Chemical Brothers: Planet Dust meets Concrete Jungle

We zitten er met z’n allen toch een beetje mee te worstelen terwijl we keurig op maximumsnelheid over de Amsterdamse Ringweg A10 glijden. Aan de ene kant gaan we straks niemand minder dan de Chemical Brothers in levenden lijve bewonderen, plus nog een stuk of wat absolute top-dj’s. Een fijn vooruitzicht; dat bent u, de lezer, onmiddellijk met ons eens.

Aan de andere kant moeten wij voor deze exquise belevenis afreizen naar de buitengewoon kille betonkrochten aan de Arenaboulevard in Amsterdam Zuidoost. Daar waar gure winden door nauwe grijze passages trekken, waar de weinige cafés in sfeer niet onderdoen voor een gemiddelde McDonalds, waar geblokte betonbunkers vechtende en vernielende voetbalsupporters, parkeergarages en filmfabrieken behuizen, kortom: daar waar het niet gezellig is.

Planet Dust meets Concrete Jungle.

We zijn de deur van de parkeergarage nog niet uit of daar, aan het einde van de boulevard, zien we de vier rode neonsterren die door een reusachtige Ninja in de voorzijde van de Heineken Music Hall lijken geworpen. Lege plasticzakjes en hamburgerverpakkingen rollen speels langs onze voeten; de ‘Boulevard’ functioneert in feite als een enorme windtunnel. Het duurt ook niet lang of de eerste dakloze meldt zich reeds voor een gulle gift. ‘We hebben wel een pilletje voor je’, geint iemand. Dat had hij dus beter niet kunnen zeggen. Tot de poorten van de HMH komen we niet meer van de zuigende zwerver af.

Tekst: Arnoud Groot

(toegevoegd:04-04-2002/11:26)