Zelden zoveel emotie in een plaat gevoeld

In de rubriek ‘De plaat van ...’ vragen we dj’s, producers, promotors en alle andere bekende gezichten uit de dancescene naar hun favoriete muziek tijdens belangrijke gebeurtenissen in het leven. Zaterdag viert Michel de Hey zijn 42^ste verjaardag in de Rotterdamse Factory10 met Loco Dice en Kaiserdisco. Tijd om hem te vragen naar de muziekjes die de soundtrack vormen tijdens alledaagse situaties in zijn leven: “Laatst hoorde ik ‘Niemand laat zijn eigen kind alleen’ van Willy en Willeke Alberti en betrapte mijzelf erop dat het nummer mij echt raakte.”

Plasplaat: ‘Langdurige platen, zeker als de wc ver weg is. Choice met ‘Acid Eiffel’, of Ron Trent’s ‘Altered States’ bijvoorbeeld. Ik kan mij nog een keer de Catwalk herinneren dat ik een lange Dubfire remix opzette en vervolgens naar de wc ging. Helaas halverwege mijn survivaltocht richting het toilet, viel het geluid uit. Michel Steinbach (toenmalig VJ) probeerde de cd weer aan te zetten, maar die bleek nogal gaar te zijn. Nadat-ie hem toch even aan de praat kreeg en de weg naar het toilet voor mij vrij leek, viel het geluid weer weg. Dus ik halverwege de club weer terug naar de booth,terwijl er geen geluid was. Hilariteit alom op de vloer.’

Jankplaat: ‘Desire - 69 (Carl Craig). Zelden zoveel emotie in een plaat gevoeld als de eerste keer dat ik deze track hoorde. En nog steeds een tranentrekker eerste klas! eentje van nu Matthew Johnson; When Love Feels Like Crying.’

Sportplaat: ‘Dat hangt heel erg van mijn bui af, maar oude disco heeft dan wel iets. David Joseph of rock, Radiohead of zo. Hangt van het weer en de bui af.’

Drugsplaat: ‘Dat moet je niet aan mij vragen, maar Manuel Gottsching e2-e4

duurt lekker lang en is een blauwdruk geweest voor de house. Maar zo zijn er nog wel een zooi te noemen, Iron Butterfly-in a gadda da vida. Zet die maar eens op van begin tot het eind; je haren trippen je hoofd uit.’

Reisplaat: ‘Elke vakantie heeft zo zijn herinneringen; Ibiza, Zuid-Afrika etc. Dat gaat van Zero 7 tot Cesaria Evora, Ben Westbeech; als de zon maar schijnt.’

Dansplaat: ‘Platen waarbij ik meteen naar de dj wil lopen om te vragen wat hij nu opzet en waardoor ik mijn moves wil showen. De eerste keer dat ik Richie Hawtin’s ‘Panikattack’ hoorde testen in de Future bijvoorbeeld. Of de eerste keer dat Dimitri Daft Punk draaide. Zo kan ik er nog wel een zooi noemen, maar gelukkig overkomt het mij nog vaak genoeg.’

Lachplaat: ‘Chalawa - Hop Skipand Jump. Daar zat vroeger een heel vrolijk tekenfilmclipje bij, maar die kon ik helaas niet vinden op Youtube. Alleen de herinnering eraan al, maakt mij erg happy.’

Verliefdheidplaat: ‘My Funny Valentine, Summertime the weather is easy, of andere ouderwetse slome lome jazzy toestanden.

Big Love van Fleetwood Mac? Ach, morgen heb ik weer een andere lijst met platen die ik erin zou zetten. Elk moment kun je weer een andere plaat horen, waardoor je geraakt wordt of bepaalde herinneringen terugkomen. Laatst hoorde ik op de radio ‘Niemand laat zijn eigen kind alleen’ van Willy en Willeke Alberti en betrapte mijzelf erop dat ik keihard mee ging zingen en dat het nummer mij door omstandigheden op dat moment echt raakte. Ik bedoel maar; voor alles is een tijd en plek. Schrik niet; die plaat zal ik zaterdag niet draaien in de Factory 010 -:)’

Vanavond draait Michel de Hey tijdens zijn wekelijke Ibiza-residency in de Privilige. Morgen viert de Rotterdammer zijn verjaardag in zijn eigen stad, en wel in de Factory10, met muzikale medewerking van Loco Dice en Kaiser Disco.

Michel de Hey