Veelzijdig, maar geen zootje

Intro: Sinds 1999 is Fransman Alex Alif onder de liefhebbers van triphop en nu-jazz beter bekend als Alif Tree. Na de rauwe triphop op zijn debuutalbum The Observatory (1999), werd de muzikale koers van Alif Tree stukje bij beetje gewijzigd en aangepast. Via experimentele en filmische freejazz op ’s mans tweede plaat Spaced (2002) en de dansbare jazzdance op zijn derde schijf French Cuisine (2006) staat het nieuwe album van Alif Tree vol poppy elektronica.

Genre: nu-jazz, ambient, blues, triphop, pop.

Bijzonderheden: Maar alle albums hebben één ding gemeen: veel nummers van Alif Tree hebben een donkere en zwaarmoedige sfeer. Dat komt omdat Alex in zijn jonge jaren veel naar triphop-bands heeft geluisterd als Portishead en Massive Attack - niet bepaald makers van vrolijke muziek. Maar droevige muziek kan natuurlijk ook erg fraai zijn. Dat blijkt uit Clockwork. En toegankelijk, blijkt ook uit Clockwork.

Op zijn nieuwe album experimenteert Alex Alif er met een brei aan genres lustig op los, zonder dat het een zootje wordt. Sterker nog: het geluid van Alif Tree anno 2009 is opvallend gelikt. Dat is toch nieuw voor de experimentele producer die Alif Tree ooit is geweest. Om een idee te geven: veel van de tracks van zijn vorige albums kregen veel airplay op Arrow Jazz FM, maar een groot gedeelte van Clockwork kan prima mee op Radio 3. Alsof de Fransman tijdens de productie van zijn vierde plaat heeft geweten dat ons enige jazzstation de economische crisis niet zou overleven. Dus dook hij met een brede muzikale visie de studio in en maakte oldskool triphop (opener ‘Aurevoir’), rhythm & blues (‘Way Down South’), poppy jazzdance met vocalen (‘Never Be The Same’, ‘Reality’ en ‘Mai’), filmische freejazz (Que Tu’), vocale cocktail jazz (‘Nog Gonna Waste My Time Without Her(th)’) en ambient (afsluiter ‘Dead Flowerz’), brandde alle tracks op een demootje en stuurde het naar zijn label in Duitsland.

Compost Records zag dat het goed was.

Hoogtepunt: de angstaanjagend spannende opener en de dieptrieste afsluiter.

Dieptepunt: je moet er van houden - van rhythm & blues.

Aanrader, twijfelgeval of bagger: Clockwork is een must have voor liefhebbers van het betere werk van Portishead, Zero 7 en Air.

Oordeel zelf: luisteren naar Clockwork

Luister ook eens naar: Alif Tree - French Cuisine

Alif Tree