Interview Laurent Garnier

SusanneW | 2 april 2009
interviews

Tot het moment waarop Laurent Garnier toch echt zichtbaar klaar zat voor een interview in de lobby van een Amsterdams hotel, was er die knagende argwaan. ‘Je mag één van je grote muzikale helden interviewen op 1 april’. Jahaaa leuk, en dan aangekomen in Amsterdam via de receptioniste een briefje van je Partyscene-collega's krijgen, dat je er ingestonken bent…


Tekst: Susanne Woning

Gelukkig was het geen 1 april-grap en hadden we een prettig gesprek met één van de ‘peetvaders’ van de elektronische muziek. Over zijn nieuwe album ‘Tales Of a Kleptomaniac’, strijden voor erkenning, spijt, het hokje ‘techno’ en componeren voor het Bolsjoj Theater.


Je bent in maart begonnen met de ‘Tales Of A Kleptomaniac’-tour. Hoe gaat het tot nu toe?

Garnier: “Het gaat lekker. We (Garnier, Philippe Naudaud, Benjamin Rippert, Philippe Anicaux en Scan X, red.) hebben nu zes gigs achter de rug en kregen overal de gelegenheid om zo lang te spelen als we wilden. Elke show is anders. Met de basiselementen van de tracks improviseren en experimenteren we er iedere keer flink op los om ze nog beter te maken. Ik vervul zo’n beetje de rol van dirigent op het podium. We doen de hele tour ook echt met zijn vijven.”


Hoe lang sta nu eigenlijk al achter de decks/ op het podium?

Garnier: “22 jaar. Op momenten dat ik daar echt bij stilsta krijg ik soms de neiging om met mijn hoofd tegen de muur te bonken, omdat ik niet kan geloven hoe lang dat al is. Mijn eerste professionele gig was op mijn 14e in 1987, op een nieuwjaarsfeestje in het restaurant van mijn oma. Ze zat helemaal volgeboekt en de geplande dj kwam niet opdagen. Ze wist dat ik oude decks en apparatuur thuis had staan en graag dj wou worden, dus ze belde me op. Mijn vader heeft me er met al mijn spullen naartoe gereden. Mijn tango, walsen en disco vielen goed in de smaak en vanaf dat moment was ik ‘officieel’ dj.”


"Als ik op de dansvloer een paar mensen zie die het niet naar hun zin hebben, trek ik me dat heel erg aan."Garnier aan de tango en de wals? Dat hadden we wel willen zien!

Garnier: Tja, de belangrijkste taak van een dj is gewoon begrijpen voor wie je draait: je moet mensen aan het dansen krijgen! Dat geldt denk ik meer voor het dj-en dan voor het produceren. Als je aan eigen tracks werkt, moet je kunnen doen wat je wil. Al moet je de luisteraar natuurlijk niet helemaal uit het oog verliezen. Kritiek op releases kan ik dus goed hebben, maar als ik tijdens het draaien op de dansvloer een paar mensen zie die het niet naar hun zin hebben, trek ik me dat heel erg aan. Het zou fijn zijn als ik dat meer van me af zou kunnen zetten, zoals bijvoorbeeld een Jeff Mills dat doet. Hij doet zijn eigen ding en als het publiek dat niet trekt, dan is dat jammer voor hen. Mij lukt dat nog altijd niet zo goed.”


Wat is in die 22 jaar jouw grootste bijdrage aan de (elektronische) muziek geweest?

Garnier: “Ik heb in al die jaren hard gevochten voor de erkenning van deze muziekstroming en heb geprobeerd om mensen verder te laten kijken dan hun neus lang is. Zo heb ik me vaak erg kwaad gemaakt over al die bijzaken die media er iedere keer bijslepen als het om elektronische muziek gaat: dat het alleen draait om pillen slikken en meer van dat soort onzin. Ik hoop ook dat ik eraan bijgedragen heb dat mensen meer openstaan voor onbekende muziekstromingen en op onderzoek uit durven te gaan.”


En heb je ook dingen gedaan waar je spijt van hebt?

Garnier: “Als ik me vroeger kwaad maakte dan sloeg ik wel eens door. Dan was ik nog moe van een optreden de avond ervoor en kreeg ik in een interview weer zo’n domme drugsvraag. Te moe en chagrijnig om daar dan een intelligent antwoord op te geven, ging ik ruzie lopen maken (grinnikt...). Ik heb daardoor een hele slechte reputatie, vooral bij de reguliere media in Frankrijk. Ach, het kwam uiteindelijk voort uit een enorme betrokkenheid bij de muziekscene. Verder heb ik nergens spijt van. Ik ben nog steeds blij met alles wat ik heb uitgebracht en heb ‘mijn ziel nooit verkocht’ aan de commercie. Alhoewel, ik ga binnenkort wel voor de eerste keer ergens reclame voor maken! Ik heb een deal gesloten met Nokia, waardoor mijn muziek via hun site te downloaden zal zijn voor mobieltjes en computers.”


Met de release van ‘The Cloud Making Machine’ in 2004 heb je het hokje ‘techno’ als producer definitief achter je gelaten. Je had op dat moment een gevestigde naam binnen de techno, met heel veel fans die je nieuwe sound wellicht niet gingen trekken. Hoe moeilijk was die beslissing?

Garnier: “Je kon het in mijn sets altijd al heel duidelijk horen: ik ben veel meer dan alleen een techno-dj. De mensen die dat nu nog niet snappen, gaan het waarschijnlijk nooit snappen. Niets ten nadele van techno en al het goeds wat het gebracht heeft, maar ik luisterde al naar muziek voordat er techno was. En ook nu luister ik naar veel andere stijlen. Hoewel ik weet dat ik er fans mee ben kwijtgeraakt, is ‘The Cloud Making Machine’ erg belangrijk voor me geweest, omdat ik er een heel andere kant van mezelf mee kon laten zien.

Die ontwikkeling heb ik doorgezet met ‘Public Outburst’, wat in feite de voorloper was van wat we nu doen met ‘Tales Of A Kleptomaniac’. We hebben een fantastische groep muzikanten bij elkaar gebracht, waarmee we op het podium hele mooie groovy en funky dingen kunnen doen. Ik heb het gevoel dat dit album dieper gaat dan ooit en dat het me eindelijk is gelukt om mijn stempel te drukken op al die verschillende stijlen die je op het album terugvindt.”


Over die titel van dat nieuwe album: moet je ons iets opbiechten en heb je iets gestolen?

Garnier: “DJ’s zijn de grootste kleptomanen die er bestaan. Iedereen steelt ideeën en samples van elkaar. Ik heb voor dit album ook veel geleend en inspiratie opgedaan uit stijlen zoals jazz, hiphop, dub, drum & bass etc. Ik heb één sample echt overgenomen uit de track ‘No Music’ van The Innocents en daar heb ik natuurlijk heel keurig en netjes voor betaald.”


Wat is jouw favoriete track van het album en waarom?

Garnier: (Begint de volledige tracklist op te noemen...) “Ik kan echt niet kiezen. Zo vind ik ‘Gnanmankoudji’ echt heel funky, ‘Freeverse’ met de Franse mc MicFlow is ook erg goed gelukt, ‘Pay TV’ is lekker jazzy en ik houd erg van de donkere sfeer van ‘Dealing With The Man’ (met de vocals van Garnier zelf, red.). Weet je, er waren nog twintig tracks die ik er eigenlijk allemaal op wou hebben. Gilles Peterson heeft me zelfs nog een beetje moeten helpen met de uiteindelijke selectie voor het album.”


"Ik heb het gevoel dat dit album dieper gaat dan ooit en dat het me eindelijk is gelukt om mijn stempel te drukken op al die verschillende stijlen die je op het album terugvindt."Naar welke artiesten luister jij op dit moment? Heb je tips?

Garnier: “Ik luister veel naar de jazz van Anthony Joseph en de Ethiopische Mulatu Astatka. Verder heeft het label Sunday Best recent een dikke rockabilly-release uitgebracht. We gaan weer helemaal terug naar de jaren vijftig, met jazz, soul, rockabilly en blues-invloeden, erg grappig. Ik probeer ook zoveel mogelijk demotracks te beluisteren, die ik opgestuurd krijg. Maar dat zijn er zo’n 1000 per week, dus dat lukt niet altijd.”


Met wie zou je nog wel eens samen willen werken?

Garnier: “Sowieso met Anthony Joseph en dat ga ik in de nabije toekomst ook doen. Verder met David Bowie, dat zou helemaal geweldig zijn…of liever zelfs Iggy Pop. Iets in de stijl van zijn track ‘I Felt The Luxury’."


Ben je nog bezig met andere projecten?

Garnier: “Mijn boek ‘Electrochoc’ uit 2004 wordt verfilmd en komt waarschijnlijk in 2011 uit op Warp Films. Ik ben ook bezig met een vertaling van de Franse versie van het boek naar het Engels. Verder sta ik dit jaar op Sonar For Kids, de kinder-editie van Sonar op zondagmiddag (lacht…). Ik ga daar mijn ‘banging tunes’ draaien voor de kleintjes en neem mijn zoontje mee. Een ander enorm belangrijk project voor mij is mijn compositie voor een Frans dansgezelschap, dat zal worden opgevoerd in het Bolsjoj Theater in Moskou. Ik heb al twee keer eerder muziek voor dansvoorstellingen gemaakt, maar het Bolsjoj Theater is toch echt wel een enorme ‘big deal’. Tot slot zijn er ook plannen voor een big band-project in 2010, maar dat is nog niet helemaal rond.”

‘Tales Of A Kleptomaniac’ komt uit op 11 mei. Wil jij vast een voorproefje van de nieuwe tracks van Garnier & Co., dan kun je donderdag 2 april terecht in Paradiso of vrijdag 3 april op het STRP-festival.

MySpace Laurent Garnier

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws