Massonix - Subtracks (Skam)

Partyscene Redactie | 30 januari 2007
music

Bloedstollend reisverslag

Inleiding: De naam Massonix zal ongetwijfeld weinig bellen doen rinkelen. Het is het alter ego van Graham Massey, waarmee hij onlangs debuteerde via een soloalbum op het beruchte Skam-label uit Engeland. Hij levert met Subtracks een prachtige cd af waarmee Skam eindelijk weer het niveau nadert van de eerste releases (onder meer Gescom, Boards of Canada en Bola), die inmiddels voor krankzinnige bedragen van de hand gaan op het internet en vandaag de dag gerust als fundering beschouwd mogen worden voor de experimentele elektronica.

 

Genre: Elektronica.

Bijzonderheden: Voor wie ook bij het horen van de naam Graham Massey in het duister tast, hier enkele wapenfeiten: in de jaren '80 maakte hij deel uit van de postpunkband Biting Tongues, welke het tot op het fameuze Factory Records (dit label lanceerde onder meer New Order en Joy Division) schopte. Met het roemruchte 808 State zette hij zo'n anderhalf decennium lang letterlijk de gehele technoscene op z’n kop, daarnaast heeft hij de (tot 28 man tellende) freestyle formatie Toolshed opgericht, waarmee hij, weliswaar in wisselende samenstellingen, de wereld rondtoert (onlangs nog in de Melkweg tijdens Gong Uncon). Ook produceerde hij voor Björk (op het album Post) en gaf hij op enkele bijzondere happenings (onder meer 10th Birthday van het Warp label en het door Autechre geprogrammeerde ATP festival) al eens acte de présence met een Massonix live-optreden. Een absolute muzikale duizendpoot, zo niet alleskunner.

Met de cover, titels en de notities in het boekje kan er geen misverstand over bestaan dat een nautisch thema centraal staatUit de opnames van die zeldzame live optredens als Massonix (tussen 1996 en 2006) heeft hij het materiaal geselecteerd. Daar kleven zowel voor- als nadelen aan. Doordat het ‘live-gevoel’ voor het grootste deel is behouden, hebben de tracks een prettig impulsief karakter en dat komt de dynamiek enkel ten goede. Nergens zul je een geijkte structuur terughoren zonder dat, wat met elektronische muziek vaak het geval is, de gedachte je besluipt dat de onvoorspelbare elementen er ietwat geforceerd in zijn verwerkt. Daarentegen houden enkele tracks vrij abrupt op en verlang je er soms naar dat de prettigste momenten óf langer worden vastgehouden, of subtieler worden uitgewerkt.

Met de cover, titels en de notities in het boekje kan er geen misverstand over bestaan dat een nautisch thema centraal staat: Graham Massey is gezaghebber van de Massonix onderzeeër en doet in ruim een uur tijd verslag van wat hij aan avonturen beleeft op een tocht die hem van de onstuimige wateren rondom Mozambique via de Atlantische Oceaan naar de Golf van Mexico tot aan de kust van het Verre Oosten brengt. En ik kan U verzekeren: het gaat er behoorlijk ruig aan toe. Het reisverslag ‘luistert weg’ alsof er een cassette van Jules Verne's 20.000 Mijlen Onder Zee wordt afgespeeld.

De openingstrack Port Silat verwelkomt je met de branding van het strand: overvliegende meeuwen en mystieke melodielijnen. De toon van het album is direct gezet: de onderzeeër duikt gestaag de diepte in en het belooft een spannende trip te worden. Wat volgt is eigenzinnige technofunk tijdens Sargasso, Despina Farfisa enMarch of the Tritons Titans. Dromerige beatloze intermezzo's, zoals Deep Saline Green en Diamond Dance en opgefokte, haast psychotische, oerritmes met Gold Coast en Boonadawn. Het Forests of Crespo zou uitstekend dienst kunnen doen als soundtrack voor een nog uit te brengen Twin Peaks-vervolg. De lugubere klanken van de basklarinet en trombone tetteren luidkeels heen over de ingetogen beats en doen vermoeden dat er onvoorziene gevaren op de loer liggen (zou de onderzeeër het Bermuda gebied doorkruizen?). Met de ijzersterke electrotrack El Ray de Ray komt het einddoel in zicht. Ik verwacht een veilige aankomst en maak me op voor het slotakkoord - het in ruim tien minuten uitgestrekte Pulsars start met onheilspellende soundscapes. Wat nu? Motorpech? De daaropvolgende computervocalen en incidentele losse geluiden laten me nog altijd achter in een staat van verwarring. Twee minuten voor het einde breekt dan eindelijk die langverwachte opklaring door in de vorm van een warme synthesizer: ‘Mission accomplished, we have reached our destination’.

Graham Massey bewijst met Subtronics zijn individuele klasse en verzekert zichzelf van een positie in de frontlinie van de avant-garde in de elektronische muziek. Het ontbreken van die éne absolute uitschieter doet mij besluiten er niet de allerhoogste waardering voor te geven. Al moet daar wel bij gezegd worden dat dit gevarieerde album met elke luisterbeurt nóg leuker wordt. Daarom is het niet ondenkbaar dat ik in een later stadium nog wel eens op die beoordeling terug zou willen komen.

Hoogtepunt: Het in diens totaliteit beluisteren van de cd.

Dieptepunt: Waarom duurt Despina Farfisa toch zo kort?

Aanrader, twijfelgeval of bagger: Aanrader!

Oordeel zelf: Luisteren naar Subtracks 

Luister ook eens naar: Boards of Canada

Skam

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws