Armin van Buuren: 'ASOT voelt alsof er 26.000 vrienden op mijn verjaardag komen'

Peter Güldenpfennig | 23 februari 2015
interviews


Terwijl we ontspannen wachten in de hal van de Radio 538-studio, komt Armin van Buuren binnenlopen. 'We' is in dit geval Clublife Magazine en een mede-journalist, als ook enkele fans die hun idool straks ontmoeten. Hij maakt tijd vrij voor z'n fans, gaat met ze op de foto en beantwoordt uitgebreid de vragen die hem gesteld worden. Hij heeft het druk, maar maakt tijd voor zijn fans. En even later schuift hij bij ons aan.


 

Hé Armin! Alles goed?
'Ja prima hier, lekker druk!'

Laatste keer dat we je spraken was tijdens Electronic Family, inmiddels heb je alweer een hoop nieuwe dingen op stapel staan, waaronder natuurlijk het rondreizende A State of Trance-festival. Heb je er zin in?
'Onwijs veel zin zelfs. Leuk is dat A State of Trance voor mij altijd aanvoelt alsof ik jarig ben, alsof er even 26.000 vrienden op mijn verjaardag komen haha! Sowieso, het is toch bizar als je je bedenkt dat wat ooit is begonnen als radioshow nu een label, een cd-serie en zelfs een eigen festival geworden is. We hebben de generale gehad in Australië begin februari, waar we al twee podia hebben uitgeprobeerd, nieuwe visuals hebben gezien, nieuwe intro's uitgeprobeerd enzovoort. Ik kan je vertellen: dat geeft een stuk minder stress!'

Gaan er dan wel eens dingen fout?
'Zelden eigenlijk. We zijn inmiddels echt wel een doorgewinterd team dat dit al veel vaker heeft gedaan. Dingen die wellicht fout kunnen gaan is dat de stroom uitvalt ofzo. Maar voor veel zaken in de show hebben we backups, dus dat zit allemaal wel goed.'

Is het dan niet een beetje gesneden koek voor je?
'Valt mee. Ik vind het te gek om te doen. Het reizen en de jetlags kunnen me gestolen worden, maar het draaien en de muziek geeft me nog steeds een kick. Vandaag hoorde ik weer twee tracks waarvan ik dacht: “Zo, die zijn vet!”’

Zware liefde voor muziek! En een nieuw album op komst! Is 'ie al af?
'Nee, nog niet. Ik zou bij wijze van spreken een dubbelalbum kunnen maken, ik heb zoveel muziek liggen. Ik moet vooral even zoeken naar een goede balans tussen instrumentale tracks, mooie tracks met vocalisten. Ben met een aantal artiesten bezig en heb de lat vrij hoog gelegd. Ik bedoel, ik weet wat Intense gedaan heeft en wat 'This Is What It Feels Like' gedaan heeft, en het is dan ook niet makkelijk snel tevreden te zijn.'

Lijkt me moeilijk om tegen dat succes op te boksen...
'Dat moet je dan ook niet proberen. Die fout heb ik in het verleden wel gemaakt. Successen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, en dat geldt voor muziek maken ook.'

Tof dat je er zo in staat. Albums uitbrengen is lang niet meer zo gangbaar.
'Klopt, ja. Ik breng ook gewoon losse tracks uit zoals nu veel gebeurt. Een album geeft je echter een hoop creatieve vrijheid en maakt dat je wat meer van het gebaande dance-pad kunt afwandelen. Dat pad vind ik nog steeds te gek, maar als artiest heb je ook de behoefte jezelf te ontwikkelen en een album is daar nu juist erg geschikt voor.'

arminlive11

Ben je iemand die op een oldschool-wijze nog albums uitbrengt?
'Nee niet echt. Het klinkt misschien lullig, maar ik maak muziek voor mezelf, omdat ik het leuk vind om muziek te maken. In die zin voelt het feit dat ik niet meer nummer 1-dj van de wereld ben, ook als een opluchting. Die druk om maar te moeten presteren is er een beetje af. Het belangrijkste is dat ik het naar mijn zin heb en dat is heel anders dan in 2008-2009, waarin ik me toch echt wilde bewijzen. Zeg maar: minder testosteron, meer adrenaline haha!'

