PS interview: Tiga

De nieuwe plaat van de Canadese dj Tiga heeft de titel Ciao mee gekregen en het is de opvolger van zijn vorige album Sexor, uit 2006. De dj heeft opnieuw samengewerkt met Soulwax, James Murphy van LCD Soundsystem en Jesper Dahlback en heeft voor dit album meer een onderscheid gemaakt tussen club tracks en echte liedjes. Het album komt uit bij Pias en ligt over twee weken in de winkels.  

Tekst: Jesse Voorn

Veel disco op je nieuwe album, vanwaar dat?

Tiga: “Ik vind dat te gek. Het album heeft inderdaad die disco vibe, is meer gericht op liedjes en het heeft zich gewoon op die manier ontwikkeld. Ik was niet op zoek naar een specifieke sound, het gebeurde gewoon. Het is alleen wel moeilijk om een popnummer te laten werken op de dansvloer, dus de helft van de tracks heeft dan wel een remix nodig. We zijn veelal wel begonnen met een basis van club en vanuit daar zijn we verder gaan werken.”

We is onder meer met Soulwax…

Tiga: “Precies. Zij hebben bijna alles geproduceerd, op drie tracks na. Het was echt te gek om weer met hen te werken.”

Heb je de tracks ook eerst nog getest?

Tiga: “Ja, dat vind ik ook wel handig. Het is makkelijk om tracks te veranderen. De dansvloer is heel eerlijk, je weet gelijk of een track werkt of niet. Vooral handig voor het arrangement. Maar de luisterliedjes waren natuurlijk wel moeilijker te testen, dat is niet te doen. Dan gaat het om het gevoel dat je er bij hebt. Als de clubtracks in vijf clubs gedraaid hebt, dan weet je wel of ze werken.”

Toch is zo’n album behoorlijk anders dan je dj-sets. Welke kant wil je op?

Tiga: “Het is echt een plaat waar je thuis naar kunt luisteren, maar ook in de auto. Het album werkt voor mensen die niets van clubs of van mij als dj af weten. Het zou fantastisch zijn als ik er een breder publiek mee kan aanspreken, daar zou ik wel blij van worden. Niet zozeer een groter publiek, maar wel breder. Daar is het echt geschikt voor, want het is niet alleen om op te dansen.”

Waarom grijp je zo vaak terug op oude genres, zoals nu disco?

Tiga: “Daar komt mijn inspiratie vandaan. Ik hou van disco, het werkt op ieder niveau. Het werkt als een dj-tool, als nummer en als een clubtrack. Het is echt een goed format. Het heeft alles en het werkt gewoon en dat zal het altijd blijven doen. Als iets heel goed is, dan blijft het werken. Ik draai soms nog steeds Nirvana, omdat het goed is en altijd blijft werken. Disco is ook altijd heel goed geproduceerd en het zal er voor altijd zijn.”

Geldt dat ook nog voor de huidige dance?

Tiga: “Ik weet het niet. Het huidige aanbod van dance is zo enorm breed en er zijn veel categorieën. Veel muziek op bijvoorbeeld Beatport is een een tool, het gaat zes maanden mee, maar het dient nog steeds een doel. Het is voor mij heel belangrijk om dat niet los the laten, want het is een wereld waarin ik opgegroeid ben en waar ik me goed bij voel. Met dit album ben ik daar ver vandaan gegaan, verder dan ik ooit gedaan heb. Ik wil er nu wel weer naar terug, als dj en als producer.”  

Als dj draai je ook meer techno toch?

Tiga: “Mijn dj carrière en mijn carrière als producer zijn twee verschillende dingen. Dat is soms riskant, omdat mensen voor mij komen en ze dan tracks als Pleasure From The Bass verwachten, of remixen die ik gedaan heb, wat op zich prima is. Ik begrijp dat en ik probeer het ook zoveel mogelijk te doen, maar als ik echt helemaal mijn eigen ding zou doen, dan zou ik nog minder eigen werk draaien en veel meer techno. Maar ik weet het goed te scheiden en het hangt ook van de gigs af. In clubs draai ik vaak meer techno en op festivals ook meer eigen werk. Je moet je publiek leren kennen. En misschien moet ik me eens wat vaker beter voorbereiden.”  

Vind je het vervelend als mensen steeds bepaalde tracks van je verwachten?

Tiga: “Ik heb altijd zoiets dat ik nooit You Gonna Want Me wil draaien. Als ik aan een set begin, zeg ik tegen mijn vrienden in de dj-booth dat ik dat nummer die avond niet ga draaien. Maar dan komt de eerste persoon het aanvragen en al snel de tweede en op een gegeven moment heb ik dan zoiets van, what the fuck, ik ga het gewoon maar draaien. Het is je werk als dj om mensen te vermaken. Mensen willen plezier hebben en je moet een balans vinden tussen hun wensen en die van jezelf. Ik zit er dus niet echt mee. Toen ik jong was en ik ging naar een Depeche Mode concert, wilde ik ook Enjoy The Silence horen.”

Geef de mensen wat ze willen…

Tiga: “Ongeveer ja. Het ding met deejayen is, dat ik iedere nacht draai, maar mensen je slechts één nacht horen. Ik heb dus het gevoel dat ik iedere nacht hetzelfde sta te draaien, maar voor het publiek is dat dus niet zo en mensen in Berlijn hebben er geen boodschap aan dat ik dat ook al in Amsterdam gedaan heb. Maar het is prima, het is niet zo dat ze me iets heel moeilijks vragen. Ik geloof in die platen. Ze vervelen me af en toe, maar ze zijn nog steeds goed.”

Is je stijl door de jaren heen veel veranderd?

Tiga: “Het is nu wat erger dan vorig jaar, haha, maar het wordt alweer wat beter. Ik voelde me prettiger als ik alleen met vinyl draaide. De beperkingen, minder muziek hebben, meer voorbereiden, omdat je niet alles van thuis mee kunt nemen. Met cd’s kun je veel meer muziek meenemen, dat is wat overweldigend. Het is teveel muziek, teveel keuzes en daardoor draai ik wat slordiger. Maar dat wordt nu weer beter. Iets anders is ook, dat ik eerst alleen dj was en sinds een tijdje dus ook veel in de studio zit en dat is wel een soort strijd.”

Vind je dat een goede ontwikkeling?

Tiga: “Ik weet het niet. Ik ben jaloers op mensen die alleen deejayen. Ik zou wel willen dat er een betere platenzaak in mijn woonplaats was.”

Draai je nog steeds vinyl?

Tiga: “Soms. Het klinkt veel beter en het kan met niet schelen wat anderen daarvan zeggen. Ik was laatst op reis en had vijf platen bij me en verder cd’s. Vijf platen, dat slaat nergens op, maar ik heb ze wel allemaal gedraaid.”

Maar veel clubs hebben geen beste soundsystems, waardoor je het verschil niet hoort…

Tiga: “Precies, daar heb je gelijk in, daarom maakt het in principe ook niet uit wat je draait. Afgelopen zomer ben ik helemaal over gegaan op cd, omdat ik ook op veel festivals stond en daar kun je de draaitafels echt niet meer vertrouwen en het geluid is er vaak erg slecht. Maar in een goede club, met een vet geluidssysteem, geloof me, dan hoor je het verschil wel. Een plaat heeft toch meer warmte. Dat kun je ook op een cd krijgen hoor, maar dan moet het echt goed afgemixed worden en de meeste mensen besteden daar niet veel aandacht aan. Maar boven alles blijft het belangrijker dat je de goede tracks hebt, dan het medium waar je ze mee afspeelt.” 

Check ook www.tiga.ca.