Partyreport: Cocorico @ Escape

Uit de flyer maakten wij op dat we twee zalen met verschillende DJ’s konden verwachten, dus wilden we lekker op tijd binnen zijn.
De fel verlichte Cocorico-vlag bij de entree werd door een aanjager omhoog geblazen en liet ons in ieder geval weten aan het juiste adres te zijn.

De dame aan de deur ontving ons vriendelijk en voor we er erg in hadden stonden we om half twaalf binnen. Nog erg rustig wat ons de gelegenheid gaf eens goed rond te kijken.

Direct bij binnenkomst merkten we dat de indeling beneden volledig was omgegooid. Daar waar we gewend zijn de DJ-booth te vinden, was het podium trapsgewijs een meter of vijf de zaal ingebouwd.
Dit creëerde een soort arena effect, hetgeen later, eenmaal gevuld met mensen een zeer gezellige uitwerking had.

Links tegen de zijwand stond de Dj-booth waar Marnix met zijn vrolijke en goed dansbare draaistijl, bezig was de dansvloer te vullen. Boven hem hing het Cocorico vaandel van ongeveer vier meter hoog hetgeen een statig effect geeft. Mooi detail was dat de kleur overeen kwam met die van de flyer.

Boven de dansvloer hing een enorme ster gemaakt van doek.
Aan de rafeltjes hier en daar was goed te zien dat deze zelf was gemaakt, maar hij miste zijn uitwerking niet. Het normaal wat hoge, donkere plafond in de Escape kwam zo een aantal meters lager te hangen en door de vorm kreeg je het gevoel al dansende omarmd te worden.

De bovenverdieping was vanaf beneden volledig uit het zich verdwenen door grote zwarte doeken. De jongens in de VJ-booth zaten door een soort bunkerspleet hun licht te sturen.

Snel naar boven dus, waar we echter te horen kregen dat deze zaal pas rond een uur of één open ging. Eenmaal weer beneden zagen we dat op het plateau bij de linker bar de Comfort-Zone zijn plek had gevonden en veel aandacht trok. Deze al op de flyer vermelde sponsor die het merk Southern Comfort binnen de dance-scene steeds populairder ziet worden, is altijd vrolijk aanwezig met meerdere dames die lichtgevende roerstaafjes uitdelen, met korting schenken en zelf ook acts uitvoeren. Tevens was de ruimte voorzien van zeer comfortabele lounge-achtige banken.

Op de vele TFT-schermen die de escape rijk is werd hun promotie-filmpje gedraaid, afgewisseld met volgens ons de Godfather trilogie als VJ-art. Weinig art dus, maar wel Italiaans…..
Inmiddels begon de Escape zich goed te vullen met een opvallend vrolijk en partyminded publiek.

Het op de flyer vermelde “E gradito l’abito da sera (dress partylike) had blijkbaar zijn vruchten afgeworpen, maar het is eigenlijk te triest dat je mensen hier nog op moet wijzen.
Terwijl wij ons op de dansvloer vermaakten werden we aangesproken door opvallend vrouwelijk schoon die uit grote rieten manden, flesjes bellenblaas aan het publiek uitdeelden. De flesjes waren bestickerd met het Cocorico logo en misten hun uitwerking niet want binnen de kortste keren stond iedereen als een klein kind bellen te produceren.
Tegelijk kwam zangeres Michelle David in beeld, die Marnix afkondigde en Alex Neri introduceerde. Wat een stem en energie heeft die vrouw! Ze had direkt de aandacht van de zaal en meerdere mensen heb ik later nog met bewondering over haar horen spreken.

Boven ons hoofd kwamen bellen uit het hart van de ster hetgeen een zeer vrolijk effect had. Het feest was lekker op gang!
Inmiddels was de zaal boven ook geopend waar Jaydee (Robin Albers) een diepe sound liet horen waarop veel mensen zich graag mee lieten nemen. Leuk hem weer eens in Nederland bezig te zien in plaats van alleen maar te horen (ID&T radio).

Aan de afscheiding met beneden was blijkbaar veel aandacht besteed, want boven was weinig tot niets van beneden te horen en vise versa.
Ook gaven de grote zwarte doeken de bovenste zaal iets aparts mee. Gezellig, onvoorspelbaar en mysterieus….

Alex Neri, de man uit Italie, draaide beneden duidelijk zijn eigen set want de feestelijke toon die Marnix had neergezet werd niet door hem voortgezet. Om niet direct onze (negatieve) conclusie te trekken zijn we blijven luisteren, daar dit toch de trekpleister van de avond moest zijn.

Iemand had mij al eens verteld dat de trend in Italie momenteel meer ligt op gedistingeerd dansen dan dat de handen en voeten de lucht in gaan. Deze wat ingetogen stijl zette Neri duidelijk neer, hetgeen naar onze mening de feestsfeer niet ten goede kwam.
Blijkbaar ging een uur na het starten van Neri ook Michelle David dit te lang duren en besloot zij hier met haar stem verandering in te brengen. Dit tot vreugde van het publiek dat hier dankbaar op reageerde. Op het grote podium werden in pierot-stijl enkele acts opgevoerd die er goed verzorgd uit zagen.

De avond was in volle gang met een feestend publiek dat voorlopig geen aanstalten maakte naar huis te gaan. Later bleek dit ook te kloppen, want toen rond tien voor half zes boven Monti&Romani en beneden Robert de muziek definitief moesten stoppen, kwamen er uit alle hoeken en gaten nog mensen die aan van alles dachten behalve hun bed.

Samen uit samen thuis, dus in de auto nog even nagekletst over onze bevindingen. Hierbij merkte ik dat meerdere mensen niet enthousiast waren geworden over Alex Neri zijn muziek keuze. Deze was technisch erg goed, maar het mag een stuk feestelijker. Anderzijds is het leuk om door één van de grootste namen uit Italie eens op de hoogte te worden gebracht over wat daar momenteel populair is.

Eens waren we het allemaal over de zeer geslaagde avond als geheel, gezellig “open” publiek, mooie acts, Michelle David als koningin van de nacht en de twee aparte zalen waardoor je eigenlijk vergat dat je je in de Escape bevond!

En met het flesje bellenblaas dat ik de volgende dag in mijn auto vond maak ik me van de week onsterfelijk populair op de verjaardag van mijn nichtje.

(toegevoegd:31-10-2001/10:21)