Voorzichtig kijk ik naar buiten en zie een limo staan. Zoals jullie wellicht weten, hebben limo's altijd zwaar getinte ruiten en ik kon dus niet zien wie er in zat. Mijn verloofde vroeg wie er zo vroeg voor de deur stond. Ik vertelde haar dat ik geen idee had.
Net toen ik de gordijnen losliet, speelde mijn portable het Wilhelmus.
"Hi, this is Carl. Wanna join my party at the Kurhaus?". Slaperig als ik was, stelde ik het voor aan mijn partner. We waren de nacht ervoor naar de Clinic geweest en waren flink vermoeid. Max, een die-hard, weet van geen ophouden en stond al naast het bed.
"Allright, we will be down in 5 minutes", vertelde ik Carl. Via de intercom gaf ik de beveiliging te kennen dat alles in orde was en na snel in wat gemakkelijks te zijn gesprongen, gleden we op de lederen achterbank van de limo.
Johan was jarig en dat viert hij de laatste tijd met boezemvriend Carl. Speciaal voor hem had Johan de suite van het Kurhaus geboekt.
Eenmaal in de suite aangekomen, bleek dat Carl een bont gezelschap had uitgenodigd. Ik keek om me heen en ontdekte Mick B. aan een grote, verse toeter op de bank, vergezeld door John Digbreed die speciaal voor Carls verjaardag in was gevlogen.
Aan de rand van de jaquzzi stonden Ted Legerbrach en Hans Dombrink druk te babbelen over een nieuwe locatie voor Ted's zaak.
Op de grote bank was het veel drukker. Met allen in de hand een glas champagne, trof ik Dennis Lötz, Duncan Stutterdeim, DJ Droog, Erwin Klunger en Eelco van de bekende Amsterdamse uitgaanstempel "de ontsnapping" aan. Terwijl ik bijna mijn benen brak over de hond van Ted, kwam Ron Vergeulen naar me toe en bood me een drankje aan. Het bonte gezelschap was doorgegaan zonder slaap, dat was duidelijk.
Omdat ik net wakker was, nam ik een Passoa met Jus. Ron maakte excuses dat de ijsblokjes straks werden gebracht door roomservice.
Nippend aan mijn mixje ontdekte ik nog veel meer bekenden en het werd al snel gezelliger.
Heel langzaam aan voelde ik een vreemde tinteling in mijn bovenbenen en om een heel lang verhaal kort te maken, werd ik zo'n 4 uur later wakker op de grond van de suite, met uitzicht op het ruime bubbelbad.
Bijna het hele gezelschap, wat uitsluitend uit mannen bestond, had plaats genomen in het bad en in het midden zag ik mijn geliefde genietend van alle aandacht.
"Verdomme", dacht ik. Wat was er in mijn drankje gestopt? Wat is er allemaal gebeurt in de tijd dat ik er niet bij was? Wat doet de hond van Ted in bad? Zouden ze? Nee toch zeker?
Al tierend belde ik de receptie en liet hen een taxi voorrijden. Binnen vijf minuten waren we vertrokken en moet ik mijn schatje geloven dat er helemaal niets is voorgevallen in het Scheveningse bad. Maar de twijfels zullen altijd daar zijn...
Wim Lex(toegevoegd:12-12-2001/10:04)