Sman design over Speedfreax Fashion Awards

Na een dag vol gestress om alles nog op tijd klaar te krijgen zat ik dan eindelijk in de auto. Eerst Suzanne ophalen, een goede vriendin die mijn model wilde zijn. Ben heel blij dat zij met me mee wilde want ik had niemand anders gekend die het zo goed gedaan had als zij. Daarna mijn vriendje Maarten opgehaald die voor n avond was uitgeroepen tot mijn persoonlijke fotograaf.
En dan eindelijk naar Now&wow, vol zenuwen omdat ik totaal niet wist hoe deze avond zou gaan verlopen. Binnen waren ze nog druk bezig met de laatste voorbereidingen voor de grote avond. Ik zag veel mensen rond lopen en vroeg me af wie wie zou zijn. Wie was een ontwerper, wie model en vooral wat hadden ze ontworpen.
Bij de catwalk aangekomen was het even schrikken, deze liep namelijk zeer ongelijk. Joost van Bellen bood zijn excuses hiervoor aan en vertelde ons wat de planning van de avond was. Toen mochten we om de beurt repeteren. Ik mocht zelf de soort muziek uitkiezen en koos voor vrolijkheid, Joost had het goed begrepen want hij zocht Suzannes favoriete nummer uit. Er liep een camera ploeg rond. Deze was van het programma “Tease” dat elke avond op Veronica wordt uitgezonden. De camera stond boven op mijn snufferd tijdens het repeteren maar ik stoorde me er niet aan, zolang ik maar niets hoefde te zeggen.
Mijn zenuwen zakte omdat er een gezellige sfeer hing en alles liep naar wens. De make-up ging er mooi uit zien en tussendoor een leuk praatje met de andere mensen in de kleedkamer. Maar dit was snel over toen ineens de cameraploeg binnenstapte en vroeg of we onszelf wilden voorstellen en wat vragen wilden beantwoorden. De anderen ging het goed af, maar ik had hier echt totaal geen rekening mee gehouden en wist echt niet wat ik moest zeggen. Ik hoef niet zonodig met mijn kop op de tv. Maar ik kon er helaas echt niet onderuit komen. Ik hield mijn antwoorden zo kort mogelijk en was opgelucht toen ze weer weg gingen. De avond vorderde en Suzanne begon steeds meer op mijn Speedfreax look te lijken. Met het haar haar, de kleding en vooral de laarzen aan vond ik het helemaal geweldig. Dit was precies hoe ik het in gedachten had. De jury kwam kijken en we moesten er allemaal even wat over vertellen. Ik sloeg echt dicht en wist ze haast niets te vertellen. Ze lachte allemaal vriendelijk maar ik vroeg me af wat ze nu werkelijk dachten.
Achteraf wist ik wel wat ik had moeten zeggen. Het geheel deed namelijk erg jaren ‘80 aan, de laarzen met beenwarmers ,de make-up, de kuif op het hoofd en de kleuren erg vrolijk en blij alles kan. Net als Speedfreax alles kan niets is te gek.
We waren er klaar voor, de zaal stond prop vol met mensen, de jury zat klaar, de mc had er zin in. Wij mochten als tweede. Mijn naam klonk keihard op een engelse toon door de hele zaal, heel gaaf om te horen en daar ging ze. Suus was alles vergeten en liep met een kop van hier ben ik over de catwalk. Ik wurmde me snel door alle mensen om zelf ook nog wat te kunnen zien, het zag er heel gaaf uit. Dat heb ik dan toch mooi gedaan, ik tussen al die kunstacademie mensen, ik die helemaal geen opleiding heb. Ik was trots op mezelf. Het maakte dus ook helemaal niet uit dat mijn naam niet bij de eerste drie zat. Ik had alles gedaan wat ik kon.
Marijn

-------------------


Sman Design