'Ik leef, eet, drink en slaap muziek'

Het oprichten van bands als Gotcha! en Ro & Paradise Funk, het samenwerken met George Clinton, spelen bij de legendarische Raggende Manne, internationale podia onveilig maken tijdens liveshows van Kraak & Smaak. Was er nog op muzikaal gebied nog iets te wensen voor Ro Krom? Ja! Hij was nog geen gevestigde dj en daar moest maar eens verandering in komen.

Tekst: Susanne Woning

Een paar weken geleden kwamen we een lekker gevarieerde dj-mix tegen van DJMC Ro Krom. Was dit dé Ro Krom, de ‘funkateer’ die in de jaren negentig alle poppodia uit de voegen liet barsten met het legendarische funkcollectief Gotcha!? En die vervolgens weer opdook met bekende bands als Ro & Paradise Funk en OLaBOLA? Inderdaad, deze duizendpoot die al twintig jaar kwaliteitsmuziek aflevert, heeft zich nu serieus op de dance gestort. Daar wilde Love2party natuurlijk wel het fijne van weten. Tijd voor een interview.

Hoe ben je als podiumbeest dat diverse instrumenten bespeeld, uiteindelijk achter de computer en in de elektronische muziek beland?

Ro: “Ik werkte in de tijd van Gotcha! al als pionier met hard disk recording en sampling, naast andere instrumenten. Omdat we een hiphopvibe in onze muziek wilden hebben en er samples over de muziek heen werden gezet, moest er strak met een kliktrack worden meegespeeld. Bijna ieder project dat ik sindsdien heb gedaan was een kruising tussen de ‘bandcultuur’ en de elektronische muziek. Live spelen heeft nog altijd mijn voorkeur, omdat het dan om je eigen muziek gaat en je erg close bent met het publiek. Maar ik vind de laatste tijd steeds meer bevrediging in het dj-en: het is fijn om je eigen ding te kunnen doen. Ik begin ook wat ouder te worden en het kleedkamerleven heb ik wel een beetje gehad.”

Maar je bent ook nog steeds betrokken bij ontzettend veel projecten. Wat is bijvoorbeeld je rol in Kraak & Smaak, dat momenteel wereldwijd veel succes heeft?

Ro: “Ik ben er vanaf het begin bij betrokken als zanger, drummer en rapper tijdens de liveshows. Het is de allereerste keer dat ik eens niet de voortrekker ben en het schrijven van de muziek aan anderen overlaat. Ik heb een vrije rol binnen het collectief, waarbij ik ze 200 procent ondersteun en zoveel mogelijk input lever vanuit mijn ervaring. Dat was wel flink wennen, maar ik vind de manier waarop het nu gaat fantastisch. Ik had het rondje Nederlandse podia natuurlijk best vaak gedaan, met af en toe een kleine buitenlandse tour. Het is dan ook echt geweldig om nu met Kraak & Smaak mee te maken dat het echt serieus lukt in het buitenland. We reizen regelmatig heel Europa door, hebben al vaak in de VS gestaan en zijn op tournee geweest met Faithless. En de echt leuke dingen moeten nog komen: nieuwe gigs in de VS en Australië en we staan deze zomer o.a. op Glastonbury, Lovebox en Bloom.”

Merk je nog verschil in publiek in al die verschillende landen?

Ro: “We hebben in het buitenland al veel meer fans dan in Nederland zelf. Het enthousiasme van het publiek is ook veel groter. Zo was de Fabric tijdens onze gig rond negen ’s avonds al bomvol en ging het gelijk los. In Nederland beginnen ze dan pas met rustig opwarmen. Ook merk je dat de muzikale ‘subcultuurtjes’ in Nederland veel minder goed lopen dan in het buitenland. Ik denk dat er gewoon net te weinig publiek in Nederland is om de subculturen voldoende te voeden. Wat ik wel zie is dat het Nederlandse publiek veel meer open is gaan staan voor onbekende muziek, wat een grote verbetering is vergeleken bij een paar jaar geleden.”

Was je Fatty Boom Project eerder dit jaar een kortstondig project ter gelegenheid van je 20-jarige jubileum in de muziek of gaan we daar nog meer van horen?

Ro: “Dat project ontstond rond de track ‘Fatty Boom’ die een beetje te ‘ragga’ was voor Kraak & Smaak. Het was een rustige periode tussen Kraak & Smaak-optredens in en het leek me leuk om er toch iets mee te doen. Ik heb vervolgens allerlei bevriende dj’s en producers gevraagd om hun interpretatie van de track te maken, met als resultaat een album dat eerder dit jaar uitkwam. Er zijn leuke samenwerkingen uit voort gekomen en ik ben nu nog bezig met de EP’s en de remixen van het album.”

Verder ben je dus ook nog in de clubs te vinden als DJMC Ro. Wat moeten we ons voorstellen bij DJMC-en?

Ro: “Ik neem zelf de rol van mc op me tijdens het draaien. Ik doe dat al zo lang dat het een tweede natuur is geworden, al nodig ik af en toe ook gast-mc’s uit als ik me echt volledig op het draaien wil concentreren. Met een goede mc is dat ook weer heel erg kicken. Ik heb vroeger als Rare Groove/hiphop-dj in de Stalker, RoXY, Paradiso, Mazzo en De Waakzaamheid gedraaid en wil me nu serieus verder verdiepen in de dance. Daarbij draai ik geen standaard house, maar ga ik in allerlei substromingen op zoek naar de tracks die het best bij mijn ‘breakbeat soul’-stijl passen. Verder zijn er ook plannen voor vaste clubavonden, die hopelijk van start zullen gaan vanaf het ADE.”

Is het niet moeilijk om je tegelijkertijd op al die verschillende rollen te focussen?

Ro: “Ik ben al heel lang professioneel bezig met muziek en weet niet beter dan dat ik in veel verschillende projecten zit. Er moet tenslotte brood op de plank komen. Het zit helemaal in mijn systeem om te switchen tussen die verschillende disciplines. Zo heb ik op Koninginnedag drie verschillende gigs gedaan: met Kraak & Smaak, Fatty Boom live en tot slot nog een dj-set. Daar pak ik dan wel drie verschillende tassen voor in, maar ik kan het allemaal prima scheiden en vind al die verschillende petten heerlijk.”

Zitten er ook overeenkomsten in al die projecten?

Ro: “Ik hoor wel vaak dat ik inmiddels een soort unieke ‘Ro-sound’ heb ontwikkeld en dat mijn stijl en invloed duidelijk te herkennen zijn. Ik werkte vroeger vaak onder alter ego’s, omdat ik mijn eigen naam niet echt catchy vond klinken, maar inmiddels is die naam een merknaam geworden. Daar sta ik voor en daar kennen mensen me van.”

Er gaan verhalen dat Gotcha! uit elkaar is gegaan door een ruzie tussen jou en Iwan van Amersfoort (Ten) en ook bij OLaBola had je een conflict met mede-bandlid Nico Brandsen. Ben je soms erg moeilijk om mee te werken?

Ro: “Dat moet je eigenlijk aan de mensen vragen waar ik mee gewerkt hebt. Maar de oorzaak van problemen in een band is vaak een verschil in gedrevenheid. Ik leef, eet, drink en slaap muziek. Het is echt mijn leven en daar hoort voor mij een zekere professionaliteit bij, want ik probeer er alles uit te halen. Oh ja, en die ruzie in Gotcha! tussen Ten en mij ging uiteindelijk gewoon over een meisje (lacht).”

Als je terugkijkt op je muzikale carrière, wat zijn dan de hoogtepunten en waarom?

Ro: “De samenwerking van Gotcha! met George Clinton was één van de hoogtepunten uit mijn leven. Een aantal bandleden van Parliament/Funkadelic heeft toen zelfs bij mij in huis gewoond in Haarlem. Dat was echt een school van het leven en ik heb ontzettend veel geleerd van hun ervaringen en levenslessen. Verder ben ik ook erg trots op de eerste platen van Gotcha!, OLaBola en Ro & Paradise Funk, omdat ik daar flink mijn stempel op kon drukken en iedere keer toch maar weer de kans heb gekregen van platenmaatschappijen om mijn ei te leggen. Wat er nu allemaal gebeurt met Kraak & Smaak is natuurlijk ook een hoogtepunt, met optredens die groter zijn dan ik ooit had durven dromen als 16-jarig jongetje in de oefenruimte."

Je bent een tijdje doof bent geweest, wat echt vreselijk moet zijn voor een muzikant in hart en nieren. Hoe ben je daarmee omgegaan?

Ro: “Op de één of andere manier kwamen dit soort tegenslagen altijd net op het moment dat projecten op punt stonden een succes te worden. Toen de eerste single van het tweede album van Ro & Paradise Funk de tipparade inschoot, kreeg ik een ongeluk waardoor ik anderhalf jaar met een dubbele hernia heb gelopen. Hierdoor is Paradise Funk uiteindelijk gesneuveld. En vlak voor het opnemen van een album met OLaBOLA ging ik op vakantie en scheurden mijn trommelvliezen in het vliegtuig tijdens de landing. Ik hoorde niets meer en schrok me dood. Ik had al wel eens opgetreden met gebroken botten en liet me ook niet stoppen door blootliggende wortelkanalen, maar als je doof bent kun je als muzikant niets meer. Gelukkig konden mijn trommelvliezen met operaties hersteld worden, maar ik was weer lange tijd uitgeschakeld. Ik denk dan ook dat ik mijn ‘midlife-crisis’ dus al wel een paar keer gehad heb.”

Wie zijn, tot slot, je inspiratiebronnen en met wie zou je nog wel eens willen samenwerken?

Ro: “Een samenwerking met mijn allergrootste held, Bob Marley, zit er helaas niet meer in. Ik zou graag ooit de kans krijgen om een track aan te leveren voor Aretha Franklin. In de elektronische muziek vind ik inspiratie bij artiesten als DJ Dave Taylor (Switch, Solid Groove, Bruckier), Sinden, Barem, Dr. Lektroluv, Stupid Fresh en natuurlijk mijn collega’s van Kraak & Smaak. En ik luister veel naar Bob Marley, Erykah Badu en Jill Scott, die ik echt afgrijselijk goed vind."

Nieuwsgierig? Hier kun je o.a. de 'Spring 2008 Mixtape' van MCDJ Ro Krom downloaden.

Website Ro Krom

Website Kraak & Smaak