe je als je drie of meer feesten per weekend bezoekt? Als professioneel journalist sta je soms wl versteld van mailtjes van partyorganisaties. Of je dit maar even online wil zetten, maar wel graag precies zoals ik het heb opgesteld, inclusief beeldmateriaal. Een eigen interpretatie of, godbetere, filtering is ongewenst. Extrema schreef ons bijvoorbeeld: 'hier de informatie over het Extrema festival. Deze moet volledig overgenomen worden. Het is de bedoeling dat dit feest goed gepromoot gaat worden!' Dat is ongetwijfeld de bedoeling. Maar dat is niet onze taak. Wij hebben maar n belang: de lezers. Die lezers selecteren een medium om de toon van de berichten en om het soort verslaggeving. En dat zijn zaken die bepaald worden door de redactie. Als enige. Het is voor veel dance-organisaties vaak een kleine stap iets extra's te verlangen in ruil voor wat privileges. 'Publiceren jullie dit persbericht? Dan krijgen jullie toegang.' Het sluiten van een deal dus. En tot op zekere hoogte kan dat ok zijn. Bepaalde zaken verdienen nu eenmaal redactionele aandacht, en een deal kan zorgen voor net iets exclusievere inhoud. En daar is de lezer weer bij gebaat. Helaas blijken dit soort deals altijd in het nadeel van de media: na publicatie blijkt het exclusieve interview of de all-areas toegang toch niet geregeld te zijn. Een voorbeeld hiervan dat verkeerd uitpakte is een deal die GO afgelopen zomer sloot met de organisator van het Sound/Vision festival in Den Haag. Deze verhalen zijn echter peanuts bij de meest recente poging van een dance-organisatie zijn PR wat op te vijzelen. We hadden bij Q-Dance, een dochteronderneming van ID&T, een aanvraag voor Teqnology lopen, die als volgt werd beantwoord: 'Bij tekstonderdelen van het verslag die wij niet passend vinden bij Teqnology, of die ons naar onze mening in een mogelijke manier kunnen schaden, houden wij het recht deze te laten verwijderen. Als je toestemt in die voorwaarde zul je vermeld worden op de perslijst.' Zelfs dan was de vermelding plus nul, dus maar voor n persoon geldig. Ik was regelrecht geschokt door deze mededeling. Hoewel, uiteraard, juridisch onhoudbaar, kenmerkt het de minachting van deze organisatie naar de media toe. Na overleg met Partyscene bleek dat ook zij op deze manier benaderd waren. Ik besloot Q-Dance een mailtje te sturen met daarin onze manier van werken, het feit uitgelegd dat we meningen altijd onderbouwen, en dat al meer dan twee jaar. Zij volhardden echter in hun standpunt: GO krijgt geen toegang. In woorden kan Q-Dance begrip opbrengen voor onze uitleg, maar uit daden blijkt dat niet. Als argument voor het standpunt werd het verslag over Qlubtempo aangehaald dat op Partyscene is gepubliceerd, en dan met name de bij het verslag geplaatste foto[1]. De organisatie laat ons weten: 'Dit soort foto's kunnen gewoon directe schade veroorzaken voor een bedrijf als Q-Dance, zonder dat het iets te maken heeft met journalistieke onafhankelijkheid/vrijheid'. Maar de vraag die hier misschien gesteld zou moeten worden is de volgende. Wie heeft deze twee feestbeesten toegelaten tot het evenement? Partyscene toch zeker niet! Zij registreerden een gebeurtenis, precies wat de media verondersteld wordt te doen. Q-Dance draait de zaken om door Partyscene de zwarte piet toe te schuiven. Niet de organisatie is verantwoordelijk, nee, de boze media zijn dat. Het woord 'demoniseren' viel nog net niet. Helaas komt deze manier van denken vaker voor bij dance-bedrijven dan bij andere industrien. De mensen die hierin werkzaam zijn, zijn soms niet professioneel opgeleid of te onervaren om met media om te gaan. Maar al te vaak wordt deze – toch niet onbelangrijke – taak gedelegeerd aan een stagiair. Waar 'oude' bedrijven de media met de nodige respect benaderen, ziet de dance hem als gratis pr-firma. Een sidekick die je zeker niet op de hoogte houdt als er dingen misgaan. Publiciteit verzorgen we zelf wel, is vaak de gedachtegang. Met publicaties op de eigen website houdt de organisatie alle touwtjes in handen. Denkt ze. Want in werkelijkheid zijn onafhankelijke media de enige die geloofwaardig kunnen publiceren over gebeurtenissen. Van welke aard dan ook. De bezoeker cq. lezer kent het onderscheid tussen pr-praat en een gedegen artikel. Partyorganisaties die menen te kunnen bloeien door uitsluitend hun eigen visie uit te dragen, zitten op een doodlopende weg. In een open samenleving hebben alle inwoners een stem. En misschien nog wel belangrijker: een keuze. Een bewerking van dit essay verscheen als voorwoord in Go Magazine 56.
[1] Zie www.partyscene.nl/?jump=headlines&id=1038217569

bron: Go magazine

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws