David Brown (Swayzak)

'Swayzak zal nooit een traditionele rockband worden'

James Taylor en David Brown brengen onder de naam Swayzak sinds 1998 platen uit die zich kenmerken door stijl en detail. Vier studioalbums zijn er intussen verschenen en talloze remixen van artiesten als Ursula Rucker, Slam en Bergheim 34. Sinds de diepe dubtechno van hun debuut 'Snowboarding in Argentina' en de unieke mix van elektro, house en wave op 'Loops From The Bergerie' heeft Swayzak een flinke ontwikkeling doorgemaakt. Tijd voor een historisch document, vond David Brown. Love2party sprak met hem over hoe alles fris te houden, remix-besognes en de nieuwe compilatie 'Route De La Slack'.

Tekst: Menno Hoogendoorn

Binnenkort verschijnt er een compilatie met zeldzame remixen die in de loop der jaren verschenen zijn op labels als Minus, Pagan en Force Inc. Remixen die moeilijk te vinden zijn. Brown legt uit over het hoe en wat van de compilatie 'Route De La Slack': "Ik krijg constant e-mailtjes van mensen die vragen waarom ze niet aan die tracks kunnen komen. Dat is erg vervelend, want je wilt dat je muziek gewoon beschikbaar is. En toen ik mijn studio aan het opruimen was, vond ik nog wat oude Swayzak-tracks en dacht ik dat we wel een interessante compilatie uit konden brengen. We zien het ook echt als een historisch document, omdat er ook tracks op staan die we gemaakt hebben voordat we muziek gingen uitbrengen." Onuitgebracht werk dat een mooi kijkje geeft in de muzikale oorsprong van James Taylor en David Brown.

Toen hun debuutalbum in 1998 uitkwam was het duidelijk dat Brown en Taylor nog sterk onder invloed waren van de muzikale aardschok die Basic Channel teweeg had gebracht. Diepe, eindeloze dubritmes met warme synthmelodieen: minimaal als wat. Er kwam nog geen vocalist of live-instrument aan te pas. Een scherp contrast met de veel gevarieerder klinkende 'Loops From The Bergerie' uit 2004. Maar beide platen hebben wel iets gemeen en dat was de transparante stemmigheid van de melodielijnen. De tracks van Swayzak ontwikkelen zich als groeiende ijskristallen op de ruit. Verfijnd, gedetailleerd, maar altijd ordentelijk en doelgericht. En het is een zwaarmoedige ijzigheid die voorkomt dat Swayzak sentimenteel wordt. Enkele tracks op de compilatie stammen uit de tijd van voor hun debuut en hebben ook nog stevige wortels in de toenmalige triphop.

Het was zo rond 1994 (de hoogtijdagen van de Engelse triphop) dat James Taylor en David Brown begonnen met produceren. Ook daarvoor al waren ze al bevriend en hadden dezelfde muzikale achtergrond die bestond uit de synthbands zoals Joy Division en New Order. David Brown over dat oude werk: "Die oude tracks hebben een redelijk donker geluid. Dat was nou eenmaal het gevolg van onze muzikale achtergrond. Maar het was blijkbaar te donker voor de rest. We hebben daarom nooit echt behoord tot een bepaalde muzikale beweging. Ik heb ooit wel eens wat naar Mo'Wax (Engels triphop-label, red.) gestuurd, maar nooit meer wat gehoord." Hij lacht, want het is misschien maar goed ook, het duo had zo meer tijd om het eigen geluid te ontwikkelen. De triphop maakte plaats voor de dubtechno en minimale deephouse waarmee 'Snowboarding in Argentina' het levenslicht zag in 1998. Toen in 2000 'Himawari' uitkwam, werd het duidelijk welke richting Swayzak opging. Met de track 'State Of Grace' waar zangeres Kirsty Hawkshaw (dezelfde Hawkshaw die later samenwerkte met o.a. Tiesto) de hoogste registers opentrekt deden Brown en Taylor de eerste stapjes naar een popgeorienteerd geluid.


Brown vervolgt, "Het maken van een deephousetrack is een stuk makkelijk dan het maken van een popsong. Bij een popsong heb je met veel meer details te maken. Met vocalen, arrangementen, structuur. Het is veel uitdagender. Daarom hebben we aan elk album steeds meer popelementen toegevoegd. Voor het komende album heb ik al gekke ideeen om te werken met klassiek getrainde muzikanten, puur om te kijken hoe we het Swayzak-geluid kunnen combineren met snaarinstrumenten." Het moet dus vooral fris blijven. Met het laatste, vrij glad geproduceerde album, was dat niet altijd het geval. Brown aarzelt. "Met het Bergerie-album heb ik samengewerkt met een vriend van mij. Het probleem was dat ik een hele andere visie op het geluid had dan die vriend. Hij wilde meer een klassieke rock 'n roll plaat maken, waarbij je alles zo vaak moet luisteren, dat je op een gegeven moment jezelf van kant wil maken. Ik wilde dat niet. Ik wil het fris in mijn hoofd houden. Dat heeft dus wel wat getouwtrek opgeleverd. Swayzak zal nooit een traditionele rockband worden, onze wortels liggen in de elektronische muziek."

Hoewel in ieder album muzikale trends doorklinken, worden de nummers altijd boven de vluchtigheid uit getild door het eigenzinnige oog voor detail. Zo leunde 'Snowboarding In Argentina' (1998) naar de dubtechno, maar wel met glinsterende horizon en sneeuwpiste, 'Himawari' (2000) leunde op de tech-house met een gepaste terughoudendheid, 'Dirty Dancing' (2002) groef diep in de elektro maar wel gestileerd en schoon. De plaat waar alles samenkwam, 'Loops from the bergerie' (2004), was een grandioze combinatie van dub, tech-house, elektro en pop. En al die tijd is het die chique, sobere stijl die constant is in het oeuvre. De Swayzak-esthetiek is ook nadrukkelijk aanwezig in de remixen die ze door de jaren heen hebben vervaardigd.

De behoefte om het fris te houden, is terug te zien in de diversiteit van artiesten die ze door de jaren heen hebben geremixt. Van Senor Coconut tot Will Saul en van Slam tot Bergheim 34. Ze doen niet alle remixen samen. James Taylor woont in Montpellier, en Brown in London, dus het contact is niet heel intensief. Brown: "Ongveer een derde van de remixen hebben we samen gedaan. De rest is tussen ons verdeeld. Verschil tussen die remixen is toch dat James beter is in het ritmische element, terwijl ik beter ben in het meegeven van een bepaalde sfeer aan de track. Dus wellicht kan je horen welke remix van wie is." Helaas doet Brown tegenwoordig weinig remixen, vanwege enkele nare ervaringen in de afgelopen jaren. De brutale 'lad' in Brown komt los en zijn Schotse accent wordt een stuk dikker als hij sarcastisch zijn ervaringen deelt: "Soms vragen mensen of je een remix wil doen voor ze, terwijl ze niet eens weten waar je voor staat. Dan steek je er veel tijd en moeite in om je eigen interpretatie van het nummer te geven, en vinden ze het vervolgens niet goed. Dan wil ik het nog wel een beetje aanpassen, maar als ze het dan nog niks vinden, dan zeg ik: 'fuck off!'"

Meer info:
Swayzak
Route de la Slack
Swayzak - Loops From The Bergerie