#FlashbackFriday: Nederlandse dancekrakers uit de eighties

Het werk van Peter Slaghuis en Digital Emotion

Je had in de jaren tachtig de Italo, afkomstig uit - duh! - Italië, maar ook Spanje, Frankrijk en Nederland. Dan was er de HI-NRG, de ietwat gay tegenhanger uit de koker van helden als Bobby O en Patrick Cowley, met name geproduceerd in de States en Groot-Brittannië.

Voor we je gaan vermoeien met andere niches in dit genre – de Canadese acts als Lime en Trans-X, is er nog een derde belangrijke synth-stroming uit de eighties: de eurodisco. In de jaren zeventig waren dat vooral campy discoballen-acts als Baccara, Boney M en Eruption, maar ook helden als Cerrone, Moroder en natuurlijk (sommige tracks van) ABBA.

Van eurodisco naar eurobeat

In de jaren tachtig werd de stroming harder, synthetischer en nihilistischer- eurodisco werd eurobeat. Waar de Duitsers het hielden bij ontzettend catchy, maar o zo foute projecten als Modern Talking, Bad Boy Blue en Fancy, hielden Nederlandse projecten zich graag bezig met space, cartoons en arcade game-achtige dansvloertracks. Ook slopen al vroeg house-invloeden in de muziek.

LEES OOK: 5 redenen waarom Italo niet zo populair is als het zou moeten zijn

Een trendsetter was de veel te jong gestorven Peter Slaghuis (Rijswijk, 1961-1991), medeverantwoordelijk voor het malle 'Woodpeckers from Space' (als 'Videokids'), de behoorlijk geniale housetrack 'Jack to the Sound of the Underground' (onder de naam Hithouse, bekend van The Prodigy dat er hevig uit samplede) en de wel erg lekkere remix van Nu Shooz' 'I Can't Wait'.

Go Go Yellow Screen

Een ander Hollandse eurobeat-icoon is Digital Emotion, bestaande uit Glenn van der Hoff en Steve Goede. Hun bekendste nummers klonken als een combinatie van Moroder en Bobby O gedrenkt in Italo en cartooneske HI-NRG. Tracks als 'Get Up, Action' en 'Go Go Yellow Screen', halverwege de jaren tachtig uitgebracht, werden snel cult en kregen later nog eens extra status nadat allerlei dj's ze opnamen in hun set en een Russische (!) tv-serie de Digital Emotion-singles als soundtrack inzette.

Naast de Slaghuis-producties en de Digital Emotion-tracks zijn er meerdere bewijzen dat Nederlanders 30 jaar geleden al ontzettend goede dance maakten. Google, YouTube en Shazam die dingen!