Hardwell & Robin Piree: ‘Het begon bij een krabbeltje op hyves'

Waar kennen jullie elkaar van? Hoe is samenwerking tot stand gekomen.
‘We komen allebei uit Breda. Robin maakte destijds filmpjes voor lokale dingen in Breda van skateboardfilmpjes tot aftermovies van feestjes. Ik vond dit er zo vet uit zien, toen heb ik Robin een Hyves berichtje gestuurd om te vragen of hij een keertje mee wilde om te filmen. Een aantal jaar later zitten we samen met twee films op onze naam.’

Robin, wat dacht jij toen jij het berichtje kreeg?
‘Het begon bij een krabbeltje op Hyves, dat toen nog bestond. Ik heb gelijk al mijn krabbels verwijderd en die van hem laten staan. Ik was erg trots. Ik kende hem van al van Electric Beats destijds dus het was wel van: ‘Wow shit, Hardwell stuurt me nu een bericht om met hem mee te gaan!’ Ik vond dat wel echt heel tof.’

Hoe verliep de samenwerking?
‘Vloeiend toch?’, vraagt Robin. ‘Ja vond ik ook’, zegt Hardwell. Robin: ‘Hij doet muziek en ik film, wat dat betreft is het een goede combinatie.’

Op de vraag hoe het was om Hardwell met een camera te volgen antwoordt Robin: ‘Heel tof en bijzonder! Veel mensen om mij heen zeiden dan: “Dan zie je toch niks van de wereld?” Maar je ziet het op een hele andere manier, je krijgt een kijkje in het leven van een superster en je mag ook met hem meelopen. Ik voel me erg bevoorrecht, het was erg bijzonder!’

Kon je op elke plek komen waar Robbert was?
‘Ja dat was ook wel leuk. Ik dacht daar gisteren nog aan; bij Ultra Music Festival en de wereldtour was ik vaak de eerste die bovenop Hardwell dook om te vragen hoe het was. Een hele bijzondere manier van samenwerken!’
‘Wat Robin zegt is wel waar’, antwoordt Hardwell. ‘Robin is altijd als eerste bij mij. Voor mij was het ook echt zo alsof Robin daar stond en niet zozeer een camera, dat is ook het mooie van onze samenwerking.’

Robbert: ‘Over de superster status zou ik graag nog even willen inhaken, ik weet niet waarom maar het komt in me op. Nu zie je inderdaad in de tweede film dat we samen reizen, af en toe in een privé-jet en dat soort dingen.’ Lachend: ‘Maar de eerste keer dat Robin en ik op stap gingen naar Vegas, hadden we de verkeerde bus gepakt. Toen zaten we in de reguliere bus met allemaal fans naar het festival. De bus had vertraging, ik stond in de file en kwam bijna te laat op mijn set. Zo zijn we eigenlijk begonnen! We hebben ontzettend veel lol met elkaar gehad. Ik had toen nog niet eens een tourmanager of een geluidsman. Het waren Robin en ik die samen de wereld over gingen.’

Robbert: ‘Ik was toen eigenlijk nog een nobody, stond niet eens in de DJ Top 100.’ Robin: ‘Ik weet ook nog toen wij in die bus zaten, dat een meisje aan ons vroeg, naar welke stages gaan jullie toe? Robert zei toen: “Ik moet daar draaien.” Ze vroeg wat zijn artiestennaam was en ze zocht hem op en zei: “Oh verrek dat ben jij!”’

Robin, wat was jouw hoogtepunt van de wereldtour?

‘Ik denk dat vandaag het hoogtepunt is eigenlijk! Een soort van conclusie van al het reizen samen. Nu mag iedereen eindelijk zien wat wij samen hebben meegemaakt.’
Wat is jouw favoriete deel van de film?
‘Ik vind India heel vet, vooral omdat het daar helemaal los gaat!’

