Laptopshow met een boodschap

Het is fijn te weten dat het nuchtere Nederlandse publiek, in vergelijking met de media, niet massaal toestroomt als er een kunstenaar in de Paradiso verschijnt die kannibalisme, zelfmoord en sodomie tot zijn thema’s rekent. Deze ietwat vreemde manier van aandacht vragen is voor het Paradiso publiek onvoldoende om eens lekker te gaan dansen, (Er waren tien betalende bezoekers). Maar voor de muziek die Chris Korda liet horen zou zeker publiek moeten zijn. Deze dansbare electro was zeer afwisselend en verrassend, met vlagen opzwepend en funky. Tussen de regels van de muziek door hoorde je samples van zijn 'I Like To Watch' track waarna hij weer terug viel naar de context van zijn muzikale verhaal namelijk: Eat a queer fetus for Jesus. (eet een homoseksuele foetus voor Jezus). Laat het duidelijk zijn dat de heer Korda er vreemde gedachtes op na houdt.

De statische performance van een uur werd ondersteund door beelden van demonstraties die door de ‘Church of Euthanasia’ veelal in Boston werden gehouden. Deze zichzelf herhalende film was eerder een promotiefilmpje voor de kerk dan een kunstwerkje en werd na vijf keer behoorlijk saai. Anders was het toen om tien uur Korda van het podium ging en zijn film 'I Like To Watch' startte. Hiermee liet Chris zien dat hij een vervelende dance kunstenaar is met een scherpe neus voor media aandacht. Met deze film bracht hij niet alleen zijn kleine groepje fans in verlegenheid – er renden meisjes blozend de zaal uit – maar via de massaal toegestroomde media bespotte hij alle televisie kijkers in Nederland.

Paradiso was namelijk helemaal niet leeg. Overal stonden cameraploegen. Een satellietwagen van het NOS Journaal buiten verklapte dit al. In de gangen stond Radio 1 bezoekers te interviewen. Op de dansvloer wemelde het van de in outdoor jassen gehulde pers fotografen. Overal werd gesproken over de verschrikkelijke geest van de artiest. Maar wie regisseert wie eigelijk in deze zaal? Is het niet juist de bedoeling van deze kunstenaar om deze controversiële beelden te gebruiken voor media aandacht? Zijn de toegestroomde media niet zelf het thema in zijn film? Is de beeld geilheid en het politiek correct denken niet veel te ver doorgeschoten? Volgens de artiest in ieder geval wel en dat laat hij op een prachtige manier merken. Typisch iets waar je een groot kunstenaar aan herkend.

Tekst en beeld: Pieter Hoogland.