Frontliner: 'Je neemt je publiek mee op jouw muzikale reis en hoogtepunt'

Barry Drooger, 24 mei 1984, is een Nederlandse producer en DJ bekend onder de naam Frontliner. Een down-to-earth artiest die met beide voeten stevig op de grond staat. Behalve als hij muziek maakt en het publiek uit zijn dak gaat. Dan gaan de voeten achter de draaitafels namelijk ook van de vloer.

Ik loop al een tijdje over het terrein van Beat The Bridge als er zich links naast de Bridgestage een kleine menigte verzameld. Smartphones gaan in de lucht, mensen duwen elkaar aan de kant en zelfs gillende meiden ontbreken niet. Boven de menigte steekt een bekend hoofd, brede lach, stoere bril en gemillimeterd haar uit; dit is duidelijk de man waar het op dit moment om draait. Geduldig en vriendelijk gaat Frontliner met iedereen op de foto. Zijn vrouw Petra (ook al met de lengte van een fotomodel) maakt foto’s en zorgt dat iedereen aan de beurt komt. Niks wordt routinematig afgehandeld, ze nemen de tijd om iedereen op de foto te zetten en Barry maakt met elke fan een praatje. Als iedereen met hem op de foto staat, is het tijd voor een biertje en een gesprek. We verdwijnen achter de schermen, zetten tassen neer en mogen plaatsnemen op houten banken met biertafels. Geen glamour, wel enorm veel plezier.

Jemig wat een mensenmassa! Went het ooit, of gaat het altijd zo zodra je ergens binnenstapt?

'Eigenlijk gaat het altijd zo, maar ik probeer wel voor iedereen tijd te maken en op de foto te gaan. Ik ben er voor mijn publiek, dus je zult mij ook niet snel backstage of achter een VIP-lintje zien duiken.'

Maar jij hebt geluk. Volgens mij ben je 2 meter. Ik ben een kabouter, dus voor mij zijn dit soort dingen veel beangstigender.

'Ja, jij kijkt alleen tegen benen en buiken aan, dan lijkt een massa ook groter. Als je erover heen kunt kijken valt het gelukkig wel mee.' Petra vult aan: 'Er zijn weleens momenten geweest dat het wel eng was hoor. Toen liep de beveiliging met ijzeren plaatjes op hun handen om mensen weg te houden. Dan sta je wel even raar te kijken. Maar dat was in het buitenland. In Nederland zijn de fans wat minder hysterisch.'

Op het moment ben je echt BOOMING. En het succes begint zijn vruchten af te werpen. Ik zie jouw naam op elke poster staan deze zomer. Waar is voor jou de liefde voor de muziek begonnen?

'Vroeger vond ik Michael Jackson echt te gek. Dat draaide ik grijs. En begin jaren negentig kwam de dancemuziek een beetje op. In het begin luisterde ik veel trance, later werd het hardhouse en daarna kwam de hardstyle. Maar eigenlijk heb ik een hele brede muziekinteresse.'

En toen dacht je; ik ga dat ook maken.

'Eigenlijk wel. Ik ben min of meer met geluiden gaan spelen, gewoon gaan doen wat ik leuk vond klinken. Experimenteren met programma’s: Cubase, Logic. Ik kan een beetje keyboard spelen, en piano ook. Als je dan een mooie melodie te pakken krijgt, ontstaat er een liedje en daar ga je dan mee verder. Het is een kwestie van luisteren naar wat jij mooi vindt klinken en dan de puntjes op de i zetten. Muziek is voor mij een gevoel.'

En dan komt het moment dat je achter je computer vandaan komt en vindt dat de rest van de wereld dit ook moet horen.

'Ja, in 2005 heb ik een demo opgestuurd naar Dov (Dov Elkabas, The Prophet van Scantraxx). Hij staat erom bekend een oor te hebben voor nieuw talent en zijn label Scantraxx is ook de kweekvijver geweest voor een nieuwe generatie artiesten in het stevigere segment. Dov was enthousiast en in 2006 heb ik mijn eerste nummer als Abject uitgebracht bij Scantraxx.'