Robbert, heb jij inspraak gehad bij het editen van de film?
‘Ja uiteraard, maar ik moet zeggen dat ik Robin 99,9% hier vrij in laat. Ik heb alle vertrouwen in hem. Op het moment dat Robin bijna klaar is met een filmpje, rijd ik altijd even langs, kijk ik even mee en dan zetten we de puntjes op de i. Met deze documentaire heb ik halverwege het proces even gekeken en feedback gegeven. Dit waren hele kleine dingen, niet zozeer hele scènes die moeten worden geschrapt. Meer opbouwende kritiek. Er is niks geweest waarvan ik heb gezegd: ‘ Dat mag er echt niet in’. Als ik dingen heb gezegd, heb ik die zelf gezegd en wat dat betreft vertrouw ik Robin daar 100% in. De enige inspraak die ik zelf echt heb gehad is de soundtrack, welke tracks we gaan gebruiken en op welk moment. Maar bij deze film heeft Robin dat helemaal zelf gedaan en hoefde er niks veranderd te worden. Alles viel precies op zijn plek.’

Robbert, wat was het hoogtepunt van je wereldtour?
‘Het is voor mij natuurlijk heel makkelijk om te zeggen dat dit Madison Square Garden was, omdat dit wel echt een jongensdroom was en nog steeds. Nog steeds als ik er aan terug denk vond ik dit heel bijzonder. Guatemala was voor mij wel de beste show van de wereldtour. Ik ben hier nog nooit geweest. Dit was wel echt de show waar zo ontzettend veel energie in zat. Puur om het publiek die zo enthousiast was. De show ging ook 100% goed, ik zat er zelf super lekker in en je krijgt zoveel energie van een enthousiast publiek. Was echt super bijzondere show!’

Merk je verschil tussen het publiek van verschillende landen?
‘Ja zeker, elk land heeft zijn eigen ding. Elk land maakt zichzelf speciaal om een bepaalde reden. Op de vraag hoe Nederlands publiek is antwoord Hardwell: “Ontzettend verwend, maar dit is iets positief. Als ik zoiets zeg pakt de media het vaak negatief op. Maar daar bedoel ik mee, waarom komen de beste dj’s uit Nederland? Omdat het Nederlands publiek heel veel gewend is. Dance muziek is hier altijd geweest, als jij iets voor de eerste keer doet ben je super enthousiast, als je voor de eerste keer parachute springt denk je wauw dit is vet! Als je het 100 keer naar een dance feest gaat, weet je wel wat je moet verwachten. Daarom moet je je als Nederlandse dj echt bewijzen, wil het echt los gaan. Dat maakt Nederlandse dj’s wie ze zijn, we hebben eigenlijk een hele stugge jury voor ons. Het is natuurlijk niet dat ze niet los willen gaan, in tegendeel, alleen je moet wel echt van goede huizen komen wil je ze los krijgen. Daarom ben ik ook voorstander van Nederlandse dj’s. Ik denk dat je dat ook ziet aan Djmag, waarom Nederland zo goed vertegenwoordigd is in de top100 beste dj’s.’
In de documentaire is een scene te zien met je vader die verteld dat je eigenlijk de scene represent als nr 1 dj en de vraag dan eigenlijk is, voel je je als dj aangesproken? Voel je je ook echt aangesproken?
‘Ja en nee, het ligt eigenlijk aan het item wat wordt geplaatst. Als deze week op ADE iemand zou overlijden aan bijvoorbeeld een overdosis drugs, en je gaat naar een nieuws website, staat mijn hoofd groot in beeld. Omdat ik de nr 1 dj ben pakken ze mijn hoofd erbij, ik voel me dan niet zozeer aangesproken maar ze gebruiken dan wel mijn hoofd als clickbate. Dat zie je ook heel vaak bij blogs als er iets gebeurd in de EDM scene,  dan wordt mijn naam of van een andere grote dj gebruikt omdat wij een soort van boegbeelden zijn. Ik voel me niet rechtstreeks aangesproken maar dat is wel de druk waar je mee om moet gaan.’

Je kan dus makkelijk een knop omschakelen en denken, laat maar lullen?
‘Ja laat maar lullen! Als je de documentaire ziet is het persoonlijk maar ook weer niet. Er wordt een evenement gecanceld omdat er in een ander land iets is gebeurd waar ik zelf natuurlijk helemaal niks mee te maken heb. Tijdens de show is er ook niks voorgevallen, het was een fantastische show, security heeft perfect gehandeld. Ze hadden minderjarige met teveel alcohol op hebben ze geweigerd. Dit heeft buiten het festival problemen veroorzaakt waardoor mijn volgende show wordt gecanceld in een ander land. Vervolgens staat ook in dit land mijn hoofd op de voorpagina dat mijn concert uit de hand is gelopen. Dan voel je je wel persoonlijk aangesproken terwijl er eigenlijk niks aan de hand was. Maar wat kan je er tegen doen?’

Wat heb je tijdens deze periode geleerd?
‘Ik denk dat er wel veel sterker door ben geworden. Ik denk dat ik beter met kritiek kan omgaan. Het is eigenlijk heel grappig, ik denk dat Robin dat ook kan beamen, toen ik op weg was naar mijn nr 1 positie had ik nul haters. Wat ik deed, vond elke blog fantastisch, er was niemand beter dan Hardwell volgens hen. Alles was rozengeur en maneschijn. Toen ik nr 1 werd draaide alles om, alles wat ik deed was commercieel en kut. Echt alles werd afgebroken. Puur omdat je nummer 1 bent, hoge bomen vangen veel wind. Maar er is niks veranderd, ik maak nog steeds dezelfde muziek als voorheen, ik draai nog steeds op dezelfde manier. Alleen werd alles opeens op een andere manier benaderd. Ik denk wat dat betreft wel dat ik heb geleerd om beter met kritiek om te gaan en jezelf er niet op dood te staren. Mensen hebben altijd een mening. Het is veel makkelijker om een mening te geven over de nr 1 dj van de wereld dan over de nummer 6.’

In de documentaire zag je een contrast tussen een wereldster en een jongen die bij zijn ouders op de bank ziet, zie je je ouders vaak?
‘Ja heel vaak, zo vaak mogelijk. Ze zijn ook aanwezig bij de premiere. Ik probeer ze zo vaak mogelijk te zien.’

Heb je naast draaien nog andere hobby’s?
‘Ik houd van films, gamen, draaien, muziek maken, dit is iets heel anders als draaien, ook al zien sommige mensen dat niet zo. Ik hecht ook heel veel waarden aan vrienden en familie, gezellige dingen doen.’

Je zou denken dat je nu alles hebt bereikt, heb je nog een nieuw doel voor ogen?

‘Mijn eerste doel zijn de grammy’s. Ik wil echt graag een grammy nominatie. Dan wel voor een album, dan wel een single dan wel voor iets, dat is wel echt iets wat ik graag wil bereiken. Ik heb als dj nu wel alles bereikt wat je kan bereiken en ik wil mezelf nu verder gaan ontwikkelen als producer. Eigenlijk wil ik ik het producerschap naar het zelfde level tillen als het draaien.’

Wat betekent ADE voor jou?
‘Nederlands trots! Nederland is het eerste land wat dance muziek zo ontarmd en gesupport heeft. Ik denk dat we daarom allemaal trots mogen zijn op ADE. Het is een hele bijzondere week waarbij soms verrassende samenwerkingen ontstaan. Het is goed om weer iedereen te zien. Ik heb ook echt even de tijd om met iedereen bij te kletsen in plaats van dat je op een festival staat en elkaar amper hoort. Het is echt coneccten en zaken doen en daarbij komt heel veel gezelligheid en een drankje hier en daar. Een gezellige reunie.’

Wie denk jij dat uiteindelijk nr 1 wordt?
‘Ik hoop natuurlijk mezelf. Als ik het niet wordt zou ik zeker martin garrix zeggen, geen twijfel over mogelijk.’

Komt er nog een derde deel van de documentaire?
‘Wie weet in de toekomst misschien, zeg nooit nooit. Als je ons deze vraag 3 jaar geleden had gesteld, komt er een documentaire? Hadden we gezegd, nee, laat staan een tweede documentaire. We blijven hem vasthouden. Robin Piree zegt lachend: misschien een road to the grammy’s!’