Dopereport: PCP; Angeldust

Phencyclidine, beter bekend als PCP, Angeldust en Christals, werd in 1926 in een laboratorium gemaakt. In de jaren ’50 begon men te onderzoeken of Phencyclidine als anaesthesiemiddel voor mensen gebruikt kon worden. Na de eerste schadeclaims van doorgedraaide menselijke proefkonijnen, hield de medische wetenschap daar snel mee op. Het toedienen van relatief hoge doseringen werkte ‘onderdrukkend’. Proefpersonen begonnen echter ook te hallucineren, raakten in een delirium en ervoeren ‘dissociatie’ van hun armen en benen, ofwel ze ervoeren hun armen en benen niet meer als ‘van hen’. Bij lage doseringen werkte het middel als stimulant, maar gebruikers raakte vaak gedessoriënteerd of werden hysterisch.

In de jaren ’60 dook het middel in pilvorm op in de hippie beweging. Dankzij een enorme media-hype kwamen fabels de wereld in dat je van het middel moorddadig en kwaadaardig zou worden. Gebruikers golden in die tijd dan ook als ware ‘daredeavils’. Hoewel het middel met diverse slachtpartijen (o.a. Charles Manson’s Helter Skelter moorden) in verband werd gebracht, is de kwaardaardige eigenschap nooit bewezen.

Tegenwoordig wordt Angeldust vooral in poedervorm (kristallen) verkocht onder allerei andere namen, of zelfs als speed of cocaïne. Hoewel het in Europa weinig bekendheid geniet, wordt het af en toe aangetroffen door de politie. In Amerika wordt het middel veel gebruikt door jongeren.

(toegevoegd: 10-01-2001/11:23)