Van Dyk's Politics Of Dancing 3 verdient het om gehoord te worden

Dj's komen, dj's gaan, maar Paul van Dyk zal er altijd staan. Een crappy gezegde voor een harde waarheid. Want Paul van Dyke loopt al behoorlijk lang mee. De lachende dj (is er een dj die vaker lachend op de foto staat dan hij?) heeft al een indrukwekkende carrière van ruim twee decennia achter de rug die vandaag de dag nog steeds in volle vaart doorgaat.

Hij heeft misschien niet het momentum van een Martin Garrix of een Diplo, maar hij staat er continu, op festivals en met nieuwe releases zoals langspeler Politics Of Dancing, deeltje 3 inmiddels. Dit keer geen verzameling tracks van andere artiesten gemixt en geremixt door Van Dyk, maar eigen werk. Op deze veertien tracks-tellende langspeler werkt de Duitser samen met een veelheid aan artiesten waarvan de meesten zich bewegen in hetzelfde trance-spectrum als van Dyk zelf, met een enkele opvallende uitzondering als Ummet Ozcan.

De plaat start met 'Heart Like An Ocean', een track die weliswaar clichématig start (kom op, dat gepingel durft zelfs Robert Miles niet eens meer uit z'n synth te toveren tegenwoordig) maar zichzelf herpakt wanneer Tricia McTeague begint met zingen. Gaaf is hoe McTeague de ruimte krijgt om te schitteren op deze productie die van Dyk samen met Mark Eteson heeft verzorgd. Het uplifting 'Lights' met FSOE-collaborator Sue McLaren is wat ons betreft al een instahit en 'In Your Arms' samen met Giuseppe Ottaviani en Fisher laat horen dat hij niets van zijn melodieuze edge heeft verloren zonder ook lekker te kunnen rocken.

Niet alles is even geweldig op de plaat. Zo is 'My World' een slaapverwekkend niemendalletje en waarschijnlijk vraagt zelfs Van Dyk zich af wat het domme 'Follow Me' in vredesnaam op de plaat doet. Misschien opvulmateriaal, misschien build-ups naar betere tracks gezien het feit dat de vorige twee delen dj-mixen waren. Gelukkig zijn er stampers als 'City of Sound' die het geheel weer helemaal goed maken.

Conclusie

Het is vast even schrikken voor fans die een dj-mix in de trant van de voorgaande twee delen hadden verwacht. In plaats daarvan is het een artiestenalbum geworden. Een goed artiestenalbum vooral. Niet elke track heeft iets te zoeken op de plaat, maar wel horen we dat trance nog steeds volop bestaansrecht heeft en de rek er nog niet uit is. Sure, trance is niet cool, Paul van Dyk is niet cool, maar het is in ieder geval iemand die er over tien jaar nog staat en er ook achter staat wat 'ie doet. Van hoeveel coole mensen kunnen we dat eigenlijk zeggen?

Artiest: Paul van Dyk
Titel: Politics of Dancing 3
Label: Newstate
Release: 4 mei 2015

Check Politics Of Dancing 3 op iTunes.