Report: Sensation Black 2002

Tuttuttuttuttuttuttuttuttuh….SENNNNNNSATION….  Wel minstens 30 keer hoorde ik dit deuntje voorbij komen wanneer ik, voorafgaand aan afgelopen zaterdag, de site van het grootste indoor dance event dat Nederland rijk is opende. En lke keer kreeg ik kippenvel, omdat ik wist dat het 13 juli weer zo ver zou zijn: Sensation Black.Conform de dresscode beklom ik geheel gekleed in zwart al rond 10 voor 10 de trappen van de imposante Amsterdam ArenA, zodat ik geen seconde van dit indrukwekkende feest zou hoeven missen. Om 10 uur schalde ‘DE STEM’ door de inmiddels al redelijk gevulde zaal: WELCOME….Tuttuttuttuttuttuttuttuttuh….SENNNNNNSATION…. Ik heb geen idee wie het gezicht achter deze zo ontzettend doordringende, diepe en ronduit MACHTIGE stem (a la Vincent Price, de stem uit Michael Jackson’s Thriller) is, maar whoever you are: kippenvel all the way!!!Na een kort inleidend verhaaltje was het tijd voor Michel de Hey om de eerste plaat erop te gooien. En dat deed hij perfect! Relaxed, funky, opbouwend, het had alles in huis om de inleiding te vormen naar iets groots, iets machtigs, iets moois…   Tuttuttuttuttuttuttuttuttuh….SENNNNNNSATION….  Next up: Marco V! Zijn introductie was iets waarvan ik het moeilijk vind met woorden te omschrijven…Zoiets moois heb ik in mijn hele (korte) feestleventje nog NOOIT meegemaakt….Vuurwerk, lasers, glitters, imposant uitgedoste danseressen die in een lange stoet door de zaal trokken naar het podium….   Tuttuttuttuttuttuttuttuttuh….  Ik deelde dit moment met iemand die ik al een hele tijd zou ontmoeten, en dat die ontmoeting precies op DIT moment plaatsvond maakte het plaatje compleet: met open monden (op onze hoede voor eventueel binnenvallende glitterpapiertjes) keken we om ons heen, en zoals de heer in kwestie (laten we hem voor het gemak Ibo noemen :-D) al zei: HIER DOE JE HET VOOR. Na samen genoten te hebben van het spektakel dat zich om ons heen afspeelde, stiefelde Ibo er vandoor richting somebody, somewhere in het gebouw en begaf ik me weer tussen mijn medefeestbeesten.   Het veelbelovende begin van de Hey werd door Marco V sterk verder gedragen, hij voerde het tempo en het volume iets op en ik had (zeker na die simpelweg ONTROERENDE show die eraan voorafging) al snel de neiging om te verkondigen dat dit de perfecte avond ging worden, totdat… Tuttuttuttuttuttuttuttuttuh….SENNNNNNSATION….  Chris Liebing en Mauro Picotto.   Deze twee kopstukken uit de technowereld volgden elkaar op en ik weet niet WAAR ze mee bezig waren maar waar het eigenlijk had moeten knallen was het ronduit slaapverwekkend. Liebing kwam met een leuk achtergronddeuntje waar ik op een frisse zondagmiddag leuk bij zou kunnen schoonmaken en Picotto vond dit geloof wil ik wel een goede trend om voort te zetten want tot aan de een na laatste plaat was het enige geluid wat door de zaal schalde   “BOMP..BOMP…BOMPERDEBOMPBOMPBOMP…”  De sfeer werd met harde hand uit de zaal gerost en tegen half 6 waren de tribunes voller dan de dansvloer. Correct me if I’m wrong, maar ik geloof niet dat dat de bedoeling is van een feest! Met de laatste plaat van zijn set deed herr Picotto nog een verwoede poging aansluiting te vinden bij wat erna komen zou maar voor het publiek was het te laat: Liebing en Picotto werden door velen bestempeld als teleurstelling van de avond.   Ik was het met deze algemeen overheersende gedachte eens, maar door het spektakel van 12 uur wat ik nog steeds niet uit m’n hoofd kon zetten bleef ik dat speciale gevoel in m’n buikje houden. Volkomen out of the blue, net toen ik de eerste oogjes dicht zag vallen, was ‘het’ er weer:   Tuttuttuttuttuttuttuttuttuh….SENNNNNNSATION….  L A D Y….DANAAAAAAA!!!!!!   Zo kondigde de (op een gegeven moment ronduit STORENDE) MC de laatste dj van de avond aan. De enige vrouw in deze (normaal gesproken) zo beukende line up zou uiteindelijk de muzikale redder van de avond blijken te zijn. Waar iedereen voor kwam gebeurde uiteindelijk toch nog, waar iedereen op gehoopt had kwam uiteindelijk uit:Dana beukte het laatste restje energie dat velen zorgvuldig opgespaard hadden de ArenA uit. Erg Black was het niet meer maar dat scheen niemand wat uit te maken, dus sprongen er tussen half 6 en 7 uur tienduizenden (DUIDELIJK) zichtbaar verlepte hoofdjes door de zaal. Na n stevige toegift en nog n keer:   Tuttuttuttuttuttuttuttuttuh….SENNNNNNSATION….  was het tijd om naar huis te gaan. Sensation 2002 was over, afgelopen, finito. Of ik spijt heb dat ik een kaartje heb gekocht?   NO WAY.   Al hadden Liebing en Picotto me getrakteerd op een portie operamuziek, dan NOG zou ik met plezier en genot terugkijken op een onvergetelijke ervaring. Sensation draait niet simpelweg om de muziek. Het gaat om het SPEKTAKEL, het geheel, de show, het decor, de eensgezindheid….   Tuttuttuttuttuttuttuttuttuh….SENNNNNNSATION….Beyond your imagination….   See you next year @ Sensation 2003!