‘Nog altijd van buiten deze planeet’

Intro: Al vijftien jaar staat Autechre bekend als één van de grootste, maar ook ontoegankelijkste acts uit de elektronica. De één vindt hun muziek waanzinnig avontuurlijk, de ander ondraaglijk stug en pretentieus. Feit is dat Sean Booth en Rob Brown al negen albums lang een compromisloze benadering van muziek hebben, en tot het uiterste gaan om hun onaardse composities te perfectioneren. Op hun nieuwste album ‘Quaristice’ is dat niet anders. Weliswaar puilt de plaat niet uit van de hermetische en a-ritmische abstracties, de schoonheid geeft zich pas na flink veel doorzetten prijs.

Genre: Experimentele elektronica van de meesters uit het genre

Bijzonderheden:Het is voor velen niet gemakkelijk om naar de muziek van Autechre te luisteren, laat staan het te waarderen. Veel luisteraars worden afgeschrikt door de stroeve en stugge composities, die soms vóór en omwille van de techniek gemaakt lijken. Vooral op albums als ‘Confield’ en ‘Draft 7:30’ opereert Autechre op het randje van het verdraaglijke, met muziek die het uithoudingsvermogen keer op keer op de proef stelt. Toch is het lang niet altijd zo extreem geweest met Booth en Brown: albums uit begin en midden jaren negentig, maar ook het voorlaatste album ‘Untilted’, hebben veel oog voor melodie en dansbaarheid.

Verrassend genoeg wordt de ‘dansbare’ lijn die op ‘Untilted’ werd uitgezet, niet verder doorgetrokken op ‘Quaristice’. De nadruk ligt niet langer op snelle en repetitieve ritmes, maar op onheilspellende, soms ritmeloze soundscapes die toch constant in beweging zijn. Het geluid is daarentegen nog altijd van buiten deze planeet: gitzwart en verwrongen, hoogst kunstmatig en desoriënterend, maar af en toe ook aangenaam melodieus. Nieuw is wel het korte en vlotte karakter van de plaat: Booth en Brown werken hun ideeën niet langer in de volle breedte uit, maar kiezen voor twintig korte en springerige tracks. Dat maakt van ‘Quaristice’ enerzijds een schetsmatige plaat, waar de schoonheid niet in het geheel maar in de delen zit. Anderzijds is de aandacht voor het detail en de perfectie nu veel minder obsessief, wat het album hoorbaar meer afwisseling geeft. Je hóórt gewoon dat er met veel spontaniteit aan tracks als ‘Chenc9’ en ‘Simmm’ (wat een titels weer!) gewerkt is, en dat Booth en Brown de smaak van het produceren weer helemaal te pakken hebben. Of ben ik toch de enige die dat hoort?

Hoogtepunt: Altibzz, The Plc, Simm, Theswere…

Dieptepunt: Dat er nog altijd geen Autechre live-album op de markt is.

Twijfelgeval, aanrader of bagger? Essentieel voor de liefhebbers.

Oordeel zelf: luisteren naar vorige albums als Quaristice en Confield

Luister ook eens naar: Autechre - Untilted

Autechre