'Rotterdam; stad met hart voor elektronische muziek'

Donderdag 29 november draait hij tijdens de openingsavond van het Rotterdam Electronic Music Festival in Off_Corso. De Brit werd wereldberoemd als frontzanger van The Shamen en timmert als dj, producer, label- en clubeigenaar al vijftien jaar aan de weg. Richard West alias Mr. C uit zijn liefde voor Rotterdam: “Een stad met hart voor elektronische muziek.”

Tekst: Marcel

In Nederland hebben we al een tijdje niets van Mr. C gehoord. Hoe komt dat?

Mr. C: “Tot 2003 was ik geregeld te gast bij Michel de Hey zijn Future clubavond in Nighttown, Rotterdam. Daardoor werd ik destijds ook geboekt in Amsterdamse, Utrechtse en Haagse clubs. Sinds Michel is gestopt met zijn Future-avond, komen er vrijwel geen boekingen meer vanuit Nederland.

Gedurende mijn vijftienjarig durende loopbaan als dj merk ik dat mijn populariteit per land verschuift. Momenteel word ik veel geboekt in Amerika, Italië en Rusland. Dat houdt ook een keer op. Op dat moment zal ik vast wel weer ergens anders op deze planeet een graag geziene gast zijn.”

Hoe omschrijf je het geluid van Mr. C anno 2007?

Mr. C: “Als electronic madness. Of beter nog: fucked up, psychedelic fun.”

Pardon?

Mr. C: “Eind 2002 ben ik afgestapt van de techhouse. Er zat geen progressie meer in die muziek. Bovendien kwamen er in Londen alleen nog maar lelijke kerels op techhouse-avonden af. De glamour verdween, en daarmee ook de mooie vrouwen en extravagante gays. Daarom ben ik gestopt met de Subterrain-clubavonden - die ook gericht waren op techhouse. Daarvoor in de plaats is Superfreq gekomen - niet alleen een wereldwijde clubavond met feesten in Miami, New York, Ibiza en Londen, maar ook een platenlabel. Afgelopen zomer is het door mij gemixte album Superfreq Express (London - Ibiza Return) uitgekomen. Het Superfreq-geluid omvat vele genres uit de elektronische muziek - van minimal tot electro en techno tot house ”

Je bent mede-eigenaar van The End in Londen, beroemd vanwege het loepzuivere soundsystem. Die club bestaat inmiddels twaalf jaar. Wat is de kracht van een goedlopende club?

Mr. C: “Muzikaal zeer divers programmeren - van breakbeat tot drum & bass en van house tot progressive - en veel aandacht besteden aan het geluid in je club. Wij hebben twee jaar geleden het geluid rigoureus aangepast en het zogenaamde crossover 5-way geluidssysteem aan laten brengen. Dat betekent dat het geluid op verschillende lagen in de ruimte van de club worden verdeeld. Zo voel je de baslijnen in je buik, de vocalen komen uit ter hoogte van je hoofd en de hihats en strings zweven in de lucht. Alle onderdelen van een track worden zodoende maximaal benut.

Dankzij het goede geluid en de gevarieerde programmering weten na twaalf jaar nog zoveel mensen onze club te vinden. We zijn zeven dagen per week geopend en ontvangen gemiddeld vijfduizend bezoekers per week. Dat is knap voor een club met een capaciteit van maximaal vijftienhonderd mensen.”

Niet Londen, maar Berlijn wordt door de media sinds een aantal jaar beschouwd als hoofdstad van de elektronische muziek. Kun je dat begrijpen?

Mr. C: “Totale nonsens als je het mij vraagt! Wij hebben in Londen een wijk, Shorditch, waarin alles gebeurt wat in Berlijn momenteel zo hip is. Bovendien draaien alle Duitse dj’s veelvuldig in Londen, maar wij mogen blij zijn met één boeking in Berlijn per jaar. Berlijn is, enkele uitzonderingen daargelaten, voor de Berlijners. Londen is voor iedereen. Dat geldt ook voor de elektronische muziek. Wij hebben clubs waarin breakbeats, progressive, house, techno, drum & bass en electro gedraaid worden. In Berlijn draait het alleen maar om minimal techno. Amerikaanse en Engelse dj’s die verhuizen naar Berlijn, doen dat alleen om nu even populair te zijn en ‘er bij te horen’. Bovendien is Berlijn, in tegenstelling tot Londen, lekker goedkoop om te leven. Dat is de reden waarom Berlijn nu even populair is.”

Tussen Berlijn en Londen ligt de stad Rotterdam, waar jij draait tijdens REMF. Pas jij daar beter, mocht je ooit de overstap maken naar het Europese vasteland?

Mr. C: “Absoluut! Rotterdam is een stad met hart voor ‘underground’ elektronische muziek. Ook al heeft de stad momenteel te kampen met een cheesy clubhouse-virus dat is overgewaaid vanuit Amsterdam, de ware muziekdieren nemen de stad op sleeptouw. En dan doel ik voornamelijk op de vele getalenteerde producers en dj’s die Rotterdam rijk is.”

Aan welke artiesten denk jij dan?

Mr. C: “Ik ben slecht in namen, maar bijna alle artiesten die muziek uitbrengen op Rotterdamse labels als Clone Records en EC Records zijn goed. In het buitenland is Michel de Hey de bekendste Rotterdamse dj. Voor mij is Jeroen Verhey de ultieme producer van the sound of Rotterdam. Hard, edgy en energetic.” 

Noem een plaat van Rotterdamse makelei die zo vaak is opgedoken in je sets, dat het vinyl inmiddels versleten is.

Mr. C: “Dat is een remix die ik in 2000 maakte voor It’s Thinking, het pseudoniem van producers Mark Ripmeester, Dirk-Jan Hanegraaf en Gert-Jan Bijl. Het nummer heet ‘Afterglow’ en ik heb het vinyl zo vaak gedraaid dat ik hem niet meer kan gebruiken in mijn sets. Als ik in Rotterdam ben, vraag ik labeleigenaar Michel de Hey meteen om een nieuw exemplaar.”

Jij bent één van de weinige dj’s die, op obscure cd-promo’s na, alleen met platen draait. Waarom?

Mr. C: “Ik heb iets tegen digitale geluiden. De warmte van het geluid die de naald op een plak vinyl veroorzaakt, creëer je nooit met een mp3. Ook het geluid binnenin de club, neem het gejuich van de menigte, hoor je niet meer door de speakers als je een laptop gebruikt of met cd’s draait. De ruimte tussen de geluiden van een track verdwijnt. Als je vinyl gebruikt, dan heeft de naald ook een soort microfoonfunctie en hoor je ook de andere geluiden dan de plaat door de speakers.

Bovendien verdwijnt het artistieke karakter van een dj als je met een laptop staat te pingelen. Daar pas ik voor.”

Dus jij kan over een tijdje niemand meer boeken in je club, aangezien vrijwel elke dj inmiddels is overgestapt op cd’s/mp3’s? 

Mr. C:  “Zo halsstarrig ben ik nu ook weer niet. Iedereen mag natuurlijk zelf bepalen hoe en waarmee hij draait. Zolang het publiek enthousiast is, ben ik dat ook.”

Waar staat de letter C in je dj-naam eigenlijk voor?

Mr. C (Lacht:) “Voor Cunt. Tenminste, dat heb ik altijd aangegeven in de media. Maar de waarheid is eigenlijk anders. Vroeger, nog voor mijn periode als zanger van The Shamen, ging ik als Chelsea Boy door het leven. Ik ben gek van die voetbalclub. Toen ik bekend werd als dj, heb ik mijn naam aangepast in Mr. C. Daarmee kan je alle kanten op. Draai ik slecht, dan maak je er maar Cunt van. Lever ik een kampioenenoptreden af, dan is het Chelsea Boy.”

Je bent een emotioneel mens, hetgeen tot uiting komt in je muziek. Zo droeg jij de track ‘Ascention’ (Hemelvaart, red.) uit ‘02 op aan je vader die toen net was overleden. Vorig jaar stierf je moeder. Is je ode aan haar al klaar?

Mr. C: “Jazeker. Check mijn MySpace-pagina en/of het Superfreq-mixalbum. Daar vind je het nummer ‘Angel’. Je berijpt hem al; die track heb ik opgedragen aan haar. Het is een energieke, emotionele en psychedelische housetrack geworden. Net als zij was, eigenlijk. Midden jaren negentig organiseerde ze nog illegale raves in het centrum van Londen. Je begrijpt dat ik het niet van een vreemde heb.”

Een relatief nieuwe vrouw in je leven is je tien jaar jongere levensgezellin Xochitl. Ze is ook dj en draait sinds kort over de grens. Levert dat geen strijd op in je relatie?

Mr. C: “Wat kan ik doen? Ik kan haar toch niet tegenhouden? Nee, ik ben trots op wat ze probeert te bereiken. Bovendien heeft Mr. C niet het eeuwige leven en word ik er met mijn 42 jaar niet jonger op. (Lacht) Ik ben op het punt gekomen dat ik als dj-pimp mijn bitch aan het werk moet zetten.”

Mr. C  draait op donderdag 29 november in Off_Corso

REMF

Mr. C