Je muziek is, ondanks dat het wel in het stevigere hokje geplaatst kan worden, heel vrolijk.

'Dat is ook wat ik wil. Muziek maken is wat mij gelukkig en vrolijk maakt en ik heb de kans om dit te delen met mensen. De energie, het enthousiasme, hoe je publiek op je reageert. Dat is mijn grootste motivatie. Mijn gevoel en creativiteit delen.'

Ik weet dat het gevaarlijk is om vergelijkingen te trekken, maar vanwege de symphonische opbouw en bijna Aria-achtige elementen in je muziek zou ik je best de Armin van de Hardere Stijlen durven noemen.

Even denkt hij na en zegt dan: 'Eigenlijk vind ik dat best een compliment. Opbouw is heel belangrijk en dat is wat Armin met trance ook doet. Je neemt je publiek mee op jouw muzikale reis en hoogtepunt. Een avond luisteren naar mijn muziek moet het gevoel geven dat ik je meeneem op een trip door mijn beleving van de muziek. De opbouw, spanning, climax en het uiteindelijke feest dat losbarst.'

Armin is ook een perfectionist en daarnaast een heel normale, nuchtere jongen gebleven ondanks zijn enorme succes. Ik zie alweer een overeenkomst.

'Dat is absoluut geen bewust aangemeten imago. Ik ben wie ik ben en de intentie van het maken en het uitbrengen van mijn muziek en het optreden heeft alles te maken met het willen delen van mijn passie voor alles wat ik produceer en draai. Ik hoop dat ik zoveel succes ga hebben met mijn muziek.'

En nu wereldverovering! Ik las dat je in Amerika bent geweest en Australië zit in de planning. Hoe reageert het publiek over de grenzen van Europa?

'In Amerika is hardstyle nog maar heel klein. Het publiek is nog voorzichtig op de dansvloer, daar is edm en trance pas sinds kort in opkomst en hardstyle nog nieuw. Australië daarentegen is echt te gek! Die mensen zijn puur in hun emotie, als ze los gaan dan gaan ze los. Ik ga volgende week weer naar Melbourne en Sydney en via Facebook en in berichten lees ik dat ze er zin in hebben. Het is echt super om de grenzen over te gaan.'

Op je Facebookpagina lees ik ook een hele rustige kant, vooral ook dierenliefde en genieten van de schoonheid van de natuur.

'Dat klopt. Ik ben heel bewust bezig met het leven en de invloed van ons handelen op de wereld. Daarom eet ik ook ecologisch en ben gek op dieren. Ik heb papagaaien, een hond en twee paarden. Ik kan echt genieten van thuis zijn en het contact met de beesten.'

De ultieme droom? Grote boerderij en veel beesten?

'Met een klein boerderijtje en de paarden aan huis heb ik mijn doel bereikt. En mijn eigen groentetuin. En dan ’s avonds je eigen sla plukken en bereiden. En een vette studio natuurlijk, optreden en mijn muziek delen met de mensen. Dan ben ik gelukkig.'

Op het moment van schrijven heeft Frontliner net een tour door Australië gemaakt. Op 2 mei stond hij in Melbourne, op 3 en 4 mei in Sydney. De flyer zegt “SOLD OUT”, de foto’s op Facebook zijn geweldig en stralen precies uit wat Barry in het interview omschrijft. Vrolijk, energiek en een artiest met een 100% gunfactor die ontzettend veel plezier heeft in zijn optredens en het brengen van zijn muziek naar de mensen. Op sommige foto’s zien we hem zelf tussen het publiek. Zoals hij het omschrijft op zijn Facebookpagina:

Seeing as it's my last show Down Under, I decided to come early and have a little dance with my fans @ Home Nightclub Sydney. If you read this and are still sitting at home, get your ass over here!

Ik bedoel maar, wie gaat er tegenwoordig nog uit zijn dak tussen de mensen?