Over trance, verlies, en weer doorgaan: in gesprek met dj RAM

Ram Boon (Amsterdam, 2 maart 1974) is een Nederlandse dj en producer met muzikale roots in trance. Tot 2009 vormde hij samen met Bas Abels het succesvolle duo Bas&Ram.

Soms heb je de vrijheid om keuzes te maken in het leven en soms word je gedwongen om opnieuw een balans te vinden. Dit geldt ook voor dj RAM (Ram Boon). Hij is deze zomer onmisbaar in de line-up van veel grote festivals, boekt successen met zijn eigen producties, is medeorganisator van Grotesque en heeft een druk tourschema waarbij hij ook Azië en Amerika aandoet. Weinig tijd voor een koffie met appelgebak, maar wel een virtuele meet-up met een persoonlijk tintje.

Het is alweer vijf jaar geleden dat je samen met Bas Abels besloot om een punt te zetten achter het duo Bas&Ram. Voor sommige artiesten voelt dat als een amputatie, voor anderen juist als een artistieke bevrijding. Tot nu toe heb je veel succes als soloartiest. Had je dit verwacht of was het een spannende stap?

'Natuurlijk is het een raar gevoel als je veertien jaar lief en leed heb gedeeld. Maar het was gewoon tijd voor een andere richting voor ons beiden. Het was mooi geweest en nu tijd voor een solo carrière. En je werkt natuurlijk naar iets toe, dus ik had dit wel verwacht, hoe stom dat misschien ook klinkt. Ik heb er hard voor gewerkt en nu kan ik oogsten wat ik heb gezaaid, zeg maar.. Maar goed, je blijft altijd je best doen en jezelf te verbeteren waar het nodig is en het was natuurlijk ook wel weer spannend om zo’n uitdaging aan te gaan en afwachten of het weer lukt. Dus het is een 'verwachte spannende artistieke bevrijding' in mijn geval, om op jouw woorden terug te komen.'

Als ik op internet lees wat mensen van je vinden, lees ik nooit iets negatiefs. Je bent down to earth, benaderbaar en best bescheiden. Sommige dj's kiezen ervoor om zich te verschuilen achter maskers (Angerfist, Danny Masseling), mysteries (we weten nog steeds niet wie bijvoorbeeld Burial nu echt is) en een Tiësto heeft zich teruggetrokken op zijn eigen eiland. Heb je er bewust voor gekozen om ook als artiest te zijn wie je bent?

'Nou, dat is leuk om te horen! Ik ben wie ik ben en heb er niks aan om me achter een image te verschuilen. De mensen mogen best weten wie ik ben.'

Persoonlijk denk ik dat het makkelijker vol te houden is om dicht bij jezelf te blijven, al moet het vast grappig zijn om jezelf soms een rol aan te meten.

'“What you see is what you get”. Ik vind het juist leuk om met mensen te praten en te horen wat ze te melden hebben. Interactie met de mensen vind ik heel belangrijk. En bij jezelf blijven staat voor mij op nummer één. Maar dat geldt eigenlijk voor alles in mijn leven, dat ik dicht bij mezelf wil blijven. Dan maak je de juiste keuzes.'

Trance komt dichter bij emotie. Er is opbouw, soms is het bombastisch, maar er is altijd een verhaal. Was het liefde op het eerste gezicht met deze muziekstijl, of heb je ook andere elektronische stromingen verkend?

'Het was liefde op de eerste noot voor mij. Vanaf dag één was ik trancefan en dat zal nooit meer overgaan ben ik bang. De emotie en de melodieën die je in trance hebt, zijn voor mij gewoon de belangrijkste ingrediënten voor muziek die ik wil horen. En aangezien geen één andere stroming dat zo sterk heeft, is trance voor mij de absolute nummer één muziekstroming. En ik ga niet vreemd, dus dit blijft het voor mij. Maar ik luister af en toe ook wel eens wat anders.'

Voor mij is een programma als Ableton ongeveer hetzelfde als een sketch van Jiskefet waarin complexe en totaal onbegrijpelijke dingen komisch worden gebracht. Ik snap er niks van, die kleuren en vlakjes.

'Nou, ik werk meestal met een engineer samen. Zelf heb ik niet de skills om alles tot een einde te brengen zoals ik het wil. Daarom werk ik graag samen met getalenteerde mensen samen zoals onder andere mijn goede vriend Geert Huinink waarmee ik nu mijn album samen doe. Net zoals 70 procent van alle dj’s hun engineer hebben. Dat werkt gewoon beter voor mij.'

Je hebt natuurlijk ook nog de bofkonten die zich autodidact kunnen noemen; die kijken het gewoon af bij anderen. Of je volgt een cursus bij mensen die het wel kunnen ontcijferen.

'Ik ben een dj in hart en nieren en ik heb helaas geen geduld. Dus het verdiepen in computers en programma’s die dan toch niet doen wat ze moeten doen is voor mij een stressvolle onderneming. Ik heb wel pogingen gedaan. Uiteindelijk heb ik tegen mijzelf gezegd: “misschien is het maar beter omdat aan anderen over te laten”. Ieder zijn vak, toch? Wij gebruiken meestal Logic of Cubase voor onze muziek.'

De meeste elektronische artiesten zijn volgens mij zo’n autodidact en kunnen geen noot lezen. Ben jij in het bezit van een elektrische gitaar of piano, of blijft house toch echt een gevoel en geen praktische invulling van een notenbalk?

'Het maakt het wel een stuk makkelijker als je piano kunt spelen. Maar als je dwarsfluit speelt dan heb je daar voor de rest weinig aan. Muziek komt toch voort uit je gevoel en als je handig genoeg bent dan heb je geen notenbalk nodig. Voor sommige genres heb je toch al weinig nodig omdat ze meer met percussie werken en korte sounds. Dus daar hoef je ook geen piano voor te kunnen spelen. Je moet doen waar je goed in bent en waar je jezelf in kan uiten, dat vind ik veel belangrijker. Of dat linksom of rechtsom is moet iedereen
lekker zelf weten. Trouwens, ik heb wel een elektrische piano, maar die is voor mijn zoon.'

Over je zoon gesproken. Hoe hou jij thuis alles onder controle? Het lijkt mij behoorlijk intensief om na een avond draaien en laat thuiskomen, toch weer op het schoolplein te staan. Jij bent ook nog eens vaak van huis. Geeft de muziek, het optreden en het maken van mooie platen je voldoening en energie om al die dingen te kunnen blijven doen?

'Ja, dat is inderdaad erg zwaar af en toe. Gelukkig vind ik het erg leuk om te doen dus is het ook weer makkelijker. Muziek is mijn leven. Muziek is geen werk voor mij, maar een levensstijl. Af en toe dan is de koek wel op hoor, dan is het na het schoolplein weer mijn bedje in. De trein blijft toch wel doorgaan. Of het nou mijn muziek is of mijn kind. Het zijn bijna twee fulltime banen in één dag. Maar ik heb zo’n geweldige zoon die begripvol is en mij een hoop gunt. Zelf vindt hij het ook leuk, dat maakt het voor mij wel draagbaar om hem bijna elk weekend alleen te laten met zijn oppas of bij zijn vrienden. Soms knaagt het weleens. Maar we moeten samen een middenweg zoeken en dat gaat goed. Mijn zoon, het reizen en draaien geeft me zoveel energie. Zo is alles wel te doen.'

Als muzikant is het natuurlijk het hoogst haalbare om met datgene waar je hart ligt, ook fulltime bezig te kunnen zijn.

'Ik heb er geen andere baan bij gelukkig, daar zou ik helemaal gek van worden. Naast het draaien organiseer ik ook gedeeltelijk de Grotesque-feesten, en dat vind ik erg leuk! Daarnaast zijn we nog met een Grotesque-label bezig, en een wekelijkse radioshow. Alle tijd die ik overhoud, is voor mijn zoon.'

Ik heb op het moment dat ik dit schrijf het nummer opgezet dat het laatste halfjaar voor jou het dichtst bij alle emoties waar je doorheen gegaan moet zijn opstaan: 'Ramelia', over en voor je vrouw Amelia die vorig jaar is overleden. Het vocale zorgt voor kippenvel, daarna is er een soort blijdschap, of viering van de liefde. Dit nummer gaat wat gevoel betreft alle kanten op en beschrijft zonder in drama te vervallen hoe het voelt om te verliezen, maar ook om te herinneren hoe mooi dingen zijn. Wat was het moment dat je besloot dat dit eruit moest? Is dat troost? Of is er een onzichtbare kracht of inspiratie die ervoor zorgt dit uit je handen komt?

