Björk geeft popconcert in Muziektheater

Het Muziektheater in Amsterdam is een van de meest prestigieuze zalen van Europa. Je hebt er een in Parijs, Wenen, Berlijn en in dat rijtje hoort Amsterdam zeker thuis. Op dit podium staan de grootste zangers en zangeressen van de wereld. De producties die daar worden opgevoerd zijn van een hoge artistieke waarde, meestal verpakt in opera of ballet.

Nu trad Björk op in het Muziektheater. De ingrediënten Björk, orkest, koor, het Muziektheater schept een hoge verwachting. Björk, met haar wereldberoemde stem, haar eigenzinnige muziek en creativiteit zou garant kunnen staan voor een zeer bijzondere opvoering. Dit was echter niet het geval. Het optreden bleef hangen op popconcert niveau. Een uitvoering van liedjes met daar tussendoor uitzinnig maar betekenisloos gejoel van het publiek.

Het concert zou om kwart over acht beginnen. Ik was om half acht in de hal van de Stopera. Wat een drukte. De hele hal stond vol met fans, types die je normaal nooit zou zien in Het Muziektheater. Iedereen werd gecontroleerd op fototoestellen en overal werd om kaartjes gezeurd. Na een halfuur eindelijk binnen.

Precies om kwart over acht begint het concert maar de zaal is nog half leeg omdat de twee portiers niet willen opschieten. Voor veel mensen is dat jammer want het voorprogramma is misschien wel het beste wat er te zien was. Het duo Matmos speelde een soundscape die een erg frisse indruk maakte. Het begon met wat magere techno die ongetwijfeld bedoeld was als contrast voor wat daarna kwam. Al snel veranderde de muziek van dance naar obscure scoundscapes.

Even later stonden de heren enkel een elektrische vogelkooi te bespelen. Door dit geluid door hun geavanceerde computers te laten lopen, ontstonden er zeer bijzondere klanken maar het werd niet rauw of vies. In het laatste nummer vulden ze grote ballonnen met gas. Het geluid dat dit maakte paste precies in de muziek. Het getrommel op de ballonnen en het wrijven over het plastic ook. Als afsluiting werd een luidspreker aan drie ballonnen gehangen die ze door de zaal lieten zweven. Dit gaf een bijzonder effect.

Na de eerste pauze was het de beurt aan Björk. Het podium werd gevuld met een vijftien koppig koor, een harpiste, de twee van heren van Matmos en een vijfenveertig koppig orkest. Het eerste liedje begon en het betrof hier duidelijk Björk. Haar unieke stem zou meteen kippenvel moeten opleveren maar ze had moeite over het geluid van het orkest heen te komen. Jammer dat het orkest versterkt was, iets dat helemaal niet hoeft in Het Muziektheater. Jammer ook dat ze zelf niet zong zonder microfoon. De aanwezigen trokken zich er niets van aan. Als Björk een liedje had gezongen werd er minuten lag gefloten en geklapt, een beetje misplaatst volgens mij.

Na de tweede pauze werd het beter. Ze had een nieuwe jurk aan getrokken er dat hielp. Bij het nummer ‘I play dead’ kreeg ik zowaar kippenvel. Het concert zakte daarna echter weer in. Het kabbelde zo nog een paar nummers door, ze riep een keer ‘Goeie-a-vond’ en weg was ze. Tien minuten lang bleef het licht in de zaal uit en het orkest zitten. Door de goede akoestiek was het gejoel en gefluit oorverdovend. Eindelijk daar was ze weer (wie had dat niet verwacht). Nog een nummertje en weer weg, weer tien minuten mijn vingers in mijn oor, en daar was ze weer. Na dit, echt het laatste nummer gingen meteen de zaallichten aan en kwamen er roadies op het podium, in Het Muziektheater!

Het was een erg leuke avond, maar 200 gulden voor een kaartje is een beetje veel voor een uurtje Björk. Een kaartje Wagner doet voor vier uur 75 gulden. Maar Björk zal wel niet gesponserd of gesubsidieerd worden. Amsterdam heeft nu de Heineken Music Hall en b.v. De Meervaart; zalen waar beter een popconcerten gehouden kunnen worden. Aan haar stem ligt het niet, maar wel aan het concept van haar show.

Pieter Hoogland

(toegevoegd:01-10-2001/15:44)