Laurent Garnier - Public Outburst (F-Communications)

Partyscene Redactie | 16 augustus 2007
music

Oude Franse wijn in nieuwe kruiken

Intro: Laurent Garnier tourde het afgelopen jaar langs clubs en festivals met Phillipe Nadaud (sax/klarinet), Brugge Wesseltoft  (keyboard) en Benjamin Rippert (piano/keyboard) onder de naam ‘Public Outburst!’. Een verzameling van diverse live-opnames werd onlangs uitgebracht op zijn label F-communications. Het persbericht bij deze release meldt dat "Garnier een hekel heeft aan herhaling en ijdelheid". Uhm... waarom zijn zes van de acht tracks op ‘Public Outburst’ dan oude nummers van Garnier zelf?

Genre: Electronic Free Jazz (met drum ’n bass en techno)

Bijzonderheden: Voor een harde kern Garnier-fan, die bereid is om haar held tot het bittere eind toe te verdedigen, was dit geen makkelijke recensie om te schrijven. Het Public Outburstalbum roept namelijk direct allerlei vragen op: Waarom staat er bijna alleen maar werk van Garnier op het album van dit kwartet? En als deze zeer getalenteerde muzikanten al meer dan een jaar gezamenlijk de wereld rondreizen, krijgen ze dan nooit eens inspiratie voor nieuw verfrissend werk? Natuurlijk zijn we blij dat Garnier nog altijd nieuwe (in dit geval jazzy) paden probeert in te slaan in tegenstelling tot veel andere uitgekakte ‘legendes’, maar het resultaat is toch teleurstellend.

De enige nieuwe tracks op het album zijn ‘63’ en ‘M-bass’. De eerste is een rustige ‘slepende’ track die gekunsteld jazzy op gang komt, tot het kwartet aan het eind een mooie sferische harmonie weet te vinden, wat vervolgens niet volledig wordt uitgewerkt. ‘M-bass’ daarentegen is een lekker drum ’n bass-nummer met een spannende zware bas, losgeslagen blazers en tegendraadse keyboard-riedeltjes van Wesseltoft. Af en toe is de percussie te nadrukkelijk aanwezig, maar het geheel benadert de ongedwongenheid van free jazz goed.

Ook de nieuwe drum ’n bass-versie van ‘First Reactions’ levert een hoogtepuntje op. In deze rework lijken de vocals opzwepender en maakt een goede flow het sterker dan het origineel. ‘Barbiturik Blues’ was oorspronkelijk een rustige pianotrack, geschikt voor een relaxed Parijs jazz-café, maar wordt in de live-uitvoering duister gemaakt met een Hammond-achtige start die vaag aan The Doors doet denken en een mooie donkere alt-sax.

Garnier kan er wel om lachen....Het oudje ‘Butterfly’ krijgt een ‘Sound Of The Big Babou’-sausje, compleet met de bekende resonerende viezige Garnier-baslijnen en voegt weinig toe. ‘The Battle’ kenden we ook al in exact dezelfde versie van de release ‘Unreasonable Live’ uit 2002. Tijdens ‘Controlling The House’ worden alle standaard Garnier-shuffeltjes en percussiepatronen afgestoft. Met uitgekauwde baslijnen en voorspelbare breaks is deze live-versie niet bepaald een verbetering, hoewel Nadaud verwoede pogingen doet om de track op te leuken.

Er zijn twee video’s op het album te vinden. Ondanks dat de track ‘The Man With The Red Face’ inmiddels echt helemaal aan gort gedraaid is en lichte weerstand begint op te roepen, lijkt de toevoeging van de clip (opgenomen op Torhout Werchter) wel te rechtvaardigen, omdat het de virtuositeit van saxofonist Nadaud goed laat zien. De video van ‘M-bass’ brengt het strakke samenspel van de muzikanten tijdens een optreden in Pont Du Gare ook mooi in beeld. Tenslotte is op de vinylrelease nog de track ‘Madness’ te vinden, een staaltje acidtechno uit de oude doos.

De vraag die na het beluisteren vooral blijft hangen is: Als Garnier en zijn maten blijkbaar zo graag het verfrissende pad van de elektronische experimenten en live-optredens in willen slaan, waarom blijven ze dan zo krampachtig vasthouden aan die oude tracks van Garnier?

Hoogtepunt: ‘M-bass’ en ‘First Reactions’

Dieptepunt: Zes van de acht tracks zijn ouwe koek.

Aanrader, twijfelgeval of bagger: Twijfelgeval, het is echt geen straf om de live-uitvoeringen van de meeste tracks te beluisteren, maar het ideaal van ongedwongen elektronisch experimenteren wordt over het algemeen niet bereikt.

Oordeel zelf: luisteren naar Public Outburst

Luister ook eens naar: Laurent Garnier - Excess Luggage

Voor de mensen die geen kaartje voor Lowlands hebben weten te bemachtigen en het optreden van Public Outburst dus moeten missen, een klein fragmentje van 'The Man With The Red Face' op Sonne Mond Sterne.

 

F-communications

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws