Marsel van der Wielen (Delsin)

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
interviews

Op naar de vijfhonderd!


Vijftig releases is een mijlpaal voor een label dat hoofdzakelijk vinyl uitbrengt. Sommige labels doen er drie jaar over. Andere labels, zoals Delsin, vieren de vijftigste uitgave na een kleine tien jaar. Van een obscuur underground-label voor muziek waar de andere labels geen brood van lusten, tot het hebben van speciale Delsin-'bakjes' in platenzaken in het buitenland, Marsel van der Wielen kan met trots terugkijken op zijn label. Negen jaar lang heeft het Amsterdamse label een reputatie opgebouwd bij de liefhebbers van house en techno met invloeden uit Detroit en Chicago. Love2party belde Marsel op: "Zolang ikzelf de interesse en het gevoel houd, kan ik zo naar de vijfhonderdste release!"

Tekst: Menno Hoogendoorn

Aardvarck, Vince Watson, CiM, Dynarec, de stal van artiesten van Delsin is door de jaren heen steeds groter geworden. Sommigen bleven bij het label, anderen ontwikkelden zich in andere richtingen die minder bij het label pasten. Delsin had eigenlijk ook gewoon Marsel van der Wielen Records kunnen heten, want van der Wielen runt het label, doet de promotie en verzorgt het meeste artwork. Het geluid ligt daarom ook dichtbij de persoonlijke smaak van Van der Wielen. Het is een gevoel, een zekere thematiek, Delsin is dan niet het meest vooruitstrevende label, maar wel een met gevoel voor tijdloosheid en kwaliteit. Toch is een van de drijfveren van het label het verrassingselement. Marsel: "In de loop der tijd veranderen er dingen qua artiesten, ik heb nu zo'n jongen uit Utrecht. Hij stuurt dan een demo op met een briefje erbij: 'ja, ik ken je label al wat langer' en dat klinkt dan net weer even fris en nieuw. Er komt altijd wel weer nieuwe muziek uit van artiesten die ik al ken, of van nieuwe namen en zo ga je dan gewoon maar door."

Geld en erkenning
Doorgaan dus, al negen jaar lang. De eerste releases van het label hadden erg kleine oplages en waren slecht verkrijgbaar. Pas met de samenwerking met de distributeur Rush Hour begon de oplage telkens iets groter te worden, maar nog steeds was het kleinschalig. Een label runnen doe je blijkbaar niet voor het geld en dat maakt het soms moeilijk om het hoofd boven water te houden. Marsel: "Als je genoeg geld hebt, dan is het niet zo'n probleem (lacht). Maar als je toch op z'n minst toch quitte wilt spelen en niet zoveel concessies wil doen aan de muziek... en ook wetende dat de markt ook niet zo heel groot is wereldwijd, dan heb ik soms wel iets van: ik kan net zo goed honderd cd'tjes branden en ze uitdelen aan iedereen die ik ken waarvan ik weet dat ze het goed vinden, in plaats van het hele traject van persen doorlopen. Gelukkig zijn er dan momenten waarbij je ineens moet bijpersen of iemand wil een licentie en dat zijn dan de leuke momenten." En die leuke momenten van erkenning heeft hij ook als hij in het buitenland platenzaken binnenwandelt en ziet dat er een speciaal 'Delsin-bakje' te vinden is: "dat vind ik dan wel leuk, weet je wel."

Vandaag de dag zijn er talloze media voor muziek beschikbaar, zeker de digitale media zijn de afgelopen jaren populairder geworden. Marsel: "Die ontwikkelingen houd je niet tegen. Ik probeer er wel in mee te gaan. Zo ben ik bezig de albums van Delsin op Bleep beschikbaar te maken en ook via iTunes." Verpakking en artwork spelen ook een rol zegt hij, maar de gedachte dat kwaliteit zichzelf verkoopt is ook aanwezig. Marsel: "Je hebt ontzettend goeie platen die gewoon in een witte, titelloze sleeves zitten en dat verkoopt dan ook gewoon. Artwork is wel belangrijk om een gevoel of idee mee te geven aan de muziek." Ook is 'old fashioned' zuinigheid een manier om het label levende te houden. Marsel: "Ik heb wel eens een promotiebureau ingehuurd, maar na een tijdje had ik toch het idee dat wat ik zelf deed net zoveel resultaat had. Ik doe verder ook geen gekke dingen met de verpakking."

