Intro: Alexander Ridha alias Boys Noize is van de Kaiser Chiefs tot Tiga het 27-jarige lievelingetje van de electro-clash clubkids en artiesten. Op zijn nieuwe album Power laat hij bouncy, funky electro met een bite horen.
Genre: Electrohouse, techno.
Bijzonderheden: Met drumcomputers en synthesizers funky beats en handclaps produceren, kunnen niet veel mensen. Ridha gaat het bijzonder goed af. Zoals in het breakdance-achtige robot-esque ‘Nerve’ , een pop-lock IT-technodeuntje met een heel geile baslijn of ‘Drummer’, een ragga-techno, sensuele riedel met onweerstaanbare hi-hats. In dit soort gelikt geproduceerde tracks is Ridha op zijn best. Als hij rebels wordt en een tikje agressief, neemt het bijna fascistische proporties aan, zoals op ‘Trooper’, waarin een (toch niet uit de Tweede Wereldoorlog, mag ik hopen?) marcherende soldaat gesampled wordt.
Er staan een paar floorfillers op ‘Power’, maar het geheel is toch een snerpend, opdringerig, en vooral monotoon verhaal. De harde ‘edge’ mag zeker blijven, maar er mag wat meer warmte in de Duitse techno-Seele. Ja! Doch! Oder?
Hoogtepunt: ‘Drummer’ zou met een vocaal van Sean Paul of Buju Banton hoge ogen gooien op een reggaefeest. De bubbling-beat is onmiskenbaar, en misschien niet eens bewust, en juist daarom zo effectief (en ook ergens wel komisch).
Dieptepunt: ‘Rozz Box’ is een schaamteloos slechte kopie van ‘Windowlicker’ van Aphex Twin. Ridha probeert het subtiel te verbergen, maar tevergeefs. Het ligt er te dik bovenop.
Twijfelgeval, aanrader of bagger: Twijfelgeval. Haal de floorfillers eruit, laat er iemand als Mayer Hawthorne of Estelle wat bij zingen en gooi er wat strijkers overheen. Ik heb nu het gevoel dat ik bijna anderhalf uur in een open Krupps koelkast heb staan dansen.
Oordeel zelf: luisteren naar Power
Luister ook eens naar: Mr. Oizo, Miss Kittin & The Hacker, Crystal Castles