
Gisternacht deed ik eindelijk,
na een jaartje of twee twijfelen, Club Eau aan.
Stad achter de duinen.
Den haag. Haagse Harrie’s. Ja, ze waren er. Tot een uurtje of drie. Toen werd de
sfeer goed te pruimen. Na een wat chaotisch gedoe, varirend van techno tot rock
en Billy Jean, begon de Master: ARMIN VAN BUUREN aan zijn set. En vanaf toen was
de Eau eindelijk los. Het werd gezelliger en dat moest ook. Complimenten aan de
security voor het uiterst behulpzaam en vriendelijk zijn. Een vloek naar de
muntenverkoopshit: halve munten kun je niet kopen en ook niet inwisselen. Halve
munten: hoe kom je erop?! De muziek die gedraaid werd was compleet mijn stijl.
Toch is de Eau geen Lexion. Geen 538 I-dance en al helemaal geen Melkweg. Geen
Noord-Holland. Geen Amsterdam. O O Den Haag. Ik zou wel willen ruilen en gaan
huilen als ik een Hagenees zou zijn.