Het zusje van Delsin
Naast Delsin Records runt van der Wielen ook het Ann Aimee-label. Marsel: "Een zusje van Delsin eigenlijk". Met het Ann Aimee label is gevoel en thematiek nog sterker uitgewerkt in de hoekige, isometrische abstracties van ontwerper Delta op de platenhoezen. Releases van Ann Aimee zijn als het ware hoofdstukken in een doorlopend verhaal over ruimte, ontdekkingsreizen, astronauten en interstellaire ruimteschepen, 'all communication seems lost' staat omineus op de Ann Aimee website. De muziek op het Ann Aimee label is warme, goed geproduceerde elektronische muziek met een experimentele inslag die gelukkig altijd te genieten blijft. "Op een gegeven moment had ik veel dingen klaarliggen voor Delsin en om dan elke maand een album uit te brengen gaat ook nergens over. Toevallig zaten daar behoorlijk wat elektronicadingen bij en zodoende heb ik de Ann Aimee-releases van Delsin 'afgesneden.'" En als je dan een talentvolle vriend hebt die zich Delta noemt en kosteloos het artwork ontwerpt, dan ben je al een heel eind.

"Ik eis nooit zoveel"
Als de vijftigste release eraan komt, komt natuurlijk vanzelf de vraag naar boven waarom Delsin nou zo'n goed label is voor de artiesten. Spookverhalen over labels die hun artiesten contractueel vleugellam maken, hebben weinig vat op Marsel. Hij heeft een losse manier van omgaan met de artiesten waarvan hij de muziek uitbrengt. Marsel: "Ze krijgen heel veel vrijheid. Ik eis ook nooit zoveel. Sommige nummers wil ik niet uitbrengen, maar ik respecteer dan wel het resultaat, ik ga me niet inhoudelijk bemoeien met de muziek. Ik denk ook dat ze het gevoel hebben dat ik het voor de muziek doe en niet voor het grote geld. Het is ook heel gemakkelijk gegaan met releases en vaak kwam een contract niet eens ter sprake." Hij zegt het alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Geen contractje, gewoon demo opsturen, plaatjes persen, artwork erbij en de winkels in. Zijn relatie met de artiesten is zoals hij zelfs zegt "vloeibaar", de creatieve richting valt niet te sturen.

Na negen jaar weet Marsel wel ongeveer wat de reikwijdte en de draagvlak van zijn label zijn. Maar hij is door schade en schande wijs geworden. In de wat vettere tijden van de IT, zo rond 2000, zat Delsin in de lift qua oplages. Marsel: "Ik had een paar jaar terug toen de muziek in het algemeen qua verkopen in de lift zat nog de gedachte van 'misschien kan ik hier wel van leven'. Maar daar ben ik een half jaar geleden weer vanaf gestapt. Ik zet dan wat minder druk op het label omdat ik er minder tijd voor heb, maar op deze manier kan het wel nog lang doorgaan. Zolang ikzelf de interesse en het gevoel houd, kan ik zo naar de vijfhonderdste release." En dat lijkt een mooi streven voor een label. Zelf kijkt Marsel op tegen het stokoude Blue Note Records en Warp Records, beide labels met honderden releases. Marsel: "Ik zou het wel leuker vinden om misschien wat breder uit te brengen, zoals Warp. Maar van Warp vind ik lang niet alles goed. Toch heb ik respect voor ze, ze hebben wel een eigen genre en een eigen publiek gecreeerd. Zover is Delsin nog lang niet (lacht)."

Meer info:
Delsin
Rush Hour
Ann Aimee
Bleep


L2P Recensie: Planet Delsin

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws