PS interview: Mr. Oizo

Mr. Oizo mag wel bestempeld worden als de godfather van de Franse electro. Lang voordat artiesten als Justice en Sebastian bekend werden, was hij al druk met dat genre aan de slag. Quentin Dupieux werd op slag bekend met zijn hit Flat Beat en het bijhorende gele poppetje Flat Eric. Inmiddels is hij van zijn label FCom over gegaan naar dat Ed Banger, waarop hij onlangs zijn nieuwe album Lambs Anger.

Tekst: Jesse Voorn

Als je aan een album begint, hoe ga je dan te werk?

Mr. Oizo: “Dat is altijd anders. Meestal begin ik met een sample, speel ik wat op de synths. Iedere keer ben ik wel op zoek naar een stukje magie. Als ik dat binnen een uur niet heb, dan vergeet ik het en begin iets nieuws. Dat vind ik normaal. Je bent op zoek naar iets waar je geen controle over hebt.”

Zou je dat willen dan?

Mr. Oizo: “Nee, ik niet. Ik wil muziek niet zien als wetenschap, maar als iets dat je niet kunt sturen en je bent er ook niet verantwoordelijk voor of het goed of slecht is. Muziek is iets hersenloos. Sommige mensen kunnen daar heel slim en berekenend in zijn, maar ik niet. Ik heb mijn beste tracks gemaakt zonder na te denken, in twee uur tijd en ze waren perfect. Iedere keer als ik er bij na ga denken, hoe ze beter kunnen, dan verkloot ik ze. Elektronische muziek maken is heel makkelijk, een baslijn maken, een drumloop, een break, maar het vinden van die magie, dat is moeilijk en dat gebeurt ook niet altijd.”

Jij schakelt echt je hersenen uit als je gaat produceren?

Mr. Oizo: “Zoiets ja. Iedere keer dat ik iets cools deed, was het spontaan, natuurlijk. Toen ik Lambs Anger maakte voelde ik me als een aap, ik vond het super om als een wildeman op alle knoppen te drukken. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik heel goed kan produceren, wat betekent dat ik er niet veel bij na hoef te denken. Iedere keer dat ik iets doe klinkt het super. En als je die magie gevonden hebt, dan maakt de productie verder niets uit. Afmixen en masteren is net al aftrekken. Je kunt wel tien uur ergens aan gaan werken, om het geluid net wat beter te krijgen, maar dat is niet interessant.”

Niet te moeilijk doen…

Mr. Oizo: “Ik heb een interne klok die me vertelt wat goed en wat slecht is. Dat je dit stukje twee keer kunt herhalen en dat andere vier keer. Iedereen vraagt me altijd waarom ik altijd van die korte nummers maak en ik weet het niet, dat komt door mijn interne klok, Voor mij zijn die tracks de perfecte lengte. Soms duurt iets vier loops, maar kan het echt shit worden als je het langer maakt. Het is heel makkelijk om dingen te herhalen, heel verleidelijk ook, maar je helpt je tracks ermee om zeep.”

Er zit ook veel humor in je muziek. Zo heb je een track met de titel Bruce Willis Is Dead op je album staan…

Mr. Oizo: “Yeah, haha. Dat is vooral erg grappig als je het in een club hoort. Ik raak vaak en snel verveeld door elektronische muziek, omdat ik het simpelweg niet voel. Er zijn heel goede producers, zoals Boys Noize bijvoorbeeld. Hij is een fantastische producer, heeft veel goede techno platen gemaakt en ik vind zijn tracks echt te gek en de productie is ook heel goed. Hij heeft veel ideeën, maar ik voel er toch geen geest van hemzelf in. Wat ik hoor is een computer. Ik vind het leuk, maar ik mis iets, ik voel geen persoonlijkheid in zijn muziek. Dat is niet mijn manier. Mensen zijn complex, we zijn niet slechts één ding, we hebben verschillende gevoelens. Daarom doe ik ook meer, zoals films maken en andere muziek. Dance muziek alleen, zelfs als je het leuk vindt, is saai.”  

Gebeurt er nog wel genoeg dan?

Mr. Oizo: “We hebben het nooit beter gedaan dan klassieke muziek. Die componisten hebben de perfecte muziek al geschreven en wij zitten nog steeds onder het juk van klassieke muziek. Alle huidige muziek is daarop gebaseerd. Wat is elektronische muziek? Een goede elektronische track is misschien tien seconden van een klassiek stuk, steeds weer herhaald. Wij staan nog zo ver van wat die klassieke componisten gedaan hebben en het is een belachelijk idee om dat te proberen te evenaren.”

Dan kun jij ook wel stoppen…

Mr. Oizo: “Waarschijnlijk wel ja, ik weet het. Daar heb je gelijk in, maar toch probeer ik er wat anders in te stoppen, een andere draai aan te geven. Vroeger, toen house net ontstaan was, ontdekten mensen net de drummachine en synths, toen bewoog het nog, je hebt gelijk, maar ik blijf het toch proberen. Ik probeer de regels in deze kleine wereld van elektronische muziek te breken. Ik ben er ook niet geïnteresseerd in om mijn muziek live te brengen, met mijn laptop, dat is al achterhaald. We pionieren niet meer, dus ik probeer maar mijn eigen speeltuin met mijn eigen codes te creëren. Ik probeer geen onderdeel te zijn van een scene waar alles hetzelfde is.”  

Maar nu zit je bij Ed Banger, toch een behoorlijke scene…

Mr. Oizo: “Ja, min of meer per ongeluk, maat het is voor mij heel goed om op Ed Banger te zitten. De exposure is groot en iedereen is geïnteresseerd, maar toch voel ik me er alleen. Ik was er al voordat Ed Banger er was en ik had al veel fans voor Ed Banger. Als Ed Banger over de kop gaat morgen, omdat het een hype is, dan zal ik er nog steeds zijn, want ik maak niet alleen muziek voor de kids. Maar nu ben ik erg blij dat ik bij hen zit.”  

Waarom heb je FCom verlaten voor Ed Banger?

Mr. Oizo: “Dat was heel natuurlijk. FCom was dood aan het gaan. De gozer die het label runde was niet meer gepassioneerd en ook niet meer verbonden met de scene. Hij bleef de afgelopen tien jaar in een oud genre hangen, zonder nieuwsgierig om zich heen te kijken. Hij heeft mijn tweede album Moustache gewoon uitgebracht, zonder er iets mee te doen. Het verdween als het ware in het niets. Ik heb Pedro van Ed Banger ontmoet toen en hij was op zoek naar nieuwe muziek en ik voelde me meer aangetrokken tot zijn visie op muziek. Het was moeilijk om FCom achter te laten en ik heb nog steeds respect voor hen, maar die jongen zat teveel in zijn eigen wereld en dat schoot voor mij niet op.” 

Meer info vind je op www.myspace.com/oizo3000.