Eigenlijk ben je gewoon relaxter je eigen ding gaan doen.
'Ik ben wel door wat dalen gegaan met kritiek die ik kreeg als artiest. Ik ben daar toch wel gevoelig voor, maar op een gegeven moment heb ik dat beter naast me neer weten te leggen. Armin van Buuren is Armin van Buuren, het is niet Hardwell of Martin Garrix, het is een ander persoon. Ik maak dan ook niet de muziek die zij maken, ondanks dat ik ze erg waardeer en het cool vind wat zij doen. Maar dat is gewoon niet mijn ding. Je moet op een gegeven moment leren wie je bent en wat je zelf vet vindt. Ik weet ook wel dat trance momenteel niet de populairste stroming is binnen de dance. Maar dat betekent niet dat ik dan maar een andere sound ga ontwikkelen waar ik het beste mee verkoop of waar ik de meeste gigs mee krijg. Ik ben nu meer mijn vleugels aan het uitslaan en dingen aan het proberen. Zoals Gaia bijvoorbeeld, wat ik heel spannend vind om te doen en wat ook totaal geen commerciële appeal heeft. En de nieuwe 'Rising Star'-track ook niet. Dat gezegd hebbende vind ik het ook leuk om soms wel een track te maken waarvan de massa uit zijn dak gaat. Of ik hoor iets op de radio wat mij weer inspireert om iets anders te proberen.'

Maar 'Ping Pong' was toch ook een soort spannend uitstapje wat wel erg goed uitpakte?
'Die wilde ik in eerste instantie ook niet uitbrengen, en dat was ook helemaal niet de bedoeling. Die track was echt puur voor Armin Only, een echte vloerplaat ondersteund door visuals. Daarom zitten er ook van die lange stiltes in. Ik heb die track in vier uur afgemaakt, waardoor de track ook zo overstuurd klinkt.'

Ja, met die lekker overstuurde acidlijnen, erg vette track!
'Ik wilde altijd al een plaat maken met van die acid-invloeden. Ik ben al twintig jaar houseliefhebber en er zijn altijd van die platen geweest, zoals van Celvin Rotane ('I Believe', red.), waarvan je dan denkt “fuck man, dat idee had ik!”, maar wat je dan niet gedaan hebt. 'Ping Pong' is een plaat die ik al zo lang wilde maken en nu heb ik het ook eindelijk gedaan. Het grappige is, de track is zo simpel. twaalf sporen en een 303 uit de Sylenth die helemaal over z'n nek gaat. En het is een wereldwijd clubsucces! Dat maakt het ook meteen idioot, want je bent iets aan het doen wat totaal tegennatuurlijk is, een dergelijk succes met een plaat wat in eerste instantie niet eens uitgebracht zou worden.'

De Ramones hebben dertig jaar lang succes gehad met drie akkoorden. Het gaat om het idee toch?
'Dat heb ik mettertijd ook geleerd. Muziek maken werkt het beste met ideeën. Om daarna met dat idee de studio in te gaan en concreet een track te maken.'

Wat voor verrassends zou jij willen zeggen over je album tegen je fans?
'Nou, wat ik al eerder zei: meer adrenaline, minder testosteron. Mag ik het daarbij laten? Of wacht: Meer melodie, meer adrenaline, minder testosteron. Weer een typische Armin-wc-tegeltjes uitspraak haha! Ik heb soms nogal van die Johan Cruijf-wijsheden. 'Who's afraid of 138?!' is ook zo begonnen. Dat is het leuke van creativiteit. Je hebt een idee, zoals bijvoorbeeld live draaien met Ableton en dan van die kappen op, een beetje Enigma-achtig. Dat ben ik gaan doen, en het slaat aan! Het is te gek om te zien dat mensen het dan ook oppikken en het leuk vinden.'

Heb je ook weleens ideeën gehad die niet werkten?
'Hm, de ene plaat doet het nu eenmaal beter dan de ander. Neem 'Hystereo', met een sinus die steeds hard gaat totdat het één toon wordt. Dat heeft wel gewerkt, maar ik geloof niet dat mijn fans het erg konden waarderen haha! Maar dan nog, die plaat heeft het redelijk goed gedaan!

Op het moment heeft Armin het razend druk met A State of Trance-festival. Check hier voor alle updates! 

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws