Steriel en afstandelijk

Intro: Brian Sanhaji’s muziek klinkt steriel en afstandelijk, maar dat is puur op het eerste gehoor. Een redelijk onbekende naam, sterk beïnvloed door Detroit-pioneers zoals Derrick May, Juan Atkins en Blake Baxter - een teutoonse, harde Duitse sound, met hier en daar warme, sensuele stromingen en flows. Zijn nieuwe album komt uit op het label van Chris Liebing. Niet vreemd, eigenlijk.

Genre: techno, minimal.

Bijzonderheden: Er lijkt één nummer als basis gekozen te zijn voor ‘Stereotype’ (vast en zeker ironisch bedoeld) waar de andere tracks om heen zijn gebouwd. Absoluut geen cd voor thuis, wel voor de laatste uren tijdens het ochtendgloren ergens op een verlaten industrieterrein in een willekeurige grijze Europese stad. Op een paar uitschieters na, niet een bepaald uitdagende of verheffende cd, die valt in de categorie ‘meer (en nog meer) van hetzelfde.’

Hoogtepunt: ‘Critical Mass’, een dramatisch, soundscape-achtig nummer, een vreemde combinatie van dubstep en minimal techno met een filmische inslag.

Dieptepunt: Memento, wat in een remix een bijzonder vervelende Eurohouse top-40-hitje en niet meer of minder zou zijn.

Aanrader, twijfelgeval of bagger: Twijfelgeval. Origineel of uitdagend is de cd van Sanhaji zeker niet, maar er staan potentiële floorfillers op voor diegenen die erg into techno of minimal zijn.

Oordeel zelf:

Luister ook eens naar: Chris Liebing.

Brian Sanhaji