Warp-artiest Jamie Lidell

Elektronische pioniers: Jamie Lidell

21 oktober was er in Paradiso weer een Warp-night waarin de experimentele elektronica ruim baan kreeg. Met een line-up van onder andere Jamie Lidell, Richard Devine en Plaid kon de elektronicaliefhebber weer goed zijn neus ophalen. Love2party was aanwezig en daalde af in de catacomben van Paradiso om wat vragen te stellen aan de mannen achter de laptops.

Tekst: Menno
Foto's: Warp Records

In dit eerste deel staat de onvergelijkelijke Jamie Lidell centraal. Lidell, bekend van levendige live-shows waarin zijn stem en zijn aanwezigheid op het podium centraal staan, leeft van zijn shows, want veel studiowerk, naast het Super Collider project met Christian Vogel, heeft hij nog niet. Love2party sprak met een vermoeid ogende en ietwat nerveuze Lidell. Reden voor zijn nervositeit was de soundcheck die niet naar wens ging. "Als je zoals ik veel doet met beatboxen en zang dan is het belangrijk dat je een strak geluid hebt. Dan wil je korte salvo's kunnen maken, maar nu verdronk dat in de echo." En zijn maaltijd stond hem ook al niet aan "Well, I'm not hungry anymore".

Wat soundchecks en dan ga je los

Aan voorbereiden doet Jamie Lidell niet, tenminste niet meer dan wat het technische aspect van zijn optreden vereist. "Ik heb nu al een tijdje een routine. Dus het is gewoon door de molen gaan, het is net als het checken van je auto voordat je gaat rijden. Dan doe je wat soundchecks en dan ga je los. Ik bedoel, onze (de visuele man Geoff speelt een actieve rol) optredens leunen altijd heel veel op improvisaties. Alleen het probleem is een beetje dat we meer structuur in het optreden willen hebben. Dat ik dan naar Geoff kijk en dat we gewoon af kunnen tellen naar een mooi einde of begin. Gewoon een bepaald thema hanteren en daar op varieren. Heel jazzachtig."

Wat maakt een Warp-avond nou zo speciaal? "Het is eigenlijk best moeilijk voor me om op te treden met de 'noisy boys'. Ik ben mijn stijl behoorlijk aan het wijzigen, ik ben toch de 'jazz-guy'. Ik wil niet te negatief klinken maar het geeft me niet meer de tintelingen die ik er in de jaren negentig van kreeg. Ik ben niet een gemiddelde luisteraar, ik doe zelf optredens die veel meer gericht zijn op het 'menselijke'. Toen ik in Berlijn woonde heb ik een hoop verschillende mensen ontmoet en ben ik meer open gaan staan voor optredens die wat menselijker zijn. Dan hoor ik een bepaalde band en dan vond ik dat geweldig en dan werd ik helemaal nerveus omdat ik die band die ook optreedt zo gaaf vond." In de hoek is Geoff bezig met een ondoorgrondelijk klusje dat iets met losse mouwen, talloze taairipjes en kniptangetjes te maken heeft.

Jamie Lidell op de pop-toer?

"Het is voor mij gebleken dat muziek die je 's ochtends kan luisteren er vaak uit springt. Spul als Funkadelic, Sun Ra en Stevie Wonder. Ik vind 'cheesy' muziek ook heel goed. Stevie Wonder is eigenlijk heel 'cheesy' maar je kan er tenminste wel in de ochtend naar luisteren, het is nog steeds heel fris. Ikzelf ben ook wat meer naar een wat toegankelijkere, poppy stijl aan het werken. Ik heb nu best wat experimentele electronica gemaakt, maar het is tijd om verder te gaan." Jamie Lidell op de pop-toer? "Ik sla niet door naar de andere kant, maar ik pak dingen gewoon wat anders aan. Ook in mijn teksten: niet meer dubbelzinnige betekenissen en obscure metaforen, maar gewoon wat directer. Het volgende album zal dat ook reflecteren."

Boven is het feest al begonnen en doordreunende bassen zijn te horen. Wat vindt hij van de nieuwe richting die Warp de laatste jaren ingeslagen is en die met albums van Squarepusher, Two Lone Swordsmen en Gravenhurst steeds nadrukkelijker wordt? "Warp is zeker diverser geworden. De tijden zijn aan het veranderen, niemand wacht meer op nog een glitch-album, het is allemaal al eens gedaan. Misschien willen mensen ook weer muziek luisteren die weer teruggrijpt naar het menselijke. Veel elektronische muziek vind ik nog steeds te gek, maar het is die verwijderde kwaliteit die me steeds minder raakt."

Jamie Lidell heeft twee videos bijgedragen op de nieuwe Warp-DVD. De video 'The City' springt nog het meest in het oog. Hoe kwam hij op het idee om wat te playbacken terwijl hij zich scheert? Jamie Lidell lacht en vertelt geanimeerd over het verhaal achter 'The City'.
"Het was heel leuk en spontaan. Frederic (de regisseur) belde toen ik in Berlijn was, hij vertelde me dat hij bezig was met een video voor een andere band. Hij was net klaar en had nog een rol film over, ongeveer genoeg voor een paar minuten. Dus we praatten wat en de volgende dag schoten we de video. Na 3,5 minuut gaat het beeld op zwart, de film was op. Het was een kadootje van Frederic, ik ben zelf erg tevreden met het resultaat. 'The City' laat ook horen welke kant ik opga, het is wat speelser, wat lichter en toegankelijker."

Meer info: Warp Records

Love2Party Essentials:
Warp Night @ Paradiso, 21 oktober 2004
5 Days Off @ Melkweg, 15 juli 2004