Intro: Sinds Strictly Rhythm in handen is gekomen van de muzikale grootgrutter Defected, is het terugblikhek van de dam. Maar na een vat vol nogal obligate re-releases, lijkt de tijd eindelijk rijp voor de eerste echte nieuwe Strictly-release sinds de ondergang van het label. Ladies and gentlemen, let's give a warm welcome to: Quentin Harris!
Genre: house met diepgang en popinvloeden.
Bijzonderheden: Quentin presenteert zich op de cd-hoes als een soort Blade. Een behoorlijke stap weg van de onschuldige hoesfoto die zijn Japanse No politics-cd al in 2006 sierde. Inderdaad. Een groot gedeelte van de tracks is al een jaartje of anderhalf beschikbaar. 9 nummers verdwenen van de oorspronkelijke dubbel-cd en werden ingeruild voor 5 recentere tracks - nu dus verkrijgbaar op 1 cd. Daardoor moeten we clubkrakers als 'Let's be Young' en 'Moist Groove' missen, maar krijgen we uiterst gevarieerd genaamde titels als 'Joy' en 'My Joy' voor terug. Of het meeslepende epos 'Poor People'. Hoe stoer de Amerikaanse producer op de cd-hoes pretendeert te zijn, de zachtaardige liedjes op No Politics zijn gebleven. Quentin heeft een door God gegeven gave gekregen ons naast een 'hubsche' housebeat, een echt liedje voor te schotelen. En zo krijgen we deze cd maar niet uit de speler gerukt. Hoe graag ik ook weer eens lekker hersenloos met mijn hoofd wil gaan klapperen, Quentins dreigende hoesfoto dwingt me toch steeds weer even zijn cd te checken. En voor ik het weet, is er weer een muzikaal onvergetelijke avond voorbij en duik ik tevreden mijn bed in.
Hoogtepunt: Dit is gewoon een perfect cd’tje voor clubbers die openstaan voor popinvloeden binnen de housemuziek.
Dieptepunten:Een enkel flets R&B-nummer.
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Aanrader.
Oordeel zelf: Luisteren naar: No Politics