Het Kleine Kamertje: Het EHBD-team

Zeg nooit: eigen schuld dikke bult!

Ze maken lange nachten, het echtpaar Nico (41) en Jolande (49) van het EHBD-team. Ooit begonnen als vrijwilligers bij het Rode Kruis op beruchte gabberfeesten in de Rotterdamse Energiehal. Elf jaar later nog steeds de drijvende krachten achter iets wat zoveel meer is dan een pleistertje plakken bij een gewonde glazenophaler, of het geven van een kopje thee en een banaan na een slechtgevallen pil. Deze rotsen in de branding zijn een luisterend oor, vraagbaak, warm nest, vertrouwenspersoon en, wanneer het soms echt goed mis gaat, een goed opgeleid medisch opvangteam. Maar vooral bieden ze een gezellig lichtpuntje in de soms duistere uitgaansnacht.

Door: FF Erik

Wat houdt het E.H.B.D.-team precies in?
"We bieden gewone E.H.B.O. met een specialisatie in drank- en drugsgebruik. Daar is de 'D' van. Het team is aanwezig op festivals, grote party's en in diverse clubs zoals wekelijks in Now & Wow en Club Las Palmas. Op deze laatste twee plekken hebben we een eigen ruimte die van alle gemakken is voorzien. Veel medisch wetenschappers zijn trouwens geinteresseerd in ons werk omdat we zo dicht bij de praktijk staan."

Zijn jullie altijd al E.H.B.D.-ers geweest?
Nico: "Mijn basis is het Havenbedrijf, tegenwoordig Rotterdam Port Authority. Ik vaar op een blusboot."
Jolande: "Ik ben leidster in een kinderdagverblijf. We zijn ooit in onze vrije tijd en vanuit het Rode Kruis met deze hobby begonnen en dat is geworden tot wat het nu is."

Wat zijn de leuke kanten van het vak?
"De sociale kant. Mensen drinken hier een kopje thee en komen dan met hele verhalen. Ze kletsen over van alles en nog wat. Jolande: Mensen bellen ons ook doordeweeks met vragen over drugs, relaties of over waar de goeie feesten zijn."

Een soort party-agenda?
Jolande: "Ja haha, en dan vragen ze waar wij het komende weekend zijn want dan gaan zij ook. Hans Worst van de hotdogkraam bij Las Palmas belt ons om te vragen of er drukte te verwachten is."
Nico: "We zijn ook een plek voor klanten die niks mankeren maar het gewoon leuk vinden om bij de E.H.B.D. te zitten. Het is meestal wel een gezellige boel maar als er iets serieus binnenkomt, weten ze dat ze even weg moeten. We zijn ook voor het personeel een spil. Iedereen komt langs en kan z'n ei kwijt. Van het barmeisje tot en met de bedrijfsleider. Of Ted die voor een kletspraatje komt. Zo heb je een goed overzicht van de mensen achter een club en hun verhalen."

Wat doen jullie met de foto's die hier gemaakt worden?
Jolande: "Die staan op internet. We hebben 8 boeken met foto's en dingen die mensen in al die jaren van zich af hebben geschreven of getekend. Van drugs kan je heel creatief worden, of juist introvert en dan is schrijven een manier om je te uiten."
Nico: "Ook hele trieste dingen. Er is een meisje geweest dat schreef over de zelfmoord van haar broer. Alleen hier en onder invloed kon ze dat kwijt."

Worden jullie niet knettergek van al die herrie elk weekend?
Tegelijk: "Nee!" Nico: "Het voordeel is dat het monotoon is. Bij een concert zouden we wel gek worden van dat gejengel met die gitaren."

Kunt u mij doorverbinden met het EHBD-team?

Wat is jullie favoriete muziek?
Jolande: "Alles. Soul, jazz en funk, Derrick May in Las Palmas vonden we erg goed, Erick E. of Ilse de Lange. Muziek is mijn grootste passie!"
Nico: "Trance."

Wat draaiden jullie bijvoorbeeld in de auto op weg hierheen?
Jolande: "Sky Radio." Nico: "Maar ik draai meestal trance. Verzamel-CD's van hoe heten ze nou... oh ja, Trance Energy en alles van Tiesto."

Waar kunnen jullie je in je werk aan ergeren?
Jolande: "Vooroordelen zo van 'geef ze maar een stuk of tien pillen dan zijn we er gelijk vanaf' of 'ze nemen het toch zelf?'"

Wat is de nieuwste trend in partydrugs?
Jolande: "Die is er nooit geweest. Het zijn mixen van soorten. Mensen blijven zoeken naar iets maar vinden het nooit."
Nico: "Verstandiger gebruik. De meeste gevallen die hier tegenwoordig binnenkomen hebben te maken met slecht of te weinig eten en dan 's nachts gaan drinken. Vooral jonge meiden die mager willen blijven."

Komen jullie zelf wel eens in de verleiding om iets te nemen?
Nico: "Nooit geprobeerd, niet de behoefte gehad ook. Het is Russische Roulette."
Jolande: "Totaal niet. Vroeger danste ik zonder iets te nemen hele nachten op James Brown. Je moet je laten leiden door goeie muziek.

Aan welke verleiding geef je dan wel toe?
Jolande: "Ehhh..." Nico: "Chocola!" Jolande: "Ja, bonbons met vulling hmmm, maar ik ben laatst wel tien kilo afgevallen. Knap he?"
En Nico? (Jolande begint ondeugend te giechelen) Nico: "Een biertje en lekker eten."
Jolande: "En aan mij, hihi."

Vertel eens iets over het meest komische geval dat jullie hier gehad hebben?
Jolande: "Een keer in de Lexion. Daar was een meisje er heilig van overtuigd dat ze een varaan was. Ze sloop echt over de grond. We hebben vreselijk gelachen. Ze kwam bij me op schoot zitten om samen een lolly te eten."
Nico: "En die jongen die GHB had genomen. Hij luisterde naar alle opdrachten die je hem gaf. Je had toen dat spelletje op tv waarin iemand in een onzichtbaar doolhof gestuurd werd. Dus zaten we van 'naar voren naar voren, naar links naar links, naar achteren, stop!', om hem maar wakker te houden uit z'n slaap en daarna misschien een bewusteloosheid. Als je zei 'zitten' ging hij zitten, als je zei 'staan' ging hij staan. Heel gevaarlijk als je in die staat bent eigenlijk, vooral bij meisjes. Maar zijn vriendin kon er ook wel om lachen."

Wat is jullie lijfspreuk?
"Zeg nooit, eigen schuld dikke bult."

Dit artikel is verschenen in de nieuwe editie van GLAMCULT. Deze maandelijkse krant over Lifestyle, Dance & Cultuur is nu overal GRATIS verkrijgbaar

LINK
EHBD-team

Lees ook:
Het Kleine Kamertje: Interview met Lies
Het Kleine Kamertje: Interview met geluidsman Tommy
Het Kleine Kamertje: Interview met Wil
Het Kleine Kamertje: Interview met Lucien
Het Kleine Kamertje: Interview met Jetje