Forecast: donker en leeg

P60 is qua opzet te vergelijken met de Amsterdamse Melkweg. Het bestaat uit twee zalen en is van origine een poppodium en geen rasechte club. In de kleine zaal was er een soort chill-out opgeworpen waar funky muziek werd gedraaid door ‘Suite Caramel’. De muziek en stoelen waren echter behoorlijk aan de harde kant om echt onbekommerd te kunnen chillen.

En daarboven, in de grote zaal was de plek waar het die avond allemaal moest gaan gebeuren. Voor deze editie waren, naast de resident-dj’s Robyn en Roland, Mason met zijn electrische viool en trance-grootheid Johan Gielen geboekt.

De beide residents waren bezig het weinige publiek in beweging te krijgen, een vrij ondankbare taak omdat het wel leek of iedereen zijn dansschoenen thuis had laten liggen. Aan de mzuiek heeft het bijna zeker niet gelegen, want de tranceplaten werden met een indrukwekkend aantal decibel en grote zuiverheid op het publiek afgevuurd.

Mason verhoogde het tempo een klein beetje, en legde een dansbare set neer. Minpunten kreeg hij voor de soms zeer oude en afgezaagde platen uit zijn koffer. Want mensen die enkele GU’s of Renaissance mix-cd’s in de wisselaar hebben liggen hadden tijdens Mason ook in de auto kunnen blijven. Zijn spel op zijn electrische viool tijdens enkele breaks was zeer speciaal en gaf het geheel een speciaal tintje.

We waren nu toch al een eind in de nacht, en nog steeds was de dansvloer akelig rustig en zonder veel beweging.
De zeer strak ontworpen zaal met veel rechte lijnen en vierkanten roept ook pas een lekker gevoel bij je op als hij goed gevuld is. Nu was het meer een donker vacuum, waarin je veel moeite moest doen om enige feestkriebels in je te voelen opkomen. Doordat mensen, locatie en muziek niet bij elkaar pasten ontstond er niet de chemie die een goed feest nodig heeft.

Johan Gielen deed hierbij nog een kleine duit in het zakje door in de file vast te staan, en kon hierdoor P60 niet meer bereiken. MC Shore, die dit nieuws moest brengen, pakte het niet slim aan door constant beloftes te maken over het tijdstip dat Johan Gielen zou komen draaien. Na bijna een uur van loze beloftes, was het tijd om de terugreis vervroegd aan te vangen met een donker en leeg gevoel.

Tekst: Ruben Maase

(toegevoegd:20-06-2002/16:26)