'Nou, het nummer is eigenlijk een samenvatting van wat Amelia was en wat ik voel. Susana, die de vocalen heeft gedaan, kent mij en Amelia ook, dus zij wist precies de juiste tekst daarbij te pakken. Ik lag in de kreukels op dat moment, dus ik heb hulp van Geert Huinink gevraagd. Hij heeft een thema gemaakt dat paste bij Amelia en ook het verlies en gemis wat ik voelde. En mijn idee over de track erbij heeft dus tot iets zeer moois en bijzonders geleid van wat we samen hebben gemaakt.'

Muziek kan voor mensen zoveel betekenissen hebben, blijdschap, berusting, troost, woede. Wat voelde je toen het af was en je eigenlijk bijna letterlijk je hart uitstortte voor het publiek, en mensen liet delen in jouw gevoel? Je moet stevig in je schoenen staan en veel vertrouwen in je publiek hebben om je zo kwetsbaar op te stellen. Heeft het je geholpen om door te gaan?

'We hadden maar een week om het nummer te maken omdat ik op Grotesque mijn set wilde opdragen aan Amelia. Ik vond dat er een nummer moest komen dat voor haar speciaal was.
Dus het was een uitlaatklep voor mij en ook een tribute voor haar. En vanaf het moment dat ik de track draaide is het eigenlijk helemaal los gegaan eromheen. Er waren zoveel mensen die zich met mijn emotie konden identificeren, dat ik uit de hele wereld berichten kreeg. Zoiets bijzonders had ik echt nooit verwacht en dat was heel hartverwarmend. Om daar te staan had voor mij niks met kwetsbaarheid te maken. Ik heb alles verloren wat me lief is: mijn basis, de liefde van mijn leven, mijn soulmate, vrouw en de moeder van mijn kind. Gevoelsmatig ben ik met de grond gelijk gemaakt. Heel je ego of alles waar je voor stond is weg. Je moet jezelf letterlijk weer oprapen en opbouwen. Beetje bij beetje. Als je dan voor een publiek staat dat helemaal intens met je meeleeft, dan is dat gewoon geweldig. Daar zijn geen woorden voor. Het was echt de meest bijzondere set die ik ooit heb gedraaid. Dan denk je niet na over je kwetsbaarheid of wat dan ook. Het geeft niet hoe je erbij staat. Op dat moment wilde ik alleen mijn liefde en respect tonen naar mijn 'angel eyes'. Dat was de enige reden.'

En nu komt er een bijzonder solofeest: Strictly RAM in Beachclub Fuel op 20 april. 

'Dat is mijn tribute voor Amelia en mijn bedankje naar alle mensen voor alle support die ik heb gekregen het afgelopen halfjaar. Ik had beloofd als ik in de top drie zou komen van Tune of the Year van Armin’s ASOT, dat ik een gratis evenement zou doen als bedankje. Het nummer werd nummer 2, dus we gaan ervoor. Dit wordt iets heel speciaals voor mij, acht uur lang een trip van de beste trance en classics van de afgelopen 15 jaar, met als slot een uurtje hard trance classics uit mijn Bas & Ram-tijd.'

En een nieuw album en een paar grote veranderingen. De agenda voor 2014 is gevuld, de festivals komen er weer aan.

'Ja, ik heb net een contract getekend met een nieuw agency, 24/7, de stal van Ferry Corsten. Dat is wel een hele fijne vooruitgang. Ik ben bezig met een album met, als het goed is, een paar heel bijzondere samenwerkingen. Maar daar kan ik natuurlijk nog niks over zeggen. Nou ja, wel dat er een nieuwe track met Susana op mijn album komt. Mijn album gaat uitkomen op het nieuwe Grotesque-label waar we mee bezig zijn. Ook heb ik samengewerkt met Andy Moor & Christina Novelli. Die plaat wordt heel mooi, maar komt op AVA (Armada) uit. En ook nog een track met James Dymond & Kim. Het aankomende festivalseizoen hosten we met Grotesque Electronic Family, Ultrasonic en Summerlake Festival. En ga ik nog touren in Azie, Amerika en Europa. Er komen een hoop leuke dingen aan!'

Heb je het gevoel aan een nieuw hoofdstuk te beginnen, en gaan we verrast worden met een Ram 2.0?

'Daar was ik natuurlijk al mee bezig en ja; het voelt als een nieuw hoofdstuk. Omdat ik Amelia heb verloren is mijn leven natuurlijk 180 graden gedraaid. Dus maak er maar een RAM 3.0 van nu. Ik ga jullie zeker verrassen, hou mijn Social Media daarom goed in de gaten!'

Meer weten over dj RAM? Volg hem hier, like hem hier, luister naar hem hier en kijk naar hem hier!