Space Oddities vol. 2 (Permanent Vacation)

Partyscene Redactie | 4 september 2009
music

Origineel en vermakelijk

Intro: Isaac Hayes is aan het lunchen met The Doors, terwijl Ennio Morricone bezig is met de barbecue en er een Kaapverdische violist toekijkt. Niet teveel door elkaar eten, anders wordt je misselijk!

Genre: Electro-pop, psychedelische discorock, easy electro-pop listening.

Eén ding wat je over deze cd kan zeggen: hij is zeker niet saai.Bijzonderheden: Eén ding wat je over deze cd kan zeggen: hij is zeker niet saai. De invloeden gaan ver: van Kaapverdië tot Mike Oldfield (track 19 is bijna letterlijk een kopie van ‘The Exorcist’ - soundtrack ‘Tubular Bells’) en van vage Cerrone/Jean-Jacques Perrey moog-achtige disco tot onversneden seventies jazzfunk. Het gevolg is dat je halverwege de cd wat gedesoriënteerd raakt, omdat je net gewend was aan een kitscherige The Doors-imitatie, terwijl er dan een halve funkporno-soundtrack op je staat te wachten. Het is dus, zoals gezegd, zeer origineel en vermakelijk, maar je wordt er wel duizelig van.

Hoogtepunt: ‘Strange Form’van Open Air, een kruising tussen The Doors, de meest vunzige eurodisco band Azoto en misschien iets ouds van Genesis. Maar het heeft een hoog doe-nog-wat-lipgloss-op-terwijl-we-‘s-nachts door-een-industriegebied-rijden gehalte, waardoor het wel werkt. En het orgeltje is echt onweerstaanbaar!

Dieptepunt: De twee bijna plagiaatnummers, ‘Leaving’ en ‘Sultana’. Niet origineel of grappig. Gewoon vervelend.

Twijfelgeval, aanrader of bagger: Twijfelgeval. In geremixte versie zouden veel nummers dance-hits kunnen worden maar de kwaliteit/kwantiteitverhouding had wat meer in balans gemogen. Het is vooral een vermakelijke cd, en niet zo zeer een goede cd.

Oordeel zelf: Luisteren naar Space Oddities Vol. 2

Luister ook eens naar: Krazy Baldhead

Space Oddities

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws