Deze 10 platen bewijzen: 25 jaar geleden beleefden we een gouden hiphopjaar

Hoewel de jaren ‘80 gelden als een gouden momentum in de hiphopgeschiedenis springt er in de jaren ‘90 één jaar uit waarin zoveel platen uitkwamen die een blijvende indruk achterlieten, dat het gerust geldt als een gouden hiphopjaar. 1992 was geweldig voor de echte hiphopheads en deze tien platen bewijzen dat.

1. Dr. Dre – The Chronic

Na de niet-zo-vriendelijke split van Dr. Dre met NWA ging de rapper en producer zijn eigen weg en richtte met Suge Knight Death Row Records op. Blauwdruk van het label is het eerste solo-album van Dr. Dre, The Chronic. Het album staat bol van de hits, waaronder ‘Fuck Wit Dre Day (And Everybody's Celebratin')’ en ‘Nothin’ but a G Thang’. Tevens maakte de wereld kennis met de toen nog onbekende Snoop Doggy Dogg op de stijl die later bekend zou komen te staan als G-Funk.

2. House of Pain – s/t (Fine Malt Lyrics)

De kennismaking met het Amerikaans-Ierse trio House of Pain was in 1992 een hele fijne. Dit had voornamelijk te maken met het aanstekelijke ‘Jump Around’, geproduceerd door DJ Muggs van Cypress Hill, maar eigenlijk is de hele plaat een fantastische trip down memory lane. 

3. Sir Mix-A-Lot – Mack Daddy

Hoewel we Sir Mix-A-Lot vooral kennen van zijn single ‘Baby Got Back’ is het album waar deze succesvolle single opstaat net zo goed de moeite waard. Het aanstekelijke album met de zelfverzekerde rapper is qua lyrics misschien niet hoogstaand, maar iedereen houdt op z’n tijd wel van een flinke partyplaat, en Sir Mix-A-Lot levert.

4. Gangstarr – Daily Operation

Volgens velen is het derde album van Gangstarr een hoogtepunt in de discografie van het duo, maar zij hebben het fout. De hele discografie van Gangstarr is immers één groot hoogtepunt en Daily Operation vindt daarin zijn eigen plek. Voorganger Step in the Arena en opvolger Hard To Earn kennen wellicht meer memorabele tracks, maar de flow van Guru met de straat-beats van DJ Premier kennen op Daily Operation bijna geen constante gelijke.

5. Grandmaster Caz – The Grandest Of Them All

Als lid van The Cold Crush Brothers stond Caz aan de wieg van een volwassen wordend genre. Niemand anders kon zo spelen met taal als hij. Case in point: 'Rapper’s Delight'. Toch duurde het tot 1992 voor zijn eerste album uitkwam. De reden is natuurlijk dat hij meer een MC is dan een typische rapartiest. Maar we kunnen de man niet genoeg respect geven voor wat hij betekent voor de hiphop en alleen al daarom verdient zijn album een plek in deze lijst.

6. Ice Cube – The Predator

Het tweede ex-NWA-lid in deze lijst. Na AmeriKKKa’s Most Wanted kwam Cube met The Predator op de proppen. Harder, grover, maar ook meer socio-politiek bewust wat het album een boost gaf na de Rodney King-rellen. Het album staat als een huis en Cube klinkt zelfverzekerder dan ooit. Producer Sir Jinx klopt er banger na banger uit, wat The Predator een must-have maakt om in je kast te hebben staan.

7. Beastie Boys – Check Your Head

Na de tegenvallende verkoop van het tweede Beasties-album, Paul’s Boutique (tegenwoordig grappig genoeg gezien als classic), kozen The Beastie Boys ervoor om minder te experimenteren op Check Your Head. ‘Minder’, want toch staat het album vol van allerlei unieke experimentele tracks zonder hiphop-heads tegen het hoofd te stoten. Dit album geeft je tevens een voorbode van een stijl die werd geperfectioneerd op opvolger Ill Communication.

8. Das EFX – Dead Serious

Toen Das EFX hun debuut Dead Serious de ether in slingerde wisten velen niet waar ze naar luisterden. Het weirde ‘rap wat in je opkomt’ vond na dit geweldige debuut veel opvolging, maar niemand deed de zogenaamde ‘social consiousness’ of ‘sewage’-rapstijl beter dan het duo zelf. En de funky beats op het album maakt dat je hoe dan ook je boxen laat boomen bij het draaien van dit geweldige album.

9. The Disposable Heroes of Hiphoprisy – Hypocrisy Is the Greatest Luxury

Het door Michael Franti (van het latere Spearhead) geleide hiphopcollectief The Disposable Heroes of Hiphoprisy waren net zo politiek als Public Enemy, alleen legden er wat meer een punk-saus overheen. Ze hebben slechts een album gemaakt, maar wat een album! De sounds op het album hebben de tand des tijds helaas niet heel goed doorstaan, maar de onderwerpen die Franti aansnijdt zijn relevanter dan ooit.

10. Eric B. & Rakim – Don't Sweat the Technique

Ok, dit is geen Paid in Full maar fuck it, het zijn wel Eric B. & Rakim, een legendarisch duo dat hiphop naar een hoger plan tilden met hun releases in de jaren ‘80. Ook dit album laat zien hoe sterk het duo lyrisch en muzikaal is. Helaas vergeten door velen, maar zeer onterecht, want het is een stiekeme klassieker.