Studio 54 in Amsterdam Studio’s

Rond de klok van 12 sloten we in een kleine rij achteraan om binnen te komen, de vriendelijke portiers werkten goed samen wat de doorstroom prima op gang hield. Na het afgeven van de jassen liepen we studio 1 binnen. Lo-med (de Mol jr.) was daar bezig om het publiek te vermaken wat maar moeizaam lukte. Deze studio was omgetoverd tot discozaal, compleet met megaglitterbal en verlichte ‘Saturdaynight Fever’ dansvloer waar enkele aanwezigen voorzichtig de eerste stapjes op waagden.

Wat opviel was dat vele bezoekers zich prima aan de dresscode hadden gehouden: veel starsky en huch look-alikes en andere jaren 80 coryfeeën. In de andere studio waar de aankleding wat minder 80’s was nam Marnix het om 1.00 uur over van Marcella en zijn belofte om te gaan knallen leek hij goed in te lossen, alleen kwam het publiek maar moeizaam mee, wat de sfeer niet echt bevorderde. Toch slaagde Marnix in zijn opzet (bravo!) en rond de klok van drieën stond 100% Isis te trappelen om te beginnen. Isis begon haar set in de stijl van Marnix maar ging al snel haar eigen weg. Hierbij legde binnen haar set het accent op een serie platen met uiterst hoge tonen. Voor veel bezoekers was dit het sein om naar de andere zaal te lopen om Remy te zien vlammen. Toch bewonderenswaardig dat Isis het weet te presteren om binnen een uur de opgebouwde sfeer compleet neer te halen.

Waar de originele Studio 54 de club was en de ultieme belichaming van het discotijdperk met al zijn excessen en 'The place to be' voor sterren (gespotte ‘sterren’ op dit feest: Herman Koch en Michiel Romeijn van Jiskefet) miste deze versie vooral sfeer en beleving. Het is de organisatie ook aan te raden om voortaan te kijken naar het sfeerelement in plaats van het geldverdienen. De prijs-kwaliteitverhouding stond niet in verhouding met elkaar. Best jammer, want de wil is er. Nu de sfeer nog.

(toegevoegd:08-04-2002/